حمایت همه‌جانبه از اسرائیل؛ بزرگ‌ترین فاجعه سیاست خارجی آمریکا
ماهنامه «نیشن» (The Nation) در تحلیلی بااشاره‌به حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی به غزه و لبنان و بحران روبه‌گسترش جنگ در خاورمیانه، حمایت همه‌جانبه «جو بایدن» از اسرائیل را «بزرگ‌ترین فاجعه سیاست خارجی آمریکا» بعد از جنگ عراق توصیف و تأکید کرد که دولت بعدی آمریکا در سایه فاجعه‌بار سیاست خارجی محکوم‌به‌شکست «بایدن» حکومت خواهد کرد. به‌گزارش پرشنگ خاکپور (ایرنا) این رسانه آمریکایی نوشت: هرچند رئیس‌جمهوری آمریکا در پشت‌پرده از بنیامین نتانیاهو؛ نخست‌وزیر رژیم اسراییل انتقاد و حتی در سخنرانی‌های عمومی، اسرائیل را به کاهش تنش‌ها در خاورمیانه تشویق می‌کند؛ اما این کلمات تاکنون منجر به هیچ اقدامی که نشانه جدی‌بودن او باشد، نشده است!
کتاب جدید «باب وردوارد» (جنگ)، مملو از انتقادهای پنهان رئیس‌جمهوری آمریکا درباره نخست‌وزیر اسرائیل است. بایدن بارها در جمع دستیارانش نتانیاهو را «آدم بد»، «لعنتی» و «دروغ‌گو» توصیف کرده است. به‌رغم دیدگاه‌های تند بایدن درباره نتانیاهو، رئیس‌جمهوری آمریکا در سال گذشته با تمام خشونت‌ها ازسوی اسرائیل همراهی کرده و در حملات وحشتناک و نامتناسب در غزه که اکنون با اشغال مستمر لبنان به یک جنگ منطقه‌ای تبدیل شده است، سهیم بوده است. هرچند جو بایدن از سوءاستفاده نتانیاهو از جنگ برای اهداف سیاسی خود که شامل کمک به ترامپ برای پیروزی در ریاست‌جمهوری می‌شود، نگران بود اما مطمئناً نتانیاهو برای دستیابی به این اهداف، نمی‌توانست به همدستی سازگارتر از خودِ بایدن امیدوار باشد. رئیس‌جمهوری به اسرائیل کمک نظامی بی‌سابقه ۱۷میلیارد و ۹۰۰میلیون‌دلاری داد، از اسرائیل در برابر هرگونه پیامدهای دیپلماتیک یا حقوقی ازسوی سازمان‌های جهانی محافظت کرد و اجازه داد تا اسرائیل خاورمیانه را درمعرض‌خطر قرار دهد. درواقع می‌توان گفت اسرائیل از هر خط قرمزی که بایدن ادعا می‌کرد غیرقابل‌نقض است، عبور کرد. این مقاله بااشاره‌به نتایج ضعیف عملکرد بایدن در برابر نتانیاهو تأکید کرد: این‌موضوع به شانس کامالا هریس؛ معاون رئیس‌جمهوری و نامزد دموکرات‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، «آسیب» رسانده است. طبق نظرسنجی‌ها؛ هریس نه‌تنها فقط ازسوی آمریکایی‌های عرب (یک جمعیت مهم در ایالت نوسانی میشیگان) یا گروه‌هایی که مخالف سیاست خاورمیانه‌ای بایدن هستند؛ بلکه به‌طور گسترده‌تر ازسوی جوانان حمایت چندانی نمی‌شود. «مت دوس» (معاون اجرایی مرکز سیاست بین‌الملل) در مجله «نیو ریپابلیک» نوشت: بایدن همان‌طورکه برای حمایت از جنگ عراق توسط جورج دبلیو بوش فریب خورد، درحمایت‌از جنگ در غزه نیز توسط نتانیاهو فریب خورد. با وجود چنین حمایت گسترده‌ای از اسرائیل، می‌توان گفت او و گروهش این دنیا را به مکانی خطرناک‌تر و بی‌قانون‌تر تبدیل کرده‌اند. در زمان پایان دوره ریاست‌جمهوری بایدن اعتبار آمریکا شکسته‌تر و «نظم مبتنی‌بر قوانین» ادعایی حتی کمرنگ‌تر از زمانی خواهد بود که وارد کاخ سفید شد. «دوس» بااشاره‌به اظهارات «لارا فریدمن» (عضو بنیاد صلح خاورمیانه) که گفته بود «جو بایدن مجموعه قوانین جدیدی را برای موضوع جنگ ایجاد کرده»، نوشت: هزینه‌های قوانین جدید جنگ با خون غیرنظامیان در سراسر جهان تا نسل‌های آینده پرداخت خواهد شد و مسئولیت فعال‌کردن، دفاع و عادی‌سازی این قوانین جدید و پیامدهای وحشتناک و غیرانسانی آن‌ها برعهده ایالات‌متحده خواهد بود. این مقاله ادامه داد: امید چندانی به اصلاح مسیر اشتباهی که بایدن طی کرده، در کوتاه‌مدت وجود ندارد. ترامپ؛ نامزد جمهوری‌خواهان، اگر بیشتر از بایدن متعهد به اسرائیل نباشد، کمتر هم نیست. ترامپ هم مانند بایدن در رؤیای فراحزبی برای همراهی با یک پیمان دفاعی میان عربستان و اسرائیل است که «هژمونی دائمی آمریکا در خاورمیانه» را تضمین کند. کامالا هریس نیز که نامزدی ریاست‌جمهوری حزب دموکرات را بدون انتخابات مقدماتی از بایدن گرفته، اصلاً مایل نیست از رئیس خود فاصله بگیرد. ازطرفی اجماع فراحزبی طرفداران اسرائیل و تداوم نهادی نخبگان سیاست خارجی، جداشدن از سیاست سلف خود را برای هریس دشوار خواهد کرد. جنبش ضدجنگ اکنون بسیار ضعیف‌تر از سال‌های پس از جنگ عراق است چراکه درآن‌زمان برداشت عمومی این‌بودکه جمهوری‌خواهان این جنگ را راه‌اندازی و از آن حمایت کردند که به احساسات ضدجنگ اجازه داد تا در حزب دموکرات «خانه امن» پیدا کنند. درحالی‌که باتوجه‌به اعتراضات شدید علیه سیاست‌های بایدن (به‌ویژه در دانشگاه‌ها) حتی بسیاری از دموکرات‌های مخالف جنگ نیز تمایلی به تغییر مسیر در سال انتخاباتی ندارند. این رسانه ترقی‌خواه درپایان نوشت: سؤال اساسی این‌است‌که «اگر هریس انتخاب شود یا ترامپ از اعمال قدرت در سیاست‌های ریاست‌جمهوری دست بردارد؛ آیا احساسات ضدجنگ می‌تواند دوباره در آمریکا احیا شود؟» و اگر چنین شود، باید جنبش ضدجنگی ایجاد شود که مایل باشد نه‌تنها جمهوری خواهان؛ بلکه دموکرات‌ها را نیز به‌چالش بکشد.