چرا وقتی تنها هستم باید رادیو،تلویزیون روشن باشد؟
به‌محض اینکه به خانه می‌رسم، اولین کارم روشن‌کردن تلویزیون یا رادیو‌ست؛ حتی اگر درحال درست‌کردن شام، عوض‌کردن لباس‌ها یا دوش‌گرفتن، مطالعه تلفن یا کارکردن در خانه باشم. به‌هر‌حال، آن (صدا) باید وجود داشته باشد. مهم نیست چه برنامه یا فیلم و چه صدا و تصویری باشد؛ دلیلش چیست؟ شما نیاز دارید تا حواس‌تان پرت شود و از خودتان دور باشید. نمی‌خواهید مجبور شوید تا با آنچه که هستید روبه‌رو شوید یا اینکه از تنها‌ماندن با خودتان وحشت دارید. شما به‌دنبال عوامل خارجی هستید تا صداها و سئوالات درون‌تان را خاموش کنید. برای پیدا‌کردن آرامش باید حواس‌تان را پرت کنید. کسی‌که درگیر چنین‌عادتی‌ست، در مکالمات، غالب است و می‌تواند 20دقیقه بی‌وقفه صحبت کند؛ بدون اینکه به کسی اجازه حرف‌زدن دهد. راهکار رفتاری برای غلبه بر‌این‌سندروم:
1. مهارت‌های برقرارکردن ارتباط با دیگران را تمرین کنید. تنهایی و گوشه‌گیری مولود ضعف مهارت‌های ارتباطی‌ست. وقتی با دیگران ارتباط بیشتری برقرار می‌کنید نیاز کمتری دارید که تنهایی‌تان را با رادیو و امثال آن پر کنید. یک مکالمه موفق و دلچسب می‌تواند ساعت‌ها موجب گفت‌وگو و برقراری ارتباط شود. برای کسب مهارت‌های ارتباطی می‌توانید از کتب و جزوات و کلاس‌های واقعی (نه دکان‌های کاسبی) استفاده کنید. البته خیلی‌زود متوجه خواهید شد که یکی‌از مهم‌ترین اصول یک ارتباط موثر و موفق، «شنونده خوب‌بودن» است. اگر تنها شما برای مدتی طولانی صحبت کنید، دیگر این، مکالمه یا دیالوگ نیست؛ بلکه مونو‌لوگ یا سخنرانی‌ست. وقتی کسی حرف می‌زند، اگر مرتب فکر کنید چه‌وقت حرفش تمام می‌شود؟ اگر حرفش تمام شد، من چه بگویم؟ و... نمی‌توانید ازتباط موثر برقرار کنید. بیائید درست‌گوش‌کردن را یاد بگیریم. بسیاری‌از‌مشکلات و اختلافات ما ناشی‌از غلط‌گوش‌کردن است.
2. طفره‌رفتن و انکار را کنار بگذارید و انرژی‌تان را بر روی کاری خاص متمرکز کنید تا آن‌را درست و کامل تمام کنید. بسیاری‌از‌ما خود را در حواشی زندگی غرق می‌کنیم و به‌همین‌دلیل، موقعیت‌های ارزشمند را برای انجام‌دادن کارهای مهم‌مان ازدست می‌دهیم. در‌همین هفته گذشته چند‌ساعت را با نگرانی و دلواپسی درمورد کارهایی‌که باید انجام می‌دادید؛ اما نتوانستید آنها را به‌انجام برسانید، به بطالت گذراندید؟ اگر تمام آن پنج، 10 یا 15دقیقه را بیهوده تلف کردید، باهم جمع کنید، به‌این‌نتیجه می‌رسید که می‌توانستید یک یا دو یا چند‌ساعت از وقت خود را صرف کاری مفید و لازم کنید. اشتباه نکنید؛ من نمی‌گویم باید دائم کار کنید و به کار معتاد شوید؛ بلکه منظورم این است که از عمر و وقت خود به‌نحو احسن استفاده کنید. فعالیت‌هایی مثل نقاشی، هندبال، جمع‌کردن تمبر و سکه و... نه‌تنها استرس‌های جسمی را ازبین می‌برند؛ بلکه فواید روحی و روانی با‌ارزشی در‌اختیارتان می‌گذارند.
3. افکار منفی را از ذهن‌تان بیرون کنید؛ نگرانی‌ها و مشکلات و دغدغه‌های خودتان را یادداشت و به‌طور هفتگی آنها را مرور کنید. اینکه موضوعی از اهمیت برخوردار است، به‌معنای آن نیست که باید دائم درموردش فکر کنید. شما عادت کرده‌اید که خود را درگیر مسائل مختلف کنید. این‌تمرین به شما کمک می‌کند تا چرخه نجواهای ذهنی‌تان را خاموش کرده و به افکارتان سر‌وسامان دهید./مجید ابهری/ خبرآنلاین