رأی «بودار» پس از چهارماه در فوتبال

در سال‌های دور که زندگی‌ها تجملات امروز را نداشت و درعوض، زندگی اشتراکی رنگ‌وبوی خاصی داشت و معمولاً هنوز از میز و صندلی به‌سبک ‌امروزی خبری نبود و در اعیاد و مراسم شادی و غم، اهالی محله، دوستان و اقوام روی زمین به‌حالت چهارزانو می‌نشستند و حضار در مجلس قبل از صرف غذا به‌وسیله دو ظرف مسین به‌نام‌های لگن و آفتابه، دستان خود را تمیز می‌کردند، پاره‌ای از اوقات، پذیرایی بسیارساده و در حداقل ممکن صورت می‌گرفت؛ افراد خوش‌ذوق پس از صرف غذا می‌گفتند که «آفتابه‌لگن هفت‌دست؛ شام‌‌و‌نهار هیچ!» این مثال دقیقاً به فدراسیون فوتبال می‌خورد یا ‌اصطلاحاً با آن همخوانی دارد. این فدراسیون، تشکیلاتی عریض‌وطویل دارد. ده‌هانفر به‌عنوان مشاور، رئیس، خدمه، کمیته‌های مختلف و کارگروه‌های متعدد، این فدراسیون را اداره می‌کنند که اغلب به راه صواب نمی‌روند؛ ازجمله سه کمیته اخلاق و انضباطی، کمیته داوران و نهایتاً کمیته تعیین وضعیت که همگی از صبح تا شام در فدراسیون به رتق‌وفتق امور می‌پردازند. برای‌نمونه به کمیته اخلاق و تعیین وضعیت نظر کنیم که چهارماه را صرف کردند تا در یک‌مورد صدور رأی کنند؛ آن‌هم در ‌موردی واضح و مبرهن که فوتبالیست مطرح کشور، اخلاق را به‌دور انداخته و قرارداد بسته‌شده را یک‌طرفه فسخ کرده و قبل از اعلام نتیجه، به باشگاه دیگری می‌رود و قرارداد جدید می‌بندد. این شخص، یا حق داشته یا نداشته؛ وقتی‌که باشگاه مطالباتش را پرداخت کرده است. دراین‌مورد، البته قضاوت با فدراسیون فوتبال به‌عنوان مرجع تصمیم‌گیر ا‌ست و کمیته‌های مربوطه و تعیین وضعیت ‌باید که رأی نهایی را به‌نفع باشگاه یا فرد فسخ‌کننده یک‌طرفه قرارداد صادر کند. در وضعیت کاملاً روشن، مجموعه فدراسیون بامراجعه‌به باشگاه و دیدن اسناد و استدلال‌های طرفین می‌تواند بلافاصله اعلام رأی کُند؛ اما چهارماه زمان در فدراسیون صرف شد تا این رأی صادر شود؛ که در مطبوعات، رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی با وفور شایعات، جوی را در فوتبال کشور به‌وجود آورد که هزاران تعبیر و تفسیر از آن شد. مسموم‌ترین آن‌ها نیز محافظه‌کاری فدراسیون بود که در اذهان و افواه به‌شدت شایع شده است. درواقع، باید گفت اعلام رأی فدراسیون فوتبال بسان بمب ساعتی با امواج سنگین و شعاع گسترده، کل ورزش کشور را متأثر کرد و کار را به جایی رساند که فوتبالیست محکوم‌ که از مراحم ویژه در صدور رأی برخوردار شده است، این‌بار مجدداً سخن از رشوه کرده که کار را بدتر از بد کرده است و فدراسیون فوتبال را با صدور این رأی به‌شدت زیرسؤال برده و همگان را به‌این‌باور رسانده که به فرد مذبور زیادتر از حد قانون ارفاق شده و یک رأی ناعادلانه به طرفداری از او صادر کرده‌اند. پس از چهارماه تأخیر و مصلحت‌گرایی در اعلام یک رأی، فقط می‌توان گفت: خبر تلخ است؛ خبر سنگین‌تر از تلخ ا‌ست و اینک عقرب صدها سؤال پوچ، با صد نیش زهرآلود در افکار می‌لولند.