گفت‌و‌گوهایی با کارگردان و تهیه‌کننده نمایش «ردپای پشت پنجره»
سهیلا انصاری
اشکان ملکی؛ دستیار كارگردان 24ساله نمایش «ردپای پشت پنجره» مدت هشت‌سال در عرصه تئاتر فعالیت داشته كه چهارسال آن به‌صورت حرفه‌ای بوده است. ملكی، دانشجوی کارشناسی بازیگری‌ست که مدرک دوره بازیگری را از آموزشگاه خصوصی میم در سال 89 و مدرک پایان‌دوره بازیگری را در سال 95 از آموزشگاه صحنه گرفت. از جمله فعالیت‌های هنری او می‌توان به بازی در نمایش «مردی در یک موقعیت» در سال 1389 نقش اول، «شب‌نامه» در سال 1391، «سفرنامه مرجان» در سال 1391 در جشنواره استانی و منطقه‌ای و «هفت کوپه از یک قطار» در سال 1391 دفاع مقدس اشاره كرد. وی همچنین در نمایش‌های «قصه پریا» سال 1392، «قهوه قجری» در سال 1395، «تهرانم را دوست دارم» در جشنواره فجر در سال 1395، «ماه و پلنگ» در سال 1395 و پرفورمنس «بی‌بازگشت» در سال 1395 نقش‌آفرینی كرده است. فعالیت در فیلم سینمایی «مداد کوچک» در سال 1390-1391به‌عنوان مدیر صدابرداری و کارگردانی نمایش «چاقوی خیس» در سال 1395 نیز از دیگر فعالیت‌های ملكی‌ست. ملكی همچنین در فیلم بلند «بی‌گناه» به‌عنوان مدیر صدابرداری در سال 1396 با این گروه همكاری كرده است. وی به سمت خود در نمایش «رد پای پشت پنجره» به‌عنوان دستیار کارگردان اشاره كرد و افزود: «فضای کار، کاملا به سبک مینیمالیسم اجرا می‌شود و موضوع کار کمدی تراژدی‌ست». دستیار كارگردان نمایش «ردپای پشت پنجره» با بیان اینكه این نمایش بدون گریم و بدون دکور اجرا می‌شود، افزود: «محمدرضا زارع؛ كارگردان خوش‌ذوق این نمایش در‌نظر داشت بیشتر بازی خوب بازیگران به‌چشم بیاید و تماشاگر تمام توجه خود را به نقش‌آفرینی بازیگران معطوف كند». ملكی افزود: «حضور در‌این‌نمایش، تجربه جدید و متفاوتی‌ست. به احتمال زیاد در فعالیت‌های هنری خودم از این سبك استفاده خواهم كرد». وی در پایان گفت: «آرزو دارم بی‌مهری‌هایی که نسبت‌به عرصه تئاتر وجود دارد، کمتر و به جوان‌ها میدان داده شود تا در‌این‌عرصه فعالیت بیشتری داشته باشند».
مهدی پیامی سلوط؛ فارق‌التحصیل رشته مهندسی مکانیک متولد سال ۱۳۷۲ است و شغل آزاد دارد. او اولین تجربه رسمی در سمت تهیه‌کنندگی را با «نمایش رد پای پشت پنجره» پشت سر می‌گذارد. پیامی می‌گوید که از طریق یکی از دوستان مشتركش، با محمدرضا زارع؛ کارگردان «ردپای پشت پنجره» با این نمایش آشنا شد و به این‌کار علاقه پیدا كرد. وی با بیان اینكه به شاخه‌های مختلف هنر به‌خصوص موسیقی و تئاتر علاقه زیادی دارد، می‌گوید: «این نمایش برایم بستری ایجاد كرد که بتوانم در فضایی كه به آن علاقه‌مند هستم، فعالیت كنم». وی می‌افزاید: «نمایش فوق به‌صورت کلی ملودارم با ساختار طنز و احساسات است. یکی از ویژگی‌های مهمی كه در‌این‌نمایش به‌چشم می‌خورد و هر بیننده‌ای می‌تواند به آن پی ببرد، سبک مینیمالیستی نمایش است». پیامی سلوط ادامه می‌دهد:«نمایش ردپای پشت پنجره، دکور، گریم و صحنه خاصی ندارد و مخاطب ساده‌تر درگیر بازی و فضای کار می‌شود. این امر باعث شده كه مخاطبین راحت‌تر با نقش‌ها و فضای کلی ارتباط برقرار كنند». وی با بیان اینكه از ابتدا كلیه هزینه‌های نمایش را به‌تنهایی بر عهده دارد، می‌گوید: «این هزینه‌ها شامل دستمزد عوامل و بازیگران نمایش است و اگر علاقه‌ای در کار نبود، این وضعیت شكل نمی‌گرفت. مساعدت‌های اعضای گروه هم تاثیر‌گذار بود و رضایت نسبی و متقابل ایجاد کرد». وی، استقبال از نمایش‌های در‌حال اجرا را دلسرد‌كننده بیان كرد و گفت: «امیدواریم شرایطی ایجاد شود تا سالن‌های تئاتر مملو از حضور علاقه‌مندان به این هنر شود». وی با بیان اینكه کاهش چشمگیر مخاطب در تئاتر باعث شده که به‌عنوان تهیه‌کننده فقط به حضور افراد متخصص در عرصه تئاتر اكتفا كنم، گفت: «این مسئله حس خوبی نمی‌دهد. هنر باید از درون مردم بجوشد و از هر قشری در سالن‌های تئاتر، حضور پیدا كنند».