کد خبر:
405671
| تاریخ مخابره:
۱۴۰۳ چهارشنبه ۱ اسفند -
08:37
کودکان؛ هدف نسل‌کشی در غزه
در گزارشی به‌تاریخ 4 آذرماه 1403 سپیده حسینی در ایسنا نوشت: جنگ غزه بیشترین آسیب را به کودکان فلسطینی وارد کرده، مسئولیت‌های سنگین و بزرگ‌تر از توانشان را به دوش آن‌ها انداخته و باارزش‌ترین دارایی آن‌ها یعنی کودکی‌شان را از آن‌ها ربوده و با تضییع حقوقی چون تحصیل، آینده آن‌ها را نیز به‌خطر انداخته است. در محله الشجاعیه در شرق شهر غزه، «احمد المقید» ۱۴ساله زندگی بسیار ساده‌ای با والدین و چهار خواهر و برادرش داشت اما جنگ روند زندگی آن‌ها را به‌شکل کامل تغییر داد. در حمله هوایی رژیم صهیونیستی به محله مسکونی آن‌ها پدرش به‌شهادت رسید و این خانواده فلسطینی مجبور شد در جستجوی پناهگاهی به‌سمت جنوب نوار غزه آواره شود. ازآن‌زمان احمد سرپرست مادر و خواهر و برادرهای کوچک‌تر از خودش شده. این کودک فلسطینی در‌گفت‌وگو‌با روزنامه «الأخبار» چاپ لبنان گفت: پدرم راننده تاکسی بود، بعد از شهادتش من مرد خانواده شدم، هرروز پلاستیک و ضایعات را از میان آوارها جمع می‌کنم و به‌مبلغ اندکی می‌فروشم تاحدی‌که تنها می‌توانم کمی غذا و آب بخرم، گاهی هم دست‌خالی به خانه برمی‌گردم ... مرور آنچه بر کودکان غزه و کلاً فلسطین دراین‌‌سال‌ها و به‌ویژه جنگ اخیر گذشته، اگرچه آتش‌بس برقرار شده، همچنان اهمیت دارد.
۲۰ نوامبر هرسال کل جهان روز جهانی کودک را جشن می‌گیرد تا باردیگر حقوق کودکان و لزوم حمایت از آن‌ها را موردتوجه قرار دهد. بااین‌حال به‌نظر می‌رسد این حقوق برای کودکان فلسطینی در غزه رؤیایی دست‌نیافتنی‌اند؛ در آنجا خانه‌ها و مدرسه‌ها ویران می‌شوند و کودکان از ساده‌ترین حقوق خود همانند آموزش، بازی‌کردن و امنیت محروم هستند. درحال‌حاضر احمد و خانواده‌اش در چادر کوچکی در غرب اردوگاه دیر البلح در مرکز نوار غزه زندگی می‌کنند، آن‌ها ساده‌ترین وسایل زندگی را هم ندارند و اطراف چادر آن‌ها زباله و فاضلاب وجود دارد. احمد دراین‌رابطه به الأخبار گفت: از نگرانی و اضطراب نمی‌توانم بخوابم، اگر بر آن‌ها غلبه کنم و بخوابم، کابوس‌های زیادی درباره حملات اسرائیل به چادرمان می‌بینم. مادر این خانواده نیز به الأخبار گفت: از زمانی‌که پدر احمد به‌شهادت رسید، کار خیاطی را شروع کردم اما نمی‌توانم کودکانم را در چادر تنها بگذارم به‌همین‌دلیل در داخل چادر کار می‌کنم. در شهرک بیت‌لاهیا در شمال غزه که درحال‌حاضر با یورش اشغالگران صهیونیست روبه‌روست و ساکنان آن مجبور به فرار از آنجا شدند، «سامر حنون» ۱۲ساله زندگی ساده‌ای با والدین و سه خواهر و برادر خود داشت اما وقتی ارتش اشغالگر پدرش را هنگام کوچ خانواده بازداشت کرد، شرایط عوض شد و این کودک را مجبور کرد مسؤولیت‌های متعددی برعهده بگیرد. سامر به‌جای‌اینکه به‌عنوان یک کودک زندگی عادی داشته باشد، بیشتر ساعت‌های روز را در صف‌های طولانی دریافت نان‌وآب از مراکز حمایت از آوارگان و فقرا می‌گذراند. او گفت: گاهی چندین‌ساعت منتظر گرفتن نان می‌ایستم، صف خیلی طولانی‌ست و گاهی هم آرد تمام می‌شود و دست‌خالی برمی‌گردم، آن‌زمان ناامیدی را در چشمان مادرم و خواهر و برادرهایم می‌بینم، احساس شکست می‌کنم اما راه چاره‌ای ندارم. براساس گزارش‌های سازمان ملل، بیش از ۷۰درصد از کودکان غزه به‌دلیل کمبود غذا و آب سالم دچار سوءتغذیه هستند. از زمان آغاز حملات رژیم صهیونیستی به نوار غزه در هفتم اکتبر ۲۰۲۳ سامر و نزدیک به ۶۳۰هزار دانش‌آموز دختر و پسر دراین‌منطقه به‌دلیل ویرانی‌های گسترده و برنامه‌ریزی‌شده مدرسه‌ها و دانشگاه‌ها، هیچ آموزشی ندیدند. سامر دراین‌رابطه به الأخبار گفت: دوست داشتم به مدرسه می‌رفتم و با دوست‌هایم بازی می‌کردم، آرزوی من این‌است‌که روزی دکتر شوم، الآن احساس می‌کنم هرگز به این آرزویم نخواهم رسید. براساس گزارش‌های وزارت آموزش‌وپرورش فلسطین، از زمان آغاز جنگ کنونی ۱۲۴ مدرسه به‌شکل کامل ویران شده و ده‌ها مدرسه دیگر نیز خسارت دیدند، برخی از مدرسه‌های سالم مانده نیز به مرکز آوارگان تبدیل شده‌اند. کارشناسان سازمان ملل می‌گویند جنگ غزه موجب ویرانی بیش از ۸۰درصد از مدارس غزه شد. ۲۴ کارشناس این سازمان در بیانیه مشترکی که ۱۸ آوریل منتشر شد اعلام کردند که با تخریب و ویرانی بیش از ۸۰درصد از مدارس غزه به‌نظر می‌رسد تلاش عامدانه‌ای برای نابودی کامل سیستم آموزشی فلسطین و پدیده‌ای باعنوان «نابودی تحصیلی» وجود دارد چراکه ارتش اسرائیل درطول این جنگ ۱۱هزار و ۷۳۸ دانش‌آموز دختر و پسر و ۷۵۰ معلم را به‌قتل رساند. «درداح الشاعر» استاد روانشناسی اجتماعی در غزه به الأخبار می‌گوید: کودکان غزه به‌دلیل جنگ مستمر، آوارگی‌های مکرر، ازدست‌دادن خانواده و زندگی در شرایط غیربهداشتی کودکی خود را از دست دادند، تمام این‌عوامل باعث شده این کودکان بسیاربزرگ‌تر از سن خود باشند، علاوه‌براین، بیشتر این کودکان دچار اختلالات روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلال استرس پس از حادثه‌اند. تأثیر جنگ بر کودکان تنها به بعد روانی محدود نیست، ویرانی مدارس به‌معنای محرومیت از تحصیل است و این در بلندمدت آینده آن‌ها را به‌خطر می‌اندازد. کودک بدون تحصیل کودک بدون امید به فردای بهتر است، این کودکان مسؤولیت‌های اقتصادی بزرگی را برعهده می‌گیرند که فشارهایی بسیاربالاتر از توان جسمی و روحی‌شان به آن‌ها وارد می‌کند و این موجب بروز بیماری‌ها و مشکلات اجتماعی پیچیده‌ای برای آن‌ها می‌شود. این متخصص درادامه گفت: کودکان غزه بهای جنگ را با گران‌بهاترین دارایی خود یعنی کودکی‌شان می‌پردازند، دورانی‌که قرار بود آن‌را با بازی و یادگیری و سفر بگذرانند تا دانش و اطلاعات خود از اطرافشان را رشد دهند اما اکنون سرپرست خانواده‌هایشان شدند یا بیشتر روز خود را در صف‌هایی برای دریافت یک‌لقمه غذا سپری می‌کنند یا در شرایطی غیرانسانی برای زنده‌ماندن می‌جنگند. او بااشاره‌به‌اینکه روز جهانی کودک در غزه فرصتی برای جشن‌گرفتن نیست بلکه برای یادآوری رنج‌های کودکانی‌ست که همه‌چیز را از دست داده‌اند و جهان باید از آن‌ها حمایت کند تا حقوق ضایع‌شده‌شان که مهم‌ترین آن‌ها کودکی‌ست، به آن‌ها بازگرداند. این روانشناس اجتماعی گفت: باید با مداخله‌ای بین‌المللی خواه ازطریق ارائه کمک‌های مالی، روانی و اجتماعی یا بازسازی مدارس و تأمین حق تحصیل آن‌ها، برای حمایت از این کودکان تلاش شود. قبل‌ازآن در 17 مهر 1403 خبرگزاری میزان نوشته بود: ارتش رژیم صهیونیستی از زمان حمله به نوار غزه در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲)، بیش از ۱۶هزار کودک فلسطینی را به‌شهادت رسانده. درهمین‌حال، چندین‌هزار کودک نیز درپی حمله‌های مستقیم به‌عنوان بخشی از کارزار نسل‌کشی رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان، با معلولیت مادام‌العمر مواجه هستند. کودکان فلسطینی که تاکنون از بمباران شدید ارتش رژیم صهیونیستی در نوار غزه جان سالم به‌دربرده‌اند، از یک بحران انسانی بشردوستانه به‌طور فزاینده وخیم رنج می‌برند؛ نیز آسیب‌های روحی و روانی موجود براثر ۱۷سال محاصره و تهاجم‌های نظامی رژیم صهیونیستی به این بحران دامن زده است. براساس آمارها، دست‌کم ۲۵هزار و ۹۷۳ کودک بدون یک یا هردو والدین خود زندگی می‌کنند و بسیاری‌دیگر از کودکان مفقود و همچنان زیر آوار مدفون هستند. طبق گزارش سازمان ملل، بیش از ۱.۹میلیون‌نفر در غزه به‌اجبار از خانه‌های خود آواره شده و ۶۰درصد ساختمان‌های مسکونی دراین‌باریکه ویران‌شده‌اند. حمله نسل‌کشی رژیم از ۷ اکتبر با مسدودکردن کمک‌های بشردوستانه، هدف‌قراردادن امدادگران، بستن گذرگاه‌های مرزی غزه و قطع برق و ارتباطات تشدید شده است. نظامیان صهیونیست عدم‌دسترسی به حقوق اولیه و مراقبت از کودکان فلسطینی را تضمین کرده و به‌طور عمدی آن‌ها را از غذا و آب سالم محروم کرده و خانه‌ها، مراکز و اردوگاه‌ها، بیمارستان‌ها، امدادگران، آمبولانس‌ها و کادر پزشکی را هدف قرار داده‌اند. مقام‌های رژیم صهیونیستی به‌طور سامانمند کودکان فلسطینی را در غزه از دسترسی به غذا و تغذیه کافی محروم می‌کنند که این‌موضوع به گرسنگی و سوءتغذیه گسترده منجر شده است. این محرومیت باعث بروز مشکلات شدید سلامتی، ازجمله کاهش رشد و افزایش شدید نرخ مرگ‌ومیر کودکان می‌شود. محاصره و محدودیت‌های مداوم بر کمک‌های بشردوستانه که در جریان نسل‌کشی رزیم صهیونیستی اعمال شد، بحران انسانی را تشدید کرده و رنج و درد کل مردم نوار غزه را تداوم بخشیده است. زنان باردار و نوزادان نیز درحال‌مرگ هستند، زیرا بیمارستان‌ها با کمبود شدید حتی تجهیزات اولیه پزشکی مواجه هستند. بسیاری از نوزادان فلسطینی از حق اساسی خود برای زندگی محروم هستند، زندگی آن‌ها دراین‌جهان به‌دلیل اقدام‌های نظامی رژیم صهیونیستی کوتاه شده است. این مجازات دسته‌جمعی واقعیت تلخی را برای گروه‌های آسیب‌پذیر ایجاد و فاجعه غزه را بیشتر عمیق‌تر کرده. براساس گزارش‌ها، ۱۷۱ نوزاد درطول این جنگ متولد و به‌شهادت رسیدند؛ همچنین ۷۱۰ کودک زیر یک‌سال در جریان نسل‌کشی رژیم صهیونیستی به‌شهادت رسیده‌اند. مدیر برنامه پاسخگویی در موسسه «دیفنس فور فلسطین چیلدرن»، گفت: در نوار غزه فضای امنی برای کودکان فلسطینی و خانواده‌های آن‌ها وجود ندارد و آن‌ها به‌طور فزاینده‌ای بار نسل‌کشی مداوم اسرائیل را تحمل می‌کنند. وی اضافه کرد: حتی یک‌نفر برای کشتار کودکان فلسطینی پاسخگو نبوده است و این‌موضوع باعث شده که نظامیان اسرائیلی به کشتار بدون مجازات به قتل و کشتار ادامه دهند. حمله‌های رژیم صهیونیستی به تعداد قابل‌توجهی از کودکان قطع عضو منجر شده است. براساس گزارش یونیسف، بیش از هزار کودک از ماه اکتبر (مهر ۱۴۰۲)، اغلب بدون بیهوشی به‌دلیل کمبود شدید تجهیزات پزشکی، قطع عضو شده‌اند. این‌موضوع باعث شده که بسیاری از کودکان مادام‌العمر با چالش‌های جسمی و روانی مواجه شوند. نظامیان رژیم صهیونیستی به‌طور عمدی غیرنظامیان فلسطینی، ازجمله کودکان را از فاصله نزدیک به‌شیوه‌های نامتناسب با هدف کشتن آن‌ها هدف قرار می‌دهند و از معافیت از مجازات برای خود سوءاستفاده می‌کنند. فلسطینیان در نوار غزه به‌تازگی نیز شاهد شیوع هشداردهنده بیماری‌ها در میان مردم، عمدتاً کودکان، به‌دلیل شرایط بسیارسختی هستند که در آن زندگی می‌کنند، به‌ویژه در اردوگاه‌های پرجمعیت آوارگان که صدهاهزار فلسطینی را در خود جای داده است. آب راکد فاضلاب اطراف این اردوگاه‌ها ویروس‌ها و باکتری‌های ناقل بیماری را جذب می‌کند که عفونت‌های کشنده را منتشر می‌کنند. آبله‌مرغان، فلج اطفال و سایر بیماری‌های قابل‌پیشگیری اکنون گریبان‌گیر این اردوگاه‌های موقت شده و کودکان به‌شدت از این‌وضعیت رنج می‌برند. این یک پیامد تصادفی نسل‌کشی نیست، این یک استراتژی عمدی نابودی‌ست. نظامیان صهیونیستی برنامه ناپدیدشدن اجباری کودکان فلسطینی را درحالی انجام می‌دهند که کودکان غزه را بازداشت کرده و از افشای تعداد و محل نگهداری آن‌ها خودداری می‌کنند. شرایط در زندان‌های رژیم صهیونیستی از ۷ اکتبر به‌سرعت وخیم شده و نظامیان صهیونیست کودکان فلسطینی را در سلول‌ها جمع می‌کنند، غذای فاسد به آن‌ها می‌دهند و کودکان را از ملاقات با خانواده محروم می‌کنند. تمام اسیران کودک خودسرانه بازداشت می‌شوند و بدون وکیل قانونی یا حضور خانواده‌هایشان موردبازجویی قرار می‌گیرند. این سوءاستفاده یک تاکتیک عمدی در یک استراتژی گسترده‌تر برای واردکردن آسیب‌های عمیق و پیچیده و غیرانسانی کردن نظام‌مند کودکان فلسطینی‌ست. ۲۰درصد از کودکان فلسطینی که از سال ۲۰۰۰ تاکنون ازسوی نظامیان صهیونیست و شهرک‌نشینان در همه بخش‌های سرزمین فلسطین به‌شهادت رسیده‌اند، پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ به‌شهادت رسیده‌اند. این یعنی از سال ۲۰۰۰ تاکنون هر دو روز یک کودک فلسطینی به‌شهادت رسیده است. براساس اسناد جمع‌آوری‌شده، از وقتی ارتش رژیم صهیونیستی حمله نظامی تمام‌عیار به نوار غزه را آغاز کرد، ۱۶۴ کودک فلسطینی در کرانه باختری اشغالی به‌شهادت رسیده‌اند.