• شماره 814 -
  • ۱۳۹۴ شنبه ۲۸ آذر

یادداشت

دیوارهایی در حسرت زیبایی

سایه - سحر رکنی نژاد

چند سالی بود که در‌های منازل و دیوارهای شهر با برچسب‌هایی از جمله تبلیغات چاه و لوله باز‌کنی زینت می‌شد. برچسب‌هایی که مانند زامبی‌ها رو به افزایش بود از آن‌رو اصطلاح زامبی را به کار می‌بریم که کافی بود با هزار زحمت و با اسکاچ و سیم ظرف‌شویی و انواع مایع پاک‌کننده به جان‌شان بیافتید تا پاک‌شان کنید، اما هنوز 24 ساعت از پاک کردن‌شان نگذشته بود دوباره برچسب‌های روی در و سطح شهر بود و باز هم همان آش و همان کاسه! اما در پی اخطارهای مکرر زیبا‌سازی شهر و جریمه کردن این‌گونه شرکت‌ها، کم‌کم برچسب‌های چاه و لوله بازکنی جای خود را به انواع اقسام کاغذهایی از A5 تا A3 و چسب‌های پهن سفید دادند. یعنی دیگر از چاه و لوله بازکنی نبود اما تا دل‌تان بخواهد پر بود از تدریس انواع اقسام دروس و متد‌های هنری و انواع اقسام خدمات آرایشگری تا آشپزخانه‌های متعدد محل زندگی‌ هر شهروند. این کاغذها به راحتی کنده می‌شدند و می‌توانستید با خیال راحت آن‌ها را از روی درب منزل و یا دیوار جدا کنید. علت عمده‌ای هم که این تبلیغات را با چسب‌های پهن می‌چسباندند به دلیل این بود که اگر با چسب سریش روی دیوارها می‌چسباندند، سازمان زیباسازی این شرکت‌ها را جریمه می‌کرد. تا مدتی اوضاع خوب بود کارت‌چسبان‌ها صبح تا شب دیوارها و در‌های منازل را با آگهی‌های گوناگون خود تزئین می‌کردند و کارگران زحمت‌کش شهرداری شب تا صبح شروع به جمع‌آوری آن می‌کردند. این چرخه‌ی نازیبایی شهر ادامه داشت، اما تنها مزیتش این بود که این آگهی‌ها با چسب‌های پهن می‌چسبید و به راحتی از دیوارها کنده می‌شد اما متاسفانه از آن‌جا که زیباسازی نمای شهری و دیوارهای منازل از اهمیت چندانی برخوردار نیست باز هم سر و کله تبلیغات با چسب‌های سریش بر سطح شهر نمایان شده است، پوسترهایی که هرگونه تبلیغاتی را جار می‌زنند و هیچ‌گونه ستادی برای رسیدگی به این‌ها نیست، حتی تلاش‌های بی‌وقفه ماموران شهرداری هم برای زیباسازی شهر بی‌فایده است. دیوارهای شهر هر روز جای خود را به پوسترها و تبلیغات‌های جدید می‌دهند و هیچ‌گونه فرهنگ‌سازی در این زمینه صورت نمی‌گیرد، بلکه افراد این کار آن‌قدر بی‌محابا شده‌اند که گاهی بر روی پیاده‌رو‌های شهر بر روی زمین هم این تبلیغات را می‌بینیم. اگرچه این قصه برای خیلی از افراد شهر عادی شده است اما قسمت دردناک این قصه آن‌جایی است که هرچقدر به مرکز شهر و محلات پایین بروید این نازیبایی‌ها بیشتر است و هیچ‌گونه رسیدگی ندارد. کافی است که خیابان صادقیه را از توحید تا مرکز خرید گلدیس قدم بزنید آن‌وقت از هجم این آگهی‌ها با چسب سریش دیوانه خواهید شد، نکته جالب این‌جاست که برخلاف هشدارها و تاکیدهای قبلی این آگهی روی دیوارهای بانک و جاهای ممنوعه را تزئین کرده‌اند بدون هیچ‌گونه هراسی!.

 

ارسال دیدگاه شما

روزنامه در یک نگاه
هفته نامه سرافرازان
ویژه نامه
بالای صفحه