جستجوی خوشبختی در اعماق زمین

دو سال قبل که با هم ازدواج کردند، به همسرش قول داده بود که برای خوشبختی‌اش هر کاری کند. دست‌‌های مردانه و سیاهش حجت گفتارش بودند و برای سفید بختی خانواده در اعماق زمین به جنگ سنگ‌های سیاه می‌رفت؛ اما این‌بار که در تلاش برای معاش به معدن رفت، بازگشتی در کار نبود و واگن‌های بی‌معرفتی پر بودند از آرزوها و رؤیاهایی که هیچ‌گاه به واقعیت نپیوستند. حالا اگر کارفرما به‌جای بیمه معدن بیمه پرده‌سرا، رد نکرده باشد، شاید همسرش بتواند با مستمری ناچیز بیمه پسر سه‌ماهه‌شان را بزرگ کند. هزینه‌های بالای زندگی و کمبود شغل در سال‌های اخیر باعث شده تا بسیاری از جوانان برای گذران زندگی و امرار‌معاش از هیچ کار سخت و طاقت‌فرسایی فروگذار نکنند. کار در معدن که از آن به‌عنوان یکی از سخت‌ترین مشاغل دنیا یاد می‌شود، در زمره همین مشاغل است. هر‌چند کار در معادن و حوادث مربوط به معدن تنها مختص ایران نیست و در همه کشورهای دنیا کم‌و‌بیش شاهد حوادث در معادن هستیم؛ ولی نکته اینجاست که گاهی‌اوقات با داشتن دنیایی از پتانسیل و ظرفیت روی زمین، در عمق افقی ۷۰۰‌متری زیر زمین و عمق عمودی ۲۵۰‌متری زمین به‌دنبال نعمت‌های خدادادی‌ای می‌گردیم که به‌هیچ‌عنوان ارزش به‌خطر انداختن جان آدمیان را ندارد. فراموش نکنیم آن‌هایی که در معدن طبس در کمتر از چند‌ثانیه و با کشیدن چند نفس از بین ما رفتند، پدر، همسر، پسر و برادر اهالی همین سر‌زمین هستند که با رفتنشان، علاوه‌بر داغ‌، مصیبت‌های اقتصادی و اجتماعی بی‌شماری به خانواده‌هایشان وارد می‌شود. برای من روزنامه‌نگار حادثه معدن طبس با نوشتن نهایتاً چند خط یادداشت با چشمان خیس تمام می‌شود و عده‌ای نیز با گذاشتن یک استوری ایران تسلیت، دین خود را به خانواده‌های داغدار تمام‌شده می‌بینند و منتظر دربی می‌مانند! ولی ای‌کاش انسانیت تمام نشود و کسانی که مجوز استخراج از معادن را برای ازمابهتران صادر می‌کنند، قبل از امضای نهایی از ایمنی شرایط کار اطمینان حاصل کنند. دست‌کم سری به حوالی معدن بزنند. سری به تونل حمل مواد معدنی بزنند و اگر دستشان نلرزید میزان ارزش محصولات استخراجی بسنجند و عمق حفاری را بر‌اساس ارزش مواد معدنی تعیین کنند. ای‌کاش دولت در حوزه نوسازی و مکانیزه کردن معادن کشور نسبت به واردات تجهیزات و ماشین‌آلات معدنی از کشور‌های دیگر مانند چین، لهستان و برخی از کشور‌های اروپایی هرچه‌سریع‌تر اقدام کند. ای‌کاش برای کم‌نشدن غریو کارخانه‌های فولاد، انرژی‌های پاک‌تری را جایگزین کنیم. درک کنیم آنان که برای امرار‌معاش پای در دنیای سرد، تاریک و مرگبار معدن می‌گذارند، ربات یا آدم‌آهنی نیستند. آن‌ها هم مثل ما حق حیات دارند، زن، فرزند، پدر و مادر دارند؛ آرزوهای دور‌و‌دراز دارند؛ ولی جبر زمانه آن‌ها را برای جستجوی خوشبختی به اعماق زمین فرستاده است. فقط همین.