دلایل افت تیم ملی والیبال در لیگ
حسرت ایران چگونه سه ساله شد؟
تیم ملی والیبال ایران درحالی از راهیابی به مرحله فینال بیست و هشتمین دوره رقابتهای لیگ جهانی بازماند که با روزهای خوبش در این مسابقات فاصله زیادی پیدا کرده است. به گزارش مهر، پرونده لیگ جهانی والیبال در سال ۲۰۱۷ با انجام بازی ایران و روسیه بسته خواهد شد، لیگی که آخرینبار زمان کواچ به دل ما نشست و رتبه چهارم را کسب کردیم. با توجه به اینکه همیشه مسابقات بعد از المپیک رنگ و بوی متفاوتی دارد همگان منتظر شروع لیگ جهانی والیبال و نمایش مدعیان بودند. ایران هم از این قاعده مستنی نبود و با تغییر سرمربی که البته کار جدیدی برای والیبال ایران نیست گام در این تورنمنت جذاب گذاشت. حضور ۹ساله ایگور کولاکویچ در تیم ملی صربستان و کار با ستارگان مطرح والیبال دنیا این امید را در دل خانواده والیبال زنده کرد که میتوان بعد از رفتن ولاسکو بار دیگر تیم ملی را با یک سرمربی منظم و با دیسیپلین دید. سرمربی تیم ملی که قبل از قبول سرمربیگری ایران از خداحافظی شهرام محمودی و مهدی مهدوی با خبر بود با همکاری پیمان اکبری دستیار اول خود لیست جدید تیم ملی را اعلام کرد، لیستی که برخلاف اکثر تیمهای حاضر در لیگ جهانی اثری از جوانگرایی در آن دیده نمیشد. کولاکوویچ که خودش مدعی است در تغییر نسل تیمهای والیبال و استفاده از بازیکنان جوان ید طولایی دارد به چند دلیل ریسک نکرد و به ترکیب همیشگی و تکراری ایران دست نبرد. شاید کسب نتیجه یا نداشتن شناخت کافی از بازیکنان ایرانی مهمترین دلایل او برای لیستش بود. لیگ جهانی شروع شد و تیم ملی کشورمان در هفته اول با تیمهای برزیل، ایتالیا و لهستان همگروه بود. دو شکست مقابل برزیل و ایتالیا که البته با بازی نسبتا بد ملی پوشان همراه بود همان ابتدا کام والیبالیها را تلخ کرد و البته صدای مخاطبان والیبال که «این مربی هم به درد ما نمیخورد» را درآورد. بازی سوم و تقابل با لهستان امیدها را زنده کرد، کولاکویچ مجبور بود در غیاب معروف، غلامی و موسوی مصدوم از امیدهای آینده دار والیبال استفاده کند. درخشش معنوی نژاد و سال افزون، دی جورجی و شاگردانش را غافلگیر کرد و ایران موفق شد ۳ بر یک لهستان قدرتمند را شکست دهد.(بازی هفته اول در ایتالیا). تیم ملی والیبال کشورمان در هفته دوم لیگ جهانی میزبان شد و حضور پرشور هواداران بار دیگر در تالار آزادی بازیکنان را شارژ روحی کرده بود اما این موضوع خیلی باعث نشد تا بردهای مقتدرانه ای داشته باشیم. بلژیک و آرژانتین را با نتایج مشابه ۳ بر ۲ از پیش رو برداشتیم و مقابل صربستان هم ۳ بر صفر مغلوب شدیم. نمایش تیم ملی همانند هفته اول ضعفهایی داشت که اولین و مهمترین آن مشکل همیشگی والیبال ما یعنی دریافت بود. کولاکوویچ حتی حاضر نشد تا یک امتیاز به نظری افشار که از بهترین دریافت کنندههای والیبال ایران بوده استفاده کند و به استفاده از امیر غفور نا آماده که تازه از بند مصدومیت خارج شده بود اصرار میکرد. هفته دوم درحالی به پایان رسید که هنوز روی کاغذ شانس راهیابی به جمع ۶ تیم پایانی لیگ جهانی وجود داشت و باید در ادامه راه با تیمهای آمریکا، لهستان و روسیه روبرو میشدیم. این بار دیگر تماشاگر ایرانی حضور نداشت تا کمیموتور بازیکنان را گرم کند. ایران در اولین گام با آمریکا بازی کرد و با ارائه یک نمایش بسیار ضعیف هم در بحث فنی و هم در بحث روانی ۳ بر صفر مغلوب شد. این در حالی بود که آمریکا مت اندرسون، دیوید لی، آدان راسل و چند بازیکن دیگر خود را کنار گذاشت و پیج بازیکنان ۲۳ ساله یانکیها یک تنه تیم ما را شکست داد. ایران شنبه شب در دومین بازی هفته سوم رو در روی لهستان قرار گرفت. ایران دو هفته پیش این تیم را در ایتالیا شکست داده و این بار در کشور لهستان میهمان عقابهای قرمز اروپا بود. شاید اگر تعویضهای کولاکوویچ زودتر انجام میشد بهتر ظاهر میشدیم ولی باز هم همانند مصاف با آمریکا ۳ بر صفر مغلوب شدیم تا برای سومین سال پیاپی حسرت حضور در مرحله نهایی لیگ جهانی به دل خانواده والیبال بماند. تیم ملی والیبال امشب در آخرین گام با روسیه ای روبرو خواهد شد که تیمش را از نیمکت فنی گرفته تا بازیکنان دگرگون کرده و خون تازه ای را در رگهای والیبال کشورش جاری کرده است. از سرمربی جدید تیم ملی انتظار معجزه نداریم و این حق را به او میدهیم که شکستهای تیم ملی و خوب بازی نکردن بازیکنانش را با نداشتن شناخت کافی از تیم ملی توجیه کند اما انتطارات از والیبال بالا رفته و دیگر این جمله که گرفتن حتی یک ست از تیمهای قدرتمند آرزوی ما بوده هم هواداران والیبال را قانع نمیکند. به نظر میرسد این تیم ملی در کنار ستارگان و چهرههای با تجربه نیاز به جوانانی همانند معنوی نژاد دارد تا روح تازه ای به تیم بدمند تا دوباره شادابی را در بازی تیم ملی شاهد باشیم. کولاکویچ دیگر بازیکنان تیم ملی را به خوبی میشناسد و باید دید در ادامه راه و مسابقات پیش رو آن چهره ای که همه از والیبال ایران انتظار دارند را شاهد خواهیم بود یا خیر.