خلیج همیشگی فارس و قلب حقایق
به‌یقین درطول تاریخ به دنیا ثابت‌شده که ایران و ایرانی، هرگز تابع زر و زور نمی‌شوند؛ به‌خصوص در حفظ حدود کشور ذره‌ای انعطاف یا گذشت ندارند و وجب‌به‌وجب این خاک مقدس و گرامی از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب جزو قلمرو کشور ایران عزیز است و در‌این‌مورد که خط قرمز ما‌ست با هیچ‌کس شوخی یا گفت‌وگو نداریم؛ حقایقی‌ست تاریخی که قدمت آن یک افتخار شش‌هزارساله را یدک می‌کشد. دیرزمانی بود که بریتانیای پیر، در مکالمات فارسی و حتی در نوشته‌ها و در بنگاه سخن‌پراکنی بی‌بی‌سی، از این خلیج‌فارس با نام حقیقی آن سخن می‌گفت و روباه‌صفتانه در بخش عربی از کلمه جعلی عربی یاد می‌کرد که سران این کشور، خط‌مشی خود را براساس نفاق و تفرقه به‌خصوص در خاورمیانه و به‌ویژه میان کشورهای عربی و شیخ‌نشین‌های حاشیه خلیج‌فارس، بنا نهاده بودند و بسیاری از کشورهای این منطقه به‌صورت مستعمره جزئی از قلمرو انگلیس به‌شمار می‌آمدند که خوشبختانه در 100ساله اخیر، بسیاری از کشورها با انقلاب و سرپیچی از افسران انگلیسی جدایی خود را از انگلیس عملی کرده و از استعمار آنان به درآمده‌اند؛ اما متأسفانه هنوز سایه منحوس آن و دخالت‌های بی‌جا ادامه دارد. ما نه از انگلیس گله داریم و نه شکایت می‌کنیم؛ اما دوستان ما کشورهای روسیه و چین و حتی روسیه، بعضاً عافیت‌اندیشی کرده، در ملاقات با جمهوری اسلامی ایران، خلیج تا ابد فارس را حقیقی و اصولی می‌خوانند؛ اما وقتی که از اینان دعوت می‌شود در جلسات کشورهای عربی-اسلامی به‌عنوان ناظر حضور پیدا کنند، دقت کنید به‌عنوان ناظر و مهمان که طبعاً حق رأی ندارند و به‌عنوان ناظر حضور دارند، وقتی شیخ‌نشین امارات متحده عربی که تا 60سال‌پیش به‌صورت هفت جزیره گرم و سوزان، زیست می‌کردند؛ و در هر جزیره که افسر انگلیسی بر کار آنان نظارت می‌کرد و رفتاری که با این شیوخ می‌کردند، نوکر‌مأبانه می‌بود، به هنگام ترک این مناطق و دادن خودمختاری به این جزایر، تخم‌لقی را شکسته و در ذهن این امارت قرار دارد که سه جزیره استراتژیک و مهم، ابوموسی تنب بزرگ و کوچک به آنان تعلق دارد؛ یعنی آن‌قدر قلب حقایق کرده که این شیوخ باورشان شده که علی‌آباد هم شهری شده است؛ آخر شما وقتی تا 60سال‌پیش وجود خارجی نداشتید، چگونه مناطقی را که حداقل 2000سال است از آن کشور ایران بوده به خود اجازه می‌دهید ادعای پوچ و واهی برای قیومیت آن بکنید؟ آیا جنگ تحمیلی هشت‌ساله که تمام کشورهای عربی به‌اضافه آمریکا و انگلیس و حتی روسیه از حکومت متجاوز بعثی حمایت می‌کردند، آخر و عاقبت نداشت جز شکست مفتضحانه و فرار رئیس‌جمهوری عراق و پناه‌بردن به فاضلاب‌ها و دستگیری و اعدام او هیچ حاصلی برای عراق و پشتیبانانش نداشت؛ بنابراین دوستان ما، روسیه، چین و حتی سوریه، چگونه به خود اجازه می‌دهند در‌برابر کشور قدرتمند ایران، قلب حقایق و مصلحت‌اندیشی کنند که خوشبختانه و بلافاصله مسئولین نظام هشدار لازم را به این قبیل دوستان دادند تا با کشور سرفرازی همچون جمهوری اسلامی ایران، دودوزه‌بازی نکنند که دوران آن مدت‌ها‌ست گذشته است.