لطفا کمال بینایی و بصیرت را به خرج دهید!

مفهوم نمایندگی و وکالت اولین‌بار در عصر مشروطه در ایران باب شد. در ابتدا انتخاب‌کنندگان و انتخاب‌شوندگان دارای برخی محدودیت‌ها بودند و شامل همه‌ی مردم ایران نمی‌شدند. امری که فقط مختص ایران نبود و حتی زمانی کشورهای توسعه‌یافته‌ی امروز را نیز شامل می‌شد. با توجه به اینکه وکالت مفهومی جدید در ایران بود لازم بود تا شخصیت یک «وکیل» و «نماینده» برای مردم توضیح داده شود و همچنین لزوم اهمیت یک وکیل تشریح شود. روزنامه‌ی تجدد در یکی از یادداشت‌های خود تلاش می‌کند تا مردم را در این زمینه روشن کند و دغدغه‌ی خود را در راستای انتخاب یک وکیل خوب بیان دارد: «پس وکیل یعنی صاحب اختیار کل موکل خود که عبارت از آحاد ملت است. همه نوع عمل و قول او در مدتی که صندلی وکالت را اشغال کرده و به حل و فصل امور ملی و ملکی اشغال دارد در جریان کلیه احوال و اوضاع ملت و مملکت موثر است. حتی جنبش مژگان و حرکت چشم و ابروی وی و دیگر جزئیات حرکات او در ایجاد یک نتیجه‌ی سوء یا تولید یک ثمره نیکویی برای ملت اثر و دخالت عمده دارد. پس معلوم می‌شود که انتخاب وکیل یا کسی که سر رشته‌ی اختیار و تصرف مقدرات و سرنوشت یک مملکتی از خوب و بد و زشت و زیبا در دست او هست. چه کاری به غایت مشکل و امری مافوق‌التصور خطیر و مهم است و افراد ملت حین اقدام به چنین عملی چه وظیفه سنگین و چه تکلیف فوق طاقت را متعهد است و باید تا چه اندازه در خط انتخاب دقیق و عمیق بود. یعنی همه مقدرات حیاتی و اجتماعی و سیاسی و... خود را فرد به فرد در مدت دو سال توکیل وکلا با رعایت جمیع اطراف کار کاملا در نظر گرفته و بعد یک وکیل از روی کمال بینایی و بصیرت برای خود انتخاب کند...»