ترامپ و پوتین؛ کوه یخی که آب نمی‌شود

به‌راستی روزگار غریبی داریم. شاید هم در روزگار وهم و خیال سیاسی گرفتار آمده‌ایم که حتی روال انتخاب یک رئیس‌جمهوری در آن‌طرف دنیا به جهان این‌طرفی‌ها، ارتباط پیدا می‌کند. اصلاً به ما چه که چه کسی رئیس‌جمهوری آمریکا می‌شود؟ و ای‌کاش که خوش‌خیالانی به‌نام سیاسیون ایرانی دل به انتخاب فردی در لباس ریاست آمریکا خوش نمی‌کردند که او بیاید و جهان را دگرگون کند که با  این توهمات، عنان خود را به دیگران بدهیم تا برای ما شق‌القمر کنند. این خیالی عبث و بیهوده است که از دست‌بر‌قضا، ازسوی همین ابرقدرتان بر مردمی چون سیاسیون ایرانی القاء شبهه کرده است وگرنه هر فردی‌که رئیس‌جمهوری فلان کشور شود، در وهله اول تا می‌تواند به فکر مردم کشور خودش است و با هر ترفندی به فکر استثمار مردم بقیه کشورها می‌رود تا مردم خود را از جنبه اقتصادی و سیاسی بر مردم سایر کشورها برتر کند؛ این طرز تفکر مسموم حاصل تصمیم بعضی از سران کشورهایی خاص بانام ابرقدرت است که فکر می‌کنند هنوز هم می‌توانند، همچنان به‌عنوان ابرقدرت درصحنه جهانی به تاخت‌وتاز ادامه دهند. به‌هر‌روی در آمریکا، ترامپ با رأی مردم مستأجر کاخ سفید شد تا چهارسال به حزب خود و به مردم کشورش خدمت کند. این شخص که در دوره چهارساله قبلی هم با غوغا‌سالاری به‌ریاست رسید، آن‌قدر حرف زد و عمل نکرد که داستان چوپان دروغ‌گو را برای مردم عزیز ایران یادآور شد! ترامپ آن‌قدر دروغ گفت و آن‌قدر از پوتین گفت که انسان فکر می‌کند در پس این ارادت، یک دوستی قدیمی خانوادگی نهفته است؛ و بازهم سیاسیون ما، به تکاپو افتادند و به‌عبارتی‌دیگر از هول حلیم گرم، به دیگ افتادند و چپی‌ها و توده‌ای‌ها هم از رؤیای 200‌ساله به درآمدند و نوید عصر سوسیالیست را ازطریق این دو رهبر مژده دادند. شعارهایی که ترامپ می‌داد و آن افتضاحی را که بر سر رهبر اکرائین، درحالی‌که مهمان ترامپ بود، درآوردند تا دنیا بگوید یخ میان ترامپ و پوتین آب‌شده و این دو رهبر قرار است در آینده همچون گذشته کشورها را مهره شطرنج بدانند و به‌راحتی آب خوردن درباره آنان تصمیم بگیرند و چه رؤیا و آمالی را در پی این دوستی پوتین و ترامپ جستجو می‌کردند که چون این دو رهبر بر سر مصالح و امتیازات موجود نتوانستند جهان را مجدداً دوقطبی کنند، هرکدام دنیای مخصوص خود را اصل دانستند. پس شعارها و سخنان ترامپ بسان حباب ترکید و کم‌کم اثر خود را از دست داد؛ زیرا هرکدام از این دو، صلاح و امتیازات ویژه خود را می‌خواستند. پس مجدداً ترامپ سخن از تحریم بیشتر روسیه را عنوان کرد و در برابر زلنسکی؛ رهبر اکرائین ملاطفت نشان داد و این است باور ابرقدرتان که به‌گفته قدیمی‌ها هرگز نمی‌توانند در پشت یک میز جهان را تقسیم کنند؛ زیرا زیاد‌ه‌خواهی عقل از سر آدمی می‌پراند و به‌گفته خیلی از قدیمی‌ها، پاره‌ای‌ازاوقات زرنگی زیاد، انسان را جوان‌مرگ می‌کند که دراین‌حالت، این دو رهبر در این چندروزه شراب مستی دوستی از سرشان رفته و به‌خصوص ترامپ مجدداً روی به تحریم آورده و به‌خصوص نفت روسیه را تهدید به تحریم می‌کند؛ بنابراین حتی یخ قبلی بین این دو نفر تبدیل به کوهی از یخ شده است که خیال آب شدن ندارد و دوستان حرفی چندماهه گذشته، به دشمنانی سرکش بدل شده‌اند‌ که اداواصول دوستی گذشته را از یاد بردند و فاصله افکار آنان بیش از گذشته، جهان را متأثر از این دونفر کرده که شاید کابوسی بیش نبوده و پاره‌ای از کشورها مجدداً رو به‌سوی یکی از این دو ابرقدرت کرده تا شاید از این نمد، کلاهی نصیب آنان شود.