نقش زنان در مدیریت منابع آبی
نتایج برخی مطالعات حاکی‌ازاین‌است‌که اگر زنان رسماً و همیشگی در انجمن‌های آب شرکت کنند، آگاهی آن‌ها از «مدیریت آب» گسترش یافته و به «تصمیم‌گیری بهتر در مؤسسات آب» کمک می‌کند. همچنین دانش و توانایی زنان سبب ایجاد «راه‌حل‌های مؤثر در مدیریت آب و افزایش کارایی اقدامات حفاظتی» خواهد شد. آب‌های زیرزمینی، ۹۷درصد از آب شیرین موجود در جهان را تشکیل می‌دهد و بخش قابل‌توجه از آب آشامیدنی و آب موردنیاز کشاورزی را تأمین می‌کند و به‌طور گسترده در معدن و صنعت استفاده می‌شود. اکنون بحران در ذخایر آب زیرزمینی منجر به مخاطراتی مانند آلودگی آب، آسیب به کشاورزی، امنیت غذایی و مشکلات سلامتی می‌شود و تأثیرات قابل‌توجهی بر کیفیت زندگی مردم گذاشته است. داده‌های پژوهشی مقالات داخلی نشان می‌دهد: عوامل انسانی نقش گسترده‌ای بر کاهش کیفیت منابع آب زیرزمینی و افت شدید سطح آن دارند. بااین‌حال، بیشتر مطالعات انجام‌شده بر روی منابع آب زیرزمینی در ایران، در حوزه علوم‌پایه و فنی و مهندسی صورت گرفته و مطالعات بسیاراندکی بر روی جنبه‌های اجتماعی و جنسیتی مدیریت منابع آب به‌ویژه آب‌های زیرزمینی متمرکز شده‌اند. ازطرفی، در مدیریت بحران منابع آب، «ارتباط بین زنان و مدیریت منابع آب» احتمالاً آخرین موردی‌ست که به ذهن خطور می‌کند؛ اما درواقع زنان غیرمستقیم از سیاست‌های آبی متأثر می‌شوند و به‌همین‌علت داده‌های علمی که دلالت بر نقش و جایگاه زنان دارند، کلید پیشرفت در مدیریت منابع آب زیرزمینی‌اند و به‌علت تنوع منافع ذی‌نفعان کسب داده‌های مبتنی‌بر نیازهای زنان در تصمیم‌گیری‌ها حیاتی‌ست. بررسی‌ها نشان داده است: زنان برای مشارکت مؤثر در سطح جامعه و نهادهای حاکمیتی با سقف‌های شیشه‌ای مواجه هستند که مانع از رسیدن آن‌ها به موقعیت‌های اثرگذار می‌شود و داشتن این داده‌ها می‌تواند به حل مسئله کمک کند. برای حل این بحران، استفاده از ظرفیت همه مردم و کنشگری زنان در کنار مردان ضروری‌ست.