ناکامی تیم‌های استقلال و پرسپولیس

اگر به گذشته فوتبال و به‌خصوص به 80‌سال سابقه تیم‌های فوتبال دو باشگاه استقلال و پرسپولیس توجه کافی داشته باشیم، دیرزمانی از معروف‌ترین باشگاه‌های آسیا به‌شمار می‌آمدند که بارها در مسابقات این قاره پهناور همیشه بر بام آسیا می‌ایستادند؛ تاجایی‌که در نیم‌قرن اخیر، اشتهار آنان به اروپا هم رسیده بود؛ اما کشورهای آسیایی و به‌خصوص شیخ‌نشین‌های حاشیه خلیج همیشگی فارس که آرزوی مسابقه دادن با تیم‌های ما را می‌داشتند، این‌روزها به پشتوانه دلارهای نفتی خود، با استخدام مربیان معروف جهانی و انعقاد قرارداد با بازیکنان نخبه جهان، همچون رونالدو توانسته‌اند، جهان پیش‌رفته فوتبال را به‌خود جلب کنند و برخلاف گذشته، این‌بار تیم‌های مطرح ورزش فوتبال کشورمان در سایه توقف ما و حرکت سریع رقیبان، بهنگام مسابقات با این گروه‌ها، همیشه دچار اماواگرهای زیادی می‌شویم تا شاید بتوانیم در مسابقه بر آنان چیره شویم. اگر برای شکست تیم‌های پرطرفدار کشورمان مانند پرسپولیس و استقلال و جلوگیری از آن‌همه ناکامی به‌دنبال راه‌حل هستیم، باید به دنیای پر هرج‌ومرج فوتبال کشورمان توجه کنیم که در سطح کشور و باشگاه‌ها از اهالی فوتبال و به‌اصطلاح فوتبالی‌ها، از کسانی‌که خاک خورده این ورزش هستند، کمتر در بطن این ورزش حضور دارند و چون روزگار این‌چنین شده است، ناکامی پشت ناکامی و شکست ‌پشت شکست، حاصل کار دو تیم پرطرفدار کشورمان شده است که اگرچه بعضی‌ها معتقدند، هزینه زیادی که این شیخ‌نشین‌ها برای فوتبال می‌کنند، ده‌ها و صدها‌بار بیش از تیم‌های ما‌ست؛ اما باید بپذیریم که همه رکود ما به‌علت هزینه زیاد نیست؛ چراکه به‌نظر می‌رسد، هزینه‌هایی که ما هم برای فوتبال می‌کنیم، اگر بیشتر از آنان نباشد، بسیار کمتر از آنان نیست، ما در فوتبال کشور دچار ضعف مدیریت هستیم که هیچ‌گاه نخواسته‌ایم بپذیریم که اگر فوتبال این کشورهای کوچک رونق گرفته، آنان از مدیران شایسته و مطرح در فوتبال بهره می‌جویند؛ اما در کشور ما از فدراسیون تا باشگاه‌ها، مدیران کاردان نداریم تا به‌طور اصولی آن‌را اداره کنند؛ حتی مدیران فوتبالی ما از تخصص ورزش هم بی‌بهره هستند یا حداقل به‌روز شده نیستند. برای مثال؛ حتی در هیئت‌مدیره فدراسیون فوتبال یا در هیئت‌مدیره دو باشگاه مطرح ما، افرادی سکان فوتبال را در دست دارند که نه فوتبالیست بوده‌اند و نه حتی تماشاگر فوتبال که چون اوضاع‌واحوال این‌چنین شده است، اعضای تیم‌های ما هم به‌تبع آنان اغلب غیر کاردان شده‌اند؛ حتی بازیکنان شایسته ما که صدالبته این‌روزها فقط سخن از 20 و 30 و 100‌میلیاردتومان می‌زنند و برای پول بیشتر، تن به هر حیله‌ای می‌زنند تا ارقام دریافتی خود را بالا و بالاتر ببرند و هزینه‌های حرفه‌ای دریافت کنند؛ اما از هیچ قانون حرفه‌ای‌گری تبعیت نمی‌کنند، عامل اصلی ناکامی این روزهای فوتبال باشگاهی ما و پاره‌ای‌ازاوقات در سطح تیم‌ملی شده‌اند که چون خانه فوتبال از پای‌بست ویران و سست‌بنیان نهاده شده، باید بسوزیم و بسازیم تا برای مسابقه تیم‌ملی که با دو کشور درجه سه، به زحمت مساوی کرده‌ایم، آن‌را پیروزی بدانیم؛ یا پرسپولیس و استقلال باید در سطح مسابقات قاره در حسرت یک پیروزی دل‌چسب همچنان باقی و پایدار باشند که تنها حاصل این وضعیت بی‌ثبات، این‌است‌که بیش از 60‌میلیون هوادار مشتاق این دو باشگاه باید هرروز متأثرتر از دیروز باشند.