عادل یونسی: می‌خواستم مخاطبانم، آثار خاکستری مرا نیز ببینند
عادل یونسی هنرمند نقاش که مدت‌هاست آثار خود را در پاریس ارائه می‌کند، درباره‌ی انتشار کتابی از آثار خود در فرانسه گفت: این کتاب دوزبانه است و به انگلیسی و فرانسه منتشر خواهد شد؛ اما برای رونمایی آن در ایران بروشور کوچکی به زبان فارسی به آن اضافه خواهد شد. کتاب به چهار بخش تقسیم شده است؛ بخش نخست به فرش‌هایی اختصاص دارد که من در سال‌های گذشته جمع‌آوری کرده‌ام و درباره‌ی ارتباط فرش با نقاشی‌های من نیز مقاله‌ای در آن وجود دارد. سه بخش دیگر این کتاب به سه دوره‌ی آثار من پرداخته‌است. دوره‌ی اول، کارهایی‌ست که موزه‌ی هنرهای معاصر بخش بسیاری از آن را خریداری کرد و کارهای کوچکی را شامل می‌شود که مردم را در حال فعالیت‌های روزمره در خیابان نشان می‌دهد. دوره‌ی دوم، کارهایی‌ست که بیشتر در گالری اثر و یک گالری در لندن نمایش داده شد. این‌دوره از آثار من با رنگ‌های شاد و فضای سوررئال شناخته می‌شوند. دوره‌ی سوم نیز کارهای اخیر من است که رویکردی تاریخی در آن وجود و بسیاری از شخصیت‌های تاریخی در آن حضور دارند. به گزارش هنرآنلاین، وی ادامه داد: این کتاب را انتشارات لافت در پاریس با تیراژ محدود منتشر کرده‌است که آثار هنرمندان بسیار مهمی را در فرانسه به کتاب تبدیل کرده است. یونسی درباره‌ی دوره جدید کاری خود نیز توضیح داد: این مجموعه با تاریخ پیوند دارد و من در تعدادی از آثار آن عرفای قدیم ایران را نقاشی کرده‌ام. همچنین شخصیت‌های تاریخی و جنبش‌های تاریخی معاصر مثال جنبش پیشهوری در آذربایجان و نهضت جنگل، ورزشکاران معروف ایران، شخصیت‌های معروف دوران قاجار، زنان قاجاری و... از موضوعات دیگر این آثار هستند. برای این مجموعه من مطالعات بسیاری در زمینه‌ی عرفای ایرانی معاصر و همین‌طور تاریخ معاصر داشتم. به‌نظرم به‌ویژه در زمینه‌ی نقاشیهایی که درباره‌ی عرفا کار کرده‌ام، ویژگی‌های پیدا و پنهان فرهنگ ایران که با این آثار نمود پیدا می‌کند، می‌تواند برای مخاطب اروپایی که چنین مسائلی در فرهنگ او وجود ندارد، جالب توجه باشد. این هنرمند نقاش درباره‌ی این مجموعه و فضای بصری جدیدی که در آن وجود دارد نیز توضیح داد: می‌توان گفت این دوره‌ی جدید، فضایی را برای مخاطبانم ایجاد می‌کند که غیر از کارهای رنگی‌ام، آثار خاکستری مرا نیز ببینند. معمولا کارهای دوره‌ی قبلی من که به‌واسطه‌ی آن نیز شناخته می‌شوم، بسیار رنگین هستند. هرکس که نقاشی‌های من را می‌بیند به جای آنکه متن و موضوع کارم را بخواند، شادی رنگ آثارم را ملاک قرار می‌دهد؛ درحالی که اگر کسی خود را لحظه‌ای به‌جای یکی از سوژه‌های کار من قرار دهد، متوجه خواهد شد که این فضا بسیار آزاردهنده است.