«خانه کوچک من» پر از حس زندگی‌ست
سهیلا انصاری
«خانه کوچک من»، از بناهای قدیمی تهران بوده که در سال ۱۴۰۳ بازسازی شده و با ارائه محیطی آرام، صمیمی و دنج، به‌دوراز شلوغی‌های تهران بزرگ، آماده میزبانی از گردشگران و میهمانان است. این بنا، در همسایگی قدیمی‌ترین کلیسای تهران و بازار فرش است. اگر به خیابان وحدت اسلامی، بازارچه قوام‌الدوله (شاپور)، کوچه کلیسا، کوچه درودیان، نبش بن‌بست اول سر بزنید، این خانه رنگی و شاد مانند نگینی میان کوچه‌پس‌کوچه‌های محله سنگلج می‌درخشد که در دوره پهلوی احتمالاً خانه کارگری و تا ۱۳۸۰ محل زندگی یک خانواده هفت‌نفره بوده؛ به‌مدت دودهه متروکه رها و پس از ریزش سقف به پناهگاه معتادین تبدیل شده بود که با پیگیری همسایگان در سال ۱۳۹۸ بازسازی و به کارگاه کفاشی تبدیل شد. دارای دو اتاق و یک مطبخ در زیرزمین است. زیرزمین دوم آن‌سال‌ها مدفون بوده و مالک جدید درحدفاصل ۱۴۰۱ تا ۱۴۰۳ با هدف ایجاد اولین اقامتگاه و کافه سنتی در منطقه سنگلج و قلب تاریخی پایتخت، اقدام به مرمت تجهیز و تزیین خانه کرد و از شهریور ۱۴۰۳ «خانه کوچک من» جانی دوباره گرفت و عطر و رنگ خاصی به محله بخشید. وقتی از در وارد می‌شوی، کاشی کوچکی به‌چشم می‌خورد که روی آن جمله «خانه‌ای ساخته‌ایم سایه‌بانش همه عشق» حک شده و با ورود به داخل خانه، نوستالژی‌ترین احساسات را تجربه می‌کنی. تمام تزیینات از دهه‌های مختلف، در آن به‌چشم می‌خورد؛ تزییناتی که شما را با خودش به وسط خاطرات می‌برد. درودیوار پُر شده از تزییناتی از جنس چینی و سنگ و چوب و کارت‌پستال‌های قدیمی و رنگارنگ کاغذی نقاشی و وسایل عتیقه و قدیمی. حوض کوچک پُر از ماهی نیز حال‌وهوایی خاص به این اقامتگاه داده. اگر به محله قدیمی سنگلج رفتید، حتماً از «خانه کوچک من» بازدید کنید و درودیوار آن‌را با عشق نفس بکشید و خاطره‌ای خوش برای خودتان و عزیزانتان بسازید.