موانع اصلاح خودرو ‌سازی

اگر به گذشته برگردیم و آغاز خودروسازی در کشور را مدنظر قرار دهیم، شش‌دهه از ساخت خودرو در کارخانه ایران‌خودرو می‌گذرد. در این کارخانه سازنده در‌طول ۲۰‌سال به جهت ایجاد تنوع‌، سه مدل با نام پیکان عرضه می‌شد که این تولیدات با نام‌های پیکان ‌کار، پیکان جوانان و بالاخره پیکان مورد استقبال همگان با نام سواری قرار گرفت که در طی سال‌های متمادی تولید و عرضه می‌شد. به‌یاد دارم از این تولیدات، حتی روسیه و کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس نیز خریداری می‌کردند که در بلندای این مدت در وضعیت کنونی، پیش از ۳۰ نوع خودرو در دو کارخانه وطنی تولید شده و به مشتریان عرضه می‌شود؛ اما فقط درون کشورمان مشتاقان خرید بسیارند؛ درحالی‌که در خارج از مرزها، هیچ استقبالی از محصولات خودرویی کشورمان نمی‌شود؛ چرا‌که از‌نظر کمی تنوع به‌قدری زیاد است که برای شمردن، نیاز به حافظه بسیار مطلوب دارد؛ اما و متأسفانه از‌نظر کیفی، تولیدات در سطح نازلی بوده و در دسترس قرار می‌گیرند؛ تا‌جایی‌که حتی پیش از ۸۰‌درصد تصادفات منجر به قتل را خودروهای داخلی تشکیل می‌دهند که در حقیقت یک تراژدی همیشه‌در‌جریان را به مردم کشور ما تحمیل می‌کنند و در اصطلاح گوش شنوایی وجود نداشته تا نگرانی این مردم را به اطلاع سازندگان داخلی برساند؛ تا‌جایی‌که در هفته‌ای که گذشت، سخنگوی دولت گفته است، مسیر اصلاح‌سازی خودروهای داخلی مافیای زیادی دارد که این گفته مسئول دولت، ده‌ها سخن را در خود پنهان کرده است و یکی از مهم‌ترین آن تولیدات بی‌کیفیت غیر‌استاندارد با بدنه بسیار ضعیف و در اصطلاح مقوایی‌ست که سالیانه بین ۱۸ تا ۲۵‌میلیون استفاده‌کننده این خودروها، در سفرهای برون‌شهری جان خود را به‌آسانی از دست می‌دهند. این سریالی‌ست ادامه‌دار اما تمام‌ناشدنی؛ و هرگز در هیچ نهاد یا سازمانی، اقتدار لازم را برای توقف این تراژدی وجود نداشته و اگر هم باشد، بر زبان نیاورده است؛ هر‌چند پلیس راهور در سطوح بالای آن بارها گفته است و حتی تهدید به عدم نمره‌گذاری این خودروها کرده است؛ اما و در کمال تعجب می‌بینیم که واردات انواع خودروهای خارجی به‌سادگی صورت می‌گیرد تا استفاده‌کنندگان خودرو عملاً در دو صف قرار بگیرند. صف اول ‌درصد از خریداران داخلی را تشکیل می‌دهد که با هر جان‌کندنی مبالغ خرید خودروهای نا‌ایمن را تأمین می‌کنند و آن‌ها را خریده و استفاده می‌کنند که سالیانه ۲۰‌هزار‌نفر از این طبقه در‌طول تصادفات جان را به جان‌آفرین تسلیم می‌کنند؛ و از‌سوی‌دیگر متأسفانه اغلب شنیده می‌شود که برای تولیدات داخلی با این کیفیت پائین، خریداران زیادی در صف نوبت انتظار قرار دارند؛ پس این مافیایی که سخنگوی دولت آن را گسترده هم می‌دانند، چه کسانی هستند که به مردم معرفی نمی‌شوند؟ از‌سوی‌دیگر بیش از 40‌سال است که خودروسازان، قیمت‌ها را فراتر از تورم و گرانی بالا و بالاتر می‌برند و همیشه هم ادعای ضرر می‌کنند. پس چگونه است که این خودروهای بی‌کیفیت، با قیمت‌‌های گران عرضه می‌شود اما کارخانه ضرر هم می‌دهد؟! پس آیا نیکوتر نیست که توقف تولید کنند و اجازه بدهند یک سازمان مسئول، خودرو وارد کند که از‌نظر کمی و کیفی مرغوب‌تر از نوع تولید داخلی باشد و ازنظر استاندارد نیز نمره عالی دریافت کرده باشد تا شمار کشته و مجروحان تصادفات به یک‌دهم برسد؟