سخن مدیرمسئول
ما هم فوتبال حرفه‌ای داریم؟
وقتی به عقب برمی‌گردیم، به روزگاری می‌رسیم که خبری از فوتبال پولی یا حرفه‌ای نبود و آنچه در زمین ورزش و فوتبال دیده می‌شد، دوستی و معرفت و مرام بود. دوستی‌ها پایدار و استوار بود و فوتبالی‌ها در غم و شادی شریک بودند. در زمین مسابقه رقابت جدی بود و بازیکنان برای تیم خود حرمت قائل بودند، رنگ لباس برای آنان رنگ حقیقت و پایمردی بود که به‌هیچ‌وجه تعویض باشگاه نمی‌کردند و اگر به‌ندرت بازیکنی یافت می‌شد که حرمت لباس را نمی‌داشت و با وعده‌ووعید رنگ پیراهن را عوض می‌کرد، با این دگرگونی، همه‌چیز خود را از دست می‌داد و در روی سکوها هم از ابهت او آن‌قدر کم می‌شد که پاره‌ای‌از‌اوقات در لباس جدید موفق نمی‌شد و به‌ناچار قید فوتبال را می‌زد و در اذهان برای چنین افرادی اعتبار قائل نمی‌شدند. هرچه بود قهرمانی، پهلوانی و مروت و پایمردی نقش اول را می‌داشت، نه از پول و ماشین و سفرهای آن‌چنانی بود و نه دریافت میلیاردی که این روزها به‌گفته قدیمی‌ها، به این نوع پول دادن و پول گرفتن در آن روزها می‌گفتید پول الف خرس نیست و در همین تهران که استادیوم شیرودی رنگ‌و‌لعاب و ارزشی داشت و هزاران علاقه‌مند به فوتبال، مسابقات را در این ورزشگاه می‌دیدند رقابت‌ها بین باشگاه‌های کشور با حضور انبوه جمعیت برگزار می‌شد و پس از انجام تمرین یا مسابقه، فوتبالیست‌ها، به گرمابه روبه‌روی در جنوبی شیرودی برای گرفتن دوش و حمام، حتی هزینه حمام را از جیب خود می‌پرداختند. به‌هر‌روی باید از روزهای نیک آن زمان به‌خوبی یاد کنیم و بگوییم دریغ از روزگار! این روزها پس از پایان تمرین و مسابقه، استخر و سونا جای حمام را گرفته و ماساژ هم جزئی از نظافت شده است و چون وارد فوتبال حرفه‌ای شده‌ایم باید، به‌میزان حقوق و درآمد خود توجه کرد که در فوتبال نیم‌بند حرفه‌ای ما بعضی‌اوقات سخن از ۱۰۰میلیارد‌تومان حقوق و دستمزد می‌شود؛ در‌حالی‌که اگر در کشورهای با فوتبال حرفه‌ای صحبت از این ارقام می‌شود، فوتبالیست باید همه مقررات حرفه‌ای‌گری را پاس بدارد، وقتی خوردن و خوابیدن و بیداری او هم زیرنظر مربی و باشگاه است و شب‌نشینی‌ها هم باید با مجوز باشگاه صورت بگیرد و چون فوتبال به‌عنوان مهم‌ترین تشکیلات ورزشی و با نام فیفا بر کار باشگاه‌های و کشورهای جهان نظارت سخت و سخت را معمول می‌کند، همه مقررات آن باید مو‌به‌مو اجرا شود، از‌جمله هیچ باشگاه یا سازمانی نمی‌تواند در آن واحد دو باشگاه حرفه‌ای را اداره یا مالکیت کند؛ اما سال‌ها‌ست که مسئولین ورزش ما با لطایف‌الحیل و توسل به دروغ، با نام وزارت ورزش‌وجوانان، دو تیم با باشگاه مردمی استقلال و پرسپولیس را اداره می‌کند، در سال جاری که مقررات فدراسیون آسیایی ای‌اف‌سی، می‌خواهد، مقررات را جدی‌تر دنبال کند، دو باشگاه استقلال و پرسپولیس را درخطر حذف از فوتبال آیا روبه‌رو کرده است که وزارت ورزش و مسئولین دولتی را به تلاشی مضاعف را داشته تا این دو باشگاه کارشان وفق با مقررات باشد و لذا می‌گویند که پرسپولیس به یک مجموعه بانکی که از پنج باشگاه دولتی و خصوصی در آن قرار دارند، ۸۱درصد سهام این باشگاه را خریداری کرده که ان‌شاءالله بتواند مجوز حرفه‌ای را از فدراسیون آسیائی فوتسال AFC بگیرد و استقلال هم در زیر نظر وزارت ورزش فعالیت خود را ادامه بدهد که در‌این‌صورت برای این دو باشگاه مردمی آرزوی موفقیت می‌کنیم.