چرخش حزب کارگر انگلیس به چپ

جرمی کوربین؛ سیاستمدار چپ‌گرا و کهنه‌کار انگلیس همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، به رغم تمامی مخالفت‌ها و کارشکنی‌های درون و برون حزبی‌اش، روز شنبه‌ی گذشته با کسب پیروزی در انتخابات رهبری حزب کارگر، بار دیگر به عنوان رهبر این حزب انتخاب شد. به گزارش ایرنا، جرمی کوربین 67‌ساله که بنا به گفته‌ی تحلیل‌گران، یکی از چپ‌گراترین افرادی است که طی 100سال گذشته توانسته است رهبری حزب کارگر را در دست گیرد، با اتکا به این پیروزی قاطع، توانست با اعتماد‌به‌نفس در جریان کنفرانس سالانه‌ی حزب کارگر در لیورپول چرخش آشکار حزبش را به سمت چپ کلید بزند. پیش از این انتظار می‌رفت که کوربین با کسب مشروعیت قوی ناشی از پیروزی چشمگیرش در انتخابات رهبری حزب کارگر، به صورت قوی‌تر و جنگنده‌تر در برابر حزب محافظه‌کار که با آمدن ترزا می در ماه جولای گذشته تهاجمی‌تر شده است، ظاهر شده و نظراتش خصوصا نظرات چپ‌گرایانه‌اش در زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی مطرح ساخته و پیش برد. جرمی کوربین در جریان انتخابات رهبری حزب کارگر که همراه با فراز و نشیب‌های زیادی بود، توانست با کسب 61.8‌درصد از کل آرا، از تنها رقیبش اون اسمیت پیشی گرفته و به یک پیروزی قاطع دیگر دست یابد. نتیجه‌ی انتخابات رهبری حزب کارگر روز شنبه در ابتدای کنفرانس سالانه‌ی این حزب در شهر لیورپول که روز چهارشنبه‌ی گذشته با سخنرانی کوربین خاتمه یافت، اعلام شد. جرمی کوربین در انتخابات رهبری حزب کارگر در سپتامبر سال گذشته‌ی میلادی توانسته بود، 59.9‌درصد از آرا را کسب کند. پیروزی کوربین درحالی به دست آمد که اکثر نمایندگان پارلمانی حزب کارگر و نیز شماری از شخصیت‌های ارشد این حزب از جمله صادق‌خان؛ شهردار لندن، اد میلیبند؛ رهبر سابق حزب کارگر، دیوید میلیبند؛ وزیر خارجه‌ی پیشین انگلیس و تونی بلر از رقیبش اون اسمیت حمایت کرده بودند. سه‌چهارم از نمایندگان پارلمانی حزب کارگر در ماه ژوئن گذشته با هدف برکناری کوربین از رهبری این حزب به او رای عدم اعتماد داده بودند. کوربین پیروزی‌اش در این انتخابات را بسیار مدیون اتحادیه‌های بزرگ کارگری و نیز اعضای میانی حزب کارگر و نیز هواداران این حزب خصوصا کسانی که اخیرا به حزب کارگر پیوستند، است. او با حمایت صریح اتحادیه‌های کارگری به ویژه لن مک کلوسکی؛ رهبر اتحادیه‌ی بزرگ کارگری یونیت موفق شد که موقعیت خود را در رقابت‌های انتخابات رهبری حزب کارگر به رغم کارشکنی و مخالفت صریح برخی از اعضای ارشد حزبش، بهبود و تحکیم بخشد. در همین حال نتیجه‌ی انتخابات رهبری حزب کارگر نشان می‌دهد که تنها 37‌درصد از کسانی که قبل از سال 2015 میلادی به این حزب پیوسته‌اند، به کوربین رأی داده‌اند؛ اما این رقم در میان اعضای جدید به 83‌درصد می‌رسد. میزان حمایت از کوربین در میان اعضای اصلی حزب کارگر 59‌درصد و در میان هوادارانی که برای انتخابات رهبری واجد شرایط بودند، 70‌درصد بوده است. منابع حزب کارگر اعلام کرده بودند که در آستانه‌ی انتخابات رهبری این حزب، تنها ظرف 48 ساعت، 180‌هزار نفر با پرداخت حداقل تعرفه (25 پوند) به عضویت حزب کارگر درآمده‌اند. اگرچه مخالفان جرمی کوربین در کمیته‌ی اجرایی حزب کارگر با تغییراتی در مقررات رأی‌گیری در انتخابات رهبری این حزب مانع از آن شدند که بیش از 100هزار تن از اعضای جدید حزب کارگر معروف به سه‌پوندی‌ها بتوانند در این انتخابات شرکت کنند. این اعضای جدید متهم بودند که فقط برای رأی دادن به جرمی کوربین به حزب کارگر پیوسته‌اند. به‌هرحال این موج هواداری از کوربین؛ نه تنها حزب کارگر را به بزرگ‌ترین حزب بریتانیا با 640‌هزار عضو تبدیل کرده، بلکه باعث شده است حزب کارگر در میان احزاب در کل اروپا هم جزو بزرگ‌ترین‌ها ازنظر شمار اعضا باشد. به گفته‌ی صاحب‌نظران، افزایش گرایش‌ها به جرمی کوربین به رغم تمامی سم‌پاشی‌های طیف محافظه‌کار و نیز اعضای متمرد حزب کارگر، نشان‌دهنده‌ی میل قوی شهروندان انگلیسی خصوصا نسل جوان نسبت به ایجاد تغییرات واقعی در این کشور و حل مشکلات روزافزون آنها است. به گفته‌ی آنان، اقبال عمومی نسبت به جرمی کوربین بیانگر اقبال شهروندان این کشور نسبت به شخصیت‌هایی است که پیام‌آور تغییری واقعی در ساختار اقتصادی، اجتماعی و سیاسی این کشور باشند. کوربین نیز روز چهارشنبه‌ی گذشته در جریان سخنرانی‌اش در کنفرانس لیورپول تلویحا به این مسئله اشاره داشت و گفت دلیل دوبار پیروزی‌اش در ظرف یک‌سال در انتخابات رهبری حزب کارگر،«خستگی» مردم از سیاست کلیشه‌ای سیاستمداران غربی است. وی گفت این سیاست‌ها سبب افزایش بی‌عدالتی در جامعه، رکود وضعیت معیشتی مردم و جنگ‌های بی‌پایان شده است. البته در این میان ویژگی‌ها و نکات جالبی در زندگی شخصی و اجتماعی رهبر حزب کارگر وجود دارد که او را از بسیاری از سیاستمداران فعلی انگلیس و حتی اروپایی متمایز ساخته و سبب شده است که حتی مخالفان سرسختش نیز او را فردی پاک‌دست و شریف به شمار آورند. رهبر حزب کارگر در میان هوادارانش به عنوان فردی شناخته می‌شود که بر سیاست‌ها و ایده‌هایش همواره تاکید داشته و اجازه نداده است که منافع سیاسی، دیدگاه‌هایش را تغییر دهد. جرمی کوربین که اساس اندیشه سیاسی‌اش بر دموکراسی، عدالت و صلح بنا شده است، در حال حاضر یکی از مردمی‌ترین سیاستمداران انگلیس محسوب می‌شود. دیدگاه ایدئولوژیکی و صلح‌طلبانه‌ی کوربین که زاده‌ی چیپنهام، ویلتشر است، ریشه‌ی خانوادگی دارد. پدرش دیوید؛ مهندس برق و مادرش نائومی؛ معلم ریاضی بودند. این زوج از فعالان صلح به شمار می‌آمدند و در طول جنگ داخلی اسپانیا با یکدیگر آشنا شده بودند. رهبر حزب کارگر به رغم حضور 33‌ساله‌اش در مجلس عوام انگلیس، در یک خانه‌ی نسبتا معمولی در شمال لندن زندگی می‌کند که به گفته‌ی او در سال 2007 میلادی به مبلغ 363‌هزار پوند خریداری کرده است؛ ضمن اینکه همچنان بیشتر اوقات با دوچرخه رفت‌وآمد می‌کند. جرمی کوربین؛ نماینده‌ی حوزه‌ی انتخابیه‌ ایزلینگتون نورث، برای اولین بار در سال 1983 میلادی وارد مجلس عوام شده و همان‌طور که اشاره شد، دارای پیشینه‌ی اتحادیه‌ی ‌کارگری است. کوربین چهره‌ای از طبقه‌ی پایین جامعه‌ی انگلیس و عضو اتحادیه‌ی ملی کارکنان بخش عمومی و اتحادیه‌ی ملی خیاطان و صنف پوشاک است. او از فعالان کارزارهای خلع سلاح هسته‌ای و ضد جنگ و از ستون‌نویس‌های روزنامه‌ی چپ‌گرای مورنینگ استار به شمار می‌آید. در عرصه‌ی داخلی، کوربین ضمن مخالفت با خصوصی‌سازی نهادهای عمومی، خواستار کوتاه‌کردن دست بخش خصوصی از خدمات بهداشت و درمانی، برقراری تحصیلات رایگان برای همگان و در تمام سطوح، افزایش حداقل دستمزد به افراد به نحوی که بتوانند با آن زندگی مناسبی داشته باشند و نیز کنار گذاشتن سیاست ریاضت اقتصادی است. کوربین برنامه‌های چپ‌گرایانه‌ای همچون افزایش مالیات طبقه‌های ثروتمند، گسترش مالکیت عمومی و افزایش سرمایه‌گذاری دولتی در زیرساخت‌ها را به عنوان خط مشی خود اعلام کرده است. رهبر حزب کارگر بار دیگر وعده‌ی افزایش مداخله‌ی دولت در عرصه‌ی اقتصادی از جمله ملی‌کردن شبکه‌ی راه‌آهن این کشور را داده است که چکیده‌ی نظراتش در حوزه‌ی اقتصادی در سخنان جان مک دونل؛ وزیر دارایی کابینه‌ی در سایه در جریان کنفرانس لیورپول می‌تواند دید. کوربین در جریان کنفرانس لیورپول بیان داشت: «چنانچه حزب کارگر در انتخابات عمومی آینده انتخاب شود، مسئله‌ی بیکاری، مسکن، امنیت شغلی، خدمات درمانی ملی، آموزش رایگان برای همه، اقدام در خصوص تغییرات آب و هوایی، کاهش بی‌عدالتی، تلاش برای جامعه‌ی برابر و استقرار صلح در قلب سیاست خارجی را در اولویت قرار خواهد داد».