آلاینده‌ها و 20‌درصد افزایش مرگ

اگر به آمار ارائه‌شده توسط نویسندگان و صاحب‌نظران دقت کنیم، شاید بجاست که بیشترین تذکرات، گله‌ها، شکایات و اعتراضات درمورد هوای آلوده یا به‌طور کلی‌تر آلاینده‌ها بوده است که معمولاً در اکثر دفعات دولت و دولتیان را مخاطب قرار داده‌اند و می‌دهیم؛ ولی هیچ‌گاه از خود نپرسیده‌ایم که نقش ما در ایجاد آلایندگی هوا به چه میزان بوده است؟ فقط یاد گرفته‌ایم نق بزنیم و اعتراض کنیم؛ به‌خصوص که همگان می‌دانیم، میزان مرگ‌ومیر ناشی از هوای آلوده بسیار بیشتر از سایر عوامل و بیماری‌ها بوده است؛ حتی بسیار بیشتر از مرگ سالیانه 20‌هزارنفری از مردم کشور ما در مسافرت‌ها و سفرهای نوروزی بوده است و چون براساس آمارهای منتشره توسط وزارت بهداشت‌ودرمان و آموزش پزشکی، شمار مراجعین به پزشکان حول‌وحوش بیماری‌های ریوی و تنفسی و متعاقب آن سکته‌های قلبی بوده است که رکورددار مرگ‌ومیر است. ‌این‌ مسئله موضوعی دردآوراست که همگان اعم از دولتی‌ها و غیردولتی و شاغلین در ادارات و کارخانه‌ها و بازاری و کسبه به آن وقوف کامل دارند که اگر سلسله‌وار به علت‌العلل‌ها توجه کافی کنیم و خود را ملزم به رعایت همه‌جانبه بدانیم، به‌یقین از شمار بیماران این زمینه و درنهایت از آمار مرگ‌ومیر کاسته خواهد شد. آلودگی می‌تواند از روشن‌کردن یک شمع در تولدها و آبگرمکن‌های دودزا در منازل و کارخانه‌ها و از سوخت بسیار مضر خودروها به‌خصوص خودروی وطنی که غیراستاندارد بوده و 30‌درصد هوای آلوده کلان‌شهرها را به‌خود اختصاص داده است تا مازوت‌سوزی کارخانه‌های تولید آب، گاز، برق، پالایشگاه‌ها و تمامی کارخانه‌های دولتی و خصوصی، همه و همه به‌نوعی در ایجاد آلایندگی متأسفانه حضور فعال دارند که بدیهی است و دولت و دولت‌ها مجبور بوده‌اند، به‌جهت راه انداختن برق و نه جهت کمبود گاز و سایر سوخت‌های کم‌آسیب به‌جهت اجبار درراه افتادن کارهای دولت و مردم، حتی علی‌رغم میل باطنی و با آگاهی صددرصدی از مضار سوخت مازوت که باعث شده است در بیش از 20 استان کشور درطول سال بسیار کمتر از 50‌ روز هوای سالم داشته باشیم و در بقیه اوقات سال حداقل در وضعیت نارنجی بسر می‌برند که این هوا برای بزرگ‌سالان و کودکان به‌عنوان هوای ناسالم شناخته‌شده است که به‌واسطه آن بسیاری از روزهای سال در بسیاری از استان‌ها تخت بیمارستانی به حد کافی نداشته و ندارند؛ درنتیجه بسیار اتفاق افتاده است که در همین تهران بزرگ تا ساعت‌های زیادی بیماران به‌علت کمبود تخت، شب‌ها را تا صبح در راهروهای بیمارستان‌های دولتی و خصوصی در حالت صبر و انتظار بسر می‌برند تا تخت خالی مهیا شود. ازنظر وجود پزشک حاذق، کار از این وضعیت هم بدتر است! لازم‌به‌توضیح‌است؛ در 20 استان دارای هوای نامساعد، خوزستان و بوشهر و بندرعباس در ردیف اول هوای آلوده بوده است و پس‌ازآن تهران یعنی پایتخت زیبای کشورمان، درطول سال هرگز دارای 30 روز هوای کاملاً سالم نبوده است؛ بنابراین ازنظر کمی میزان مرگ‌ومیر بسیار زیادتر از سایر استان‌ها و شهری کشور به‌واسطه آلاینده‌ها، مشکلات زیادتر از شهرستان‌هاست. در تهران آلاینده‌ها به‌خصوص توسط کامیون‌ها، وانت‌بارهای قدیمی و از تاریخ‌مصرف گذشته و اتوبوس‌های شرکت واحد اتوبوس‌رانی و آب‌گرم‌کن‌ها منازل و سرویس‌های عمومی وزارتخانه‌ها و شرکت‌ها که اجباری در اصلاح سیستم‌های سوخت خود ندارند تا می‌توانند هوای آلوده را به حلقوم مردم به‌خصوص افراد مسن وارد می‌کنند؛ لذا مشخص‌شده است که 20‌درصد از مرگ‌ومیرها به‌خصوص در شهرستان‌ها را افرادی تشکیل می‌دهند که به‌واسطه آلاینده‌ها حیات را بدرود گفته‌اند.