43درصد مدارس تهران فرسوده است

به‌یقین، مدرسه و به‌خصوص دبستان، زیربنای یک جامعه را می‌سازد. به‌عبارت‌دیگر، شخصیت و آینده هر فردی از اوان کودکی و از مدرسه آغاز می‌شود و این محلی‌ست که به آن زیربنا گفته می‌شود که اگر این خشت را خشت اول بدانیم، باید محکم و اصولی پی‌ریزی شود و اگر غیرازاین بود، به‌مثابه «خشت اول چون نهد معمار کج، تا ثریا می‌رود دیوار کج». در مدرسه باید تمام مسایل آموزشی موجود باشد؛ تجهیزات کامل آموزش در دسترس دانش‌آموزان قرار داشته باشد تا آموزش امکان‌پذیر شود؛ اما در کنار آموزش و شاید مهم‌تر از آن امنیت است که نبود آن می‌تواند خطرآفرین و حادثه‌ساز شود. متأسفانه در هفته‌ای که گذشت، آقای شهری؛ رئیس سازمان مدارس و نوسازی آن اعلام کرده است که 43درصد مدارس استان تهران، فرسوده و غیرایمن است که این عدد، برای کشور بزرگ ما، با استعدادهای ذاتی ایرانیان به‌هیچ‌وجه توجیه‌پذیر نیست. این میزان مدارس غیراستاندارد و غیرایمن، شایسته و برازنده کشور ما نیست. گواینکه همه‌ساله شاهد بروز اتفاقاتی در مدارس سراسر کشور هستیم و مردم هنوز واقعه چندسال‌پیش آتش‌سوزی بخاری نفتی یک کلاس درس درون یک مدرسه را که تعدادی از دانش‌آموزان ما دچار سوختگی شدید شدند، از یاد نبرده‌اند و ده‌ها مورد دیگر که در مدارس کهنه و استیجاری، موجبات آزار فرزندانمان را فراهم کرد؛ بنابراین چون زیربنای آینده کشور یا آینده‌سازان کشور، کودکان ما هستند، باید از نظر روحی-روانی هم به اندازه نیاز، تقویت شوند تا به‌نوعی پشتوانه‌سازی ما کامل‌تر و بهتر انجام گیرد. اگر ازنظر ریاضی و آماری، به این مسئله حساس، یعنی مدارس توجه کافی کنیم، به باور جهان پیشرفته یک نوع سرمایه‌گذاری کرده‌ایم که بازده آن در سال‌های بعد بسیار مثبت و نیکو خواهد بود. به‌عبارت‌بهتر تنها سرمایه‌گذاری که در آن و در آینده سود سرشاری به‌همراه دارد، همانا توجه به مدارس است. ازسوی‌دیگر وقتی تقریباً نصف مدارس استان تهران، ناایمن باشد، استان‌های دیگر و به‌خصوص استان‌ها و شهرستان‌های محروم کشور، چه تعداد مدارس غیرامن دارند؟ لذا ادامه کار مدارس غیرایمن ازنظر جسمی و روانی، زیان بسیاری برای آینده ما در پی خواهد داشت. در اینجا باتوجه‌به مشکلات اقتصادی موجود در کشور که نشأت‌گرفته از تحریم‌های امریکا و یاران اوست، به‌نظر می‌رسد از دو طریق می‌توان به رفع این معضل همت کرد؛ در وحله اول، تبلیغات گسترده در سراسر کشور، و کمک‌گرفتن از افراد خیر و مدرسه‌ساز می‌تواند گام محکم و تاثیرگذاری برای رفع این مشکل باشد؛ به‌ویژه که در سراسر کشورمان افراد خیر مدرسه‌ساز وجود دارند. همچنین نهضتی با عنوان کمک به مدارس ازسوی مسئولین شهری در همه نقاط ایران ایجاد شود تا در این راه قدم‌های مثبت برداشته شود. مردم ما بر این باور هستند که در مواقع سختی و مشکلات باید به دولت و مردم یاری دهند تا مشکلات شهری پایان پذیرد. در وحله بعدی حتی می‌توان از مدارس نوساز و ایمن، در دو شیفت بهره‌برداری کرد؛ بدین‌نحوکه مدارس ناایمن تعطیل شود و به‌جای‌آن از مدارس سالم و ایمن با حداکثر زمان استفاده بهینه شود. امیدواریم همه مردم عزیز کشورمان برای این امر مهم و حیاتی و ساختن ایرانی آباد در آینده، آستین‌های همت را بالا زده و در این امر خطیر و مهم، پیش‌قدم شوند.