دوراهی خرید جنس ایرانی یا خارجیِ ارزان و بیکیفیت
مرغ همسـایه غاز است؟!
سنت خرید لباس نو برای سال جدید از دیرباز بازارهای پوشاک را با شلوغی مواجه می کرد، هر چند در برخی سال ها تغییرات قدرت خرید بر بیشی و کمی اینرونق تاثیرگذار بود. بهگزارش خبرآنلاین، آخرین روزهای سال درحالی سپری میشود که برخی فروشندگان، از نبود رونق دراینبازار گله دارند. بسیاری معتقدند مشکلات در بازار پوشاک، جدیست. ازیکسو واردات غیرقانونی پوشاک، تولیدکنندگان را تهدید میکند و ازسوی دیگر دستفروشهای حاشیه خیابانها و پیادهروها مانع از آن شدهاند که واحدهای صنفی، رونق لازم را بهخود ببینند. در کنار ایناتفاقها نوع جنس هم موضوعیست که اینروزها مانور زیادی ازسوی دولت بر روی آن صورت گرفته؛ اینکه پوشاکی که خریداری میشود، ایرانیست یا خارجی؟ از سالهای گذشته، بازار پوشاک ایران بهتدریج در اختیار پوشاک ترک، چین و پاکستان قرار گرفته است؛ البته سهم پوشاک چین، بیشاز همه اجناس است. این اتفاق تلخ، تولیدکنندههای پوشاک داخلی را با مشکل مواجه کرده است. بهطوریکه حتی طراحان داخلی هم نتوانستهاند ذائقه مصرفکننده ایرانی را تغییر دهند و کماکان اصل «قیمت کمتر» بر کیفیت و زیبایی غلبه کرده است. واقعیت ایناستکه پوشاک قاچاق و غیر قاچاق بهراحتی در فروشگاههای عرضه پوشاک بهفروش میرسد و دراینمیان بهدلیل ارزانی قیمت، مصرفکننده ترحیج میدهد که کالای بیکیفیت چینی را تنها بهدلیل ارزانتر بودن، بخرد. نتیجه چنیناتفاقی در سالهای گذشته به تعطیلی واحدهای تولید پوشاک داخلی و بیکارشدن گروه کثیری از خیاطان، طراحان و کارگران اینبخش منجرشده است. اینکه پوشاک ترکیهای در بازارهای ایران جولان میدهد، پدیده تلخیست؛ خصوصا وقتی که چینیها و ترکیهایها برای بازار ایران، مانتو طراحی می کنند. هرچند اینروزها مسئولان وزارت صنعت،معدن و تجارت، با همکاری اصناف درحال رصد کردن بازار نوروزی پوشاک و تشویق مردم به خرید کالای ایرانی هستند؛ اما اینموضوع حتما طرحی بلندمدت است و بهاینزودیها ذائقه مصرفکننده ایرانی را نمیتوان تغییر داد. لباس نو هنوز یکیاز اقلامیست که در سبد خرید بسیاری از ایرانیها جا دارد. بررسیها نشان میدهد که بهطورِمتوسط، یک خانواده ایرانی در سال 1395 یکمیلیون و 691هزارتومان صرف خرید لباس در کل سال کرده است؛ اما هزینه خرید لباس درآستانه سال نو چقدر است؟
برند بخرید، بیشتر پول بدهید
پیراهن مردانه قیمت مشخصی ندارد. اینروزها کنار خیابان، پیراهنهای جعبهای بیست تا چهلهزارتومان را بهوفور میبینید که اغلب آنها هم اجناس قاچاق هستند؛ اما اگر قصد خرید پیراهن برند را کردید، باید بپذیرید که حتی دویستهزارتومان پرداخت کنید. حتما هم برندها ایرانی نیستند. قیمتهای متعارف برای پیراهن مردانه بالاست؛ چراکه در بازار تهران، پیراهنهای خاص با برندهای خاص حتی بیشاز یکمیلیونتومان هم قیمت دارد. بهشکلِ معمول اما اگر کسی قصد خرید پیراهن مناسب داشته باشد، لازم است هزینهای صدهزارتومانی را برای اینکار درنظر بگیرد. دراینبین شلوارهای مردانه نیز مانند پیراهن مردانه، بسته به جنس و نوع پارچه از 50هزارتومان تا یکمیلیونتومان قیمت میخورد؛ اما یک شلوار مناسب و معمولی حداقل صدهزارتومانی قیمت دارد. هرچند در شرایط معمول، جوانترها جین انتخاب میکنند و میانهها کتان و سن و سالدارترها پارچهای اما در نوروز لباس رسمی منتخب بسیاری از افراد است. بهاینترتیب یک پیراهن و یک شلوار مردانه، حداقل دویستهزارتومان و حداکثری غیرقابل برآورد، هزینه دربردارد. این تمام ماجرا نیست. اگر پای کفش و کمربند هم وارد میدان شود، آنوقتاستکه باید 150هزارتومانی به اینهزینه اضافه کرد.
برای خرید لباس زنانه چقدر باید هزینه کرد؟
اینجا باید هزینه بیشتری درنظر گرفت. غالبا مانتو و شلوار، تیشرت زنانه یا شومیز، کفش و کیف و شال یا روسری اقلامی هستند که توسط زنان، برای نو شدن لباس عید خریداری میشود. بازهم دراینبازار، پوشاک خارجی حرف اول را میزند. اینروزها حتی کنار خیابان، رگالهای بزرگی برای عرضه مانتو پیدا میشود. مانتوهایی که ازسوی دستفروشان خیابانی عرضه میشود، بین 30 تا 50هزارتومان قیمت دارد؛ اما متعارف قیمت یک مانتو را باید 150هزارتومان درنظر گرفت. خوشبختانه سهم مانتوی خارجی دراینبازار بهمراتب کمتراز سایر بازارهاست؛ اما در سایر پوشاک زنانه اغلب اجناس، خارجیست. ازسویِ دیگر شلوار زنانه نیز بین 50 تا 150هزارتومان قیمت میخورد. هزینه کیف و کفش حداقل باید بین دویست تا سیصدهزارتومان لحاظ شود. شال و روسری نیز بین 15 تا 150هزارتومان هزینه روی دست خریدار میگذارد؛ درعینِحال که شومیز یا تیشرت زنانه نیز بهایی بین 50 تا 150هزارتومان در عادیترین شکل دارد. بهاینترتیب خرید لباسهای زنانه حداقل 365هزارتومان تا 900هزارتومان در حالت عادی و هزینهای بهمراتب بیشتر در وضعیت خرید از برندها بههمراه خواهد داشت.
پاشنه آشیل
اینجا پاشنه آشیل هزینه خانوار ایرانی برای خرید لباس عید است. اگر پدرها و مادرها از خرید برخی اقلام مورد نیاز خود با هدف کمکردن هزینهها چشم بپوشند؛ اما نمیتوانند دراینحوزه کاری کنند. اتفاقا تیغ فروشندگان نیز دراینبازار بیشاز دیگرحوزهها برندگی دارد. در بسیاری موارد یک شلوار بچهگانه قیمتی بیشاز یک شلوار مردانه یا زنانه در بازار یاران دارد. بلوزها و شومیزها و پیراهنهای بچهگانه نیز بههمینترتیب، لباسها و کفشهای بچهگانه از دیرباز قیمتی بالاتراز لباس بزرگسال را داراست و این نسبت همچنان حفظ شده است. بهاینترتیب بهنظر میرسد والدینی که قصد خرید دو دست لباس برای هرفرزند خود دارند، باید حداقل برای هردست لباس صدهزارتومانی درنظر بگیرند. نکته اینجاست که کار بچهها در شب عید با یکدستلباس راه نمیافتد و درنتیجه خرید لباس دو فرزند در عادیترین شکل، با کیفیت متعارف کالا هزینهای در حدود 400هزارتومان را داراست. بهاینترتیب نو شدن سر تا پای یک خانواده چهارنفره، یکمیلیون و صدهزارتومان در عادیترین شکل برآورد میشود، حال آنکه اگر به تولید داخلی، بها داده شود و سهم کالای قاچاق کم شود، هم چرخ اقتصادی کشور، راحتتر میچرخد و هم هزینه تولید کم میشود. نتیجه ایناتفاق، اشتغال بیشتر و البته کاهش هزینههای خانوار برای مراسمی چون نوروز است.