شهردار منطقه 20؛ ساختمان‌ها ناایمن است

یادش بخیر! از گذشته‌های دور که بسیاری از محاورات روزانه با شعر و ضرب‌المثل همراه می‌شد و چون بیان سخن این‌گونه بود به دل می‌نشست و این‌گونه در یاد و ذهن باقی می‌ماند؛ تا‌جایی‌که به هنگام تصدیق گفتار مخاطب یک بیت از شعری جالب بیان می‌شد. بدین‌نحو، «جانا سخن از زبان ما می‌گویی»! و چون سخن شهردار منطقه 20 تهران پیرامون ساختمان‌های ناایمن مطرح شد، یاد گذشته‌ها افتادم که «سخن» از ارزش معنوی بسیاری برخوردار بود و دارای پشتوانه‌ای بسیار قوی بوده و مردمان به‌شدت پایبند به سخن و گفته خود می‌بودند‌ و از سوگند خوردن و شاهد گرفتن و از انبیاء و اولیای دین را پشتوانه ‌جستن برای باورپذیری مخاطب هیچ خبری نبود. حرف و صحبت جدی بود و دارای پشتوانه قوی و مردم هم بسیار باورمند بودند. قول و قرار نیاز به چک و سفته و گرویی نداشت؛ حرف که می‌زدند و قول می‌دادند و عهد می‌بستند، صد‌البته همه وفای به عهد می‌کردند. در‌این‌راستا این روزها شهردار محترم تهران، از ساختمان‌های ناایمن شکوه کرده و در سلک مردم منتقد تهران درآمده است؛ یعنی با خواست مردم برای سرو‌سامان دادن، بازسازی و ساخت بافت‌های فرسوده تهران، هم‌خوان شده که جا دارد از او به نیکی یاد شود؛ چون به‌اصطلاح بر‌خلاف جهت آب شنا کرده است، یعنی که حرفش را که بسیار به‌حق بوده، زده است؛ حتی اگر مسئولین بالای دست او به مذاقشان خوش نیامده و از او دلگیر شوند. به‌هر‌روی در تهران ما، در پایتخت زیبای ما که در یک‌سوی آن لواسانات و فرشته و زعفرانیه قرار می‌گیرد که پاره‌ای‌ازاوقات، قیمت یک‌مترمربع زمین آن به 500میلیون‌تومان می‌رسد یا در لواسانات از روی چشم‌و‌هم‌چشمی، قیمت یک قبر در آن که 60‌سانتی‌متر عرض و 5/1‌متر طول آن است، با قیمتی بسیار ناقابل یعنی یک‌میلیارد‌تومان می‌باشد. در دیگر نقطه همین تهران فضای خانه‌های آن 25‌متر است و بسیار ناایمن و حتی کار از این‌ها هم گذشته است؛ خانه‌به‌دوشانی که در روی کارتن می‌خوابند، یا خانواده‌هایی که در پشت‌بام خانه‌ها به حالت مستأجر زیست می‌کنند؛ یا افرادی‌‌ در اتوبوس شب را به صبح می‌رسانند یا قبر‌خواب هستند. مدارسی در تهران داریم، بسیار ناایمن که هرآن، امکان دارد فرو‌ریزد و انسان‌هایی را به کام مرگ بفرستد؛ به‌طوری‌که تخمین زده می‌شود، بیش از 5000 خانه یا سرپناه ناایمن داریم که ضرورت دارد دراسرع‌وقت و بدون فوت وقت، به سراغ آن‌ها برویم و این میزان بافت فرسوده را به‌صورت انبوه‌سازی حتی در قالب ساختمان‌های چند‌طبقه و حتی برج، بسازیم و 50000هزار خانوار را در آن اسکان بدهیم و نقش مهم و اثر‌گذاری در خانه‌سازی و پناه‌دادن به طبقات ضعیف جامعه برداریم که چه‌کاری صواب‌تر از این ساخت‌و‌‌سازها که همین خدای مهربانی‌ها از ما راضی شود و هم بندگان خدا را از بی‌سر‌و‌سامانی نجات بدهیم. بدیهی‌ست؛ به‌غیر‌از آمارهای ارائه‌شده، بسیاری از ساخت‌و‌سازهای نوساز که در دودهه اخیر از شهرداری مجوز ساخت گرفته شده و به‌اصطلاح در ظاهر شکل و شمایل ساختمان پیدا کرده‌اند، به‌واسطه ساده‌انگاری و بی‌توجهی، مهندسین ناظر، ‌ساختمان‌هایی ساخته‌شده که بدون رعایت استانداردهای ساختمانی و بدون رعایت مسائل ابتدایی و ساده، ایجاد بنا، بسیار بی‌کیفیت و با مصالح سست و ضعیف بنانهاده شده که در سال‌های اخیر فرو‌ریزش تعداد زیادی از آنان در تهران صورت گرفته و انسان‌های بی‌گناهی را هم به کام مرگ فرستاده است، اینک آرزو می‌کنیم، در ساخت‌وسازهای جدید، رعایت مسائل ایمنی صورت بگیرد. آمین.