سخن مدیرمسئول
ناهمخوانی افزایش حقوق با تورم و گرانی
به‌یقین مدت‌ها‌ست، جماعت حقوق‌بگیر در کشور ما، به‌شدت در مضیقه هستند. از‌نظر مسکن، اجاره‌بها و رهن، بسیاری همیشه در‌حال خانه‌به‌دوشی روزگار می‌گذرانند. طبقه حقوق‌بگیر که در گذشته اکثراً در گروه متوسط متمایل به بالا بوده‌اند، این روزها از‌هر‌نظر برای اداره زندگی روزگار سختی را سپری می‌کنند و بسیاری برای ایجاد توازن خرج‌و‌دخل، به‌ناچار باید پاره‌ای از روزها 16 ساعت کار کنند تا چرخ زندگی معمولی آنان بچرخد و چون نان‌آور خانواده به‌جای هشت‌ساعت کار، علی‌رغم میل باطنی دوبرابر تلاش می‌کند، طبعاً دچار مشکلات جسمی بیشتر و به‌خصوص بیماری‌های افزون‌تر و دچار پیری زودرس میشود. ظاهراً قرار نیست به این زودی‌ها این مشکلات از جامعه کارمندی و کارگری دست بکشد؛ اما امروز با دولت رئیسی که تقدیم بودجه کشوری از وظایف آن است و میزان افزایش حقوق و دستمزدها را دولت او تعیین می‌کند، سخن بسیار داریم که بالاخره قرار است به‌طور‌جدی چند‌سال دیگر یا چند‌ماه دیگر، حقوق‌بگیران ناچار باشند با سیلی صورت خود را سرخ کنند و به لطایف‌الحیل، در برابر خانواده متوسل به کار بیشتر شوند تا اعضای خانواده، کمبودی را حس نکنند. اینک که هنوز در حال‌و‌هوای نوروز و سال جدید هستیم، حقوق‌بگیران امید دارند به اینکه افزایش حقوق به آنان در حد و اندازه‌ای مصوب شود که خانواده از یک زندگی معمولی برخوردار شوند و روزگار بر آنان سخت نگیرد و دغدغه همیشگی شاید امسال به‌دوراز حال‌و‌هوای خانواده شود؛ گو‌اینکه نغمه افزایش ۲۲درصدی حقوق به گوش می‌رسد که اگر چنین عددی مصوب شده باشد، وضعیت به‌نوعی پیش خواهد رفت که در‌مقایسه‌با سال قبل فشار به حقوق‌بگیران و طبقات فرودست جامعه زیاد و زیادتر میشود؛ یعنی اینکه با این تورم و گرانی ساعتی که در بازار ارز، بورس، سکه و ... مشاهده میشود، خبر از روزهای بدتر به اذهان می‌رسد که مصوبین ۲۲درصد افزایش حقوق برچه اصلی از اصول اقتصادی، وقتی خود دولت نرخ خدمات خود از‌قبیل آب، برق، گاز، تلفن، وسایل نقلیه شهری و برون‌شهری، هواپیما افزایش 30 تا 40درصدی می‌گیرد، یک کارمند چگونه می‌تواند با یک افزایش ۲۲درصدی حقوق، 40 تا 60درصد تورم را اداره کند؟ پس باز‌هم حقوق‌بگیران باید، با ۱۶ساعت کار سخت و طاقت‌فرسا، در شب‌ها هم در کارهای نگهبانی و مراقبت به‌اجبار مشغول باشند تا چرخ زندگی برای آن‌ها بدون توقف بچرخد. در‌این‌میان کارمندان دولتی حقوق‌بگیر که ناچار هستند، در محیط اداری با سر وضع مرمت حضور پیدا کند، طبعاً باید با لباس آبرومندتر در محل کار حضور پیدا کند؛ بنابراین در‌این‌وضعیت، طبقات فرودست و حقوق‌بگیر، راهی برای نجات پیدا نمی‌کنند؛ بلکه باز‌هم باید سفره غذای خانواده را مختصرتر در‌نظر بگیرد. گوشت که مدت‌ها‌ست تقریباً از سفره خانواده حذف شده است؛ مرغ هم که وقتی پرواز کرده و قیمت آن در بضاعت خانواده نمی‌گنجد، اگر هم کاملاً حذف نشده باشد، یقیناً مصرف آن کمتر شده است. قبلاً می‌گفتند که پروتئین در پنیر و لبنیات هم وجود دارد. اگر بگویم که یک‌کیلو پنیر معمولی که در ظروف، به‌بهانه سالم نگه‌داشتن یک‌سوم آن را آب تشکیل می‌دهد، در عرض پنج‌ساله اخیر از یک بسته پنج‌هزار‌تومانی به بسته‌ای ۷۰هزار‌تومانی ترقی قیمت پیدا کرده است، پس چه باید کرد؟ امیدواریم دولت خدمتگزار در افزایش حقوق و دستمزد قدری تجدیدنظر کند.