ژاله فرامرزیان
قطعا تعامل بین دولت و مجلس به‌معنای واقعی واژه تعامل، در راستای همکاری دوطرفه و با رعایت حقوق هریک از قوا و همچنین براساس منافع ملت صورت خواهد گرفت. اگر این سه وجه میان این دو قوه صورت بگیرد، می‌توانیم بگوییم تعامل واقعی در بین آنها شکل گرفته است. نتایج این تعامل هم باید متناسب با سه‌وجهی که اشاره کردم، باشد. به میزانی که دولت در انتخاب اعضای کابینه‌اش، براساس رویکردهای کلی که وجود دارد با مجلس هماهنگ باشد می‌تواند انتظار هماهنگی و همکاری از این قوه را هم داشته باشد. درصورتی‌که این تعامل وجود نداشته باشد، مسلم است که مجلس هم رویکرد خودش را دنبال می‌کند. دولت باید در راستای اختیارات مجلس از این قوه هماهنگی و همراهی بخواهد. چنین فضایی وجود ندارد که یک نماینده چشم‌بسته، مطیع و مطاع دولت باشد. نماینده واقعی باید براساس وظایف و اختیاراتی که دارد برای رعایت قوانین و مقررات برنامه‌های وزرای پیشنهادی را بررسی کرده و براساس قانون به آنها رای اعتماد داده و یا ندهد. براین اساس است که می‌توانیم بگوییم نماینده از حقوق ملت دفاع کرده است. نماینده حتما باید براساس وعده‌ها و شعارهای رئیس‌جمهور برنامه‌های ارائه‌شده توسط وزرا را بررسی کند تا بتواند حق ملت را ادا کند و بهترین انتخاب را انجام دهد. مجلس با رایی که به وزرا می‌دهد و همچنین با نظارت مستمری که بر فعالیت آنها در آینده خواهد داشت، پاسدار حق و حقوق و مطالبات ملت است.