زیرآبزنی در مطبوعات ایران با نیت حذف
حدود 10سال است با پدیده‌ای غیراخلاقی به‌نام «زیرآبزنی» مواجه هستیم که چون باید از آن به تفصیل سخن بگویم، نخست لازم است ریشه این سه کلمه را دریابیم، آنگاه علت و عوامل ساری‌شدن این حرکت ناپسند را بررسی کنیم. در گذشته‌های دور که آب آشامیدنی مردم از نگهداری آب‌های باران در حوض‌ها و آب‌انبارهای زیرزمینی تامین می‌شد، برای جلوگیری از فساد آب، محفظه‌ها را در ته حوض و آب‌انبارها قرار می‌دادند تا رسوبات و لجن و آلودگی‌های آن ته‌نشین شود و هر‌‌از‌‌گاهی این‌محفظه‌ها را تمیز می‌کردند؛ اما در‌این‌‌‌میان بودند افرادی حسود و تنگ‌نظر که مخفیانه می‌رفتند و زیر آب را برمی‌داشتند تا آب ذخیره نشود تا بدین‌طریق زهر خود را به افراد خاصی که با آنها مشکل داشتند، بریزند. رویه زیرآبزنی که این‌روزها نمود بیشتری دارد، بیشتر در مراکز جمعی، ادارات و سازمان‌ها رسوخ کرده و ساری و جاری‌ست و به‌صورت عادتی روزانه برای برخی‌ها درآمده است و سابقه‌ای طولانی دارد، معمولا از روی حسادت و برای کسب موقعیت بهتر و درآمد بیشتر، عده‌ای ممکن است که به قبح آن فکر نکنند و با رواج شایعه، موجب ریختن آبروی همکار خود شوند. این پدیده زشت و ناپسند که توسط اولیای دین ما نهی شده است؛ متاسفانه کم‌کم ریشه دوانده و همه‌گیر شده است. تاکنون چنین حرکت زشتی فقط در جوامع کاری اداری رایج بوده؛ ولی در طبقات آموزشی در مدارس، دانشگاه‌ها و حتی موسسات آموزشی و به‌ویژه مطبوعات جایی نداشته است که جای خوشوقتی دارد. متاسفانه تمامیت‌خواهان مطبوعاتی که بسیاری از آنان قائم به ذات نبوده و از بد حادثه مطبوعاتی شده‌اند یا از اجزا و دست‌نشاندگان دیگران هستند، این‌روزها با توسل به زیرآبزنی، درپی حذف رقبا برآمده و برای مطامع پلید خود، دست به هرکاری می‌زنند. بی‌خردی و از خدا‌بی‌خبری، آن‌قدر در آنان رسوخ کرده که حب جاه، مقام، رتبه و درجه‌بندی در آنها هرروز، پررنگ‌تر می‌شود و خود را شایسته و بالاتر از همه می‌پندارند. دورویی و دوبههمزنی آنان، علاوه‌بر زیرآبزنی آنان را به‌جایی رسانده که به خود لقب تاثیرگذار داده و نماینده جریان‌ساز شده‌اند و از هر فرصت پیش‌آمده در نزد معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی، اداره‌کل مطبوعاتی داخلی و کارکنان زیرمجموعه از تز و عادت زیرآبزنی بهره گرفته، در فکر ایجاد فاصله بین این عزیزان با مدیران مسئول مطبوعات هستند و به خیال خام خود، با دوبههمزنی می‌توانند همه مطبوعات را نابود کرده و فقط یک مجموعه 10نفری را صاحب مطبوعات کشور کنند. نخست به معاونت محترم مطبوعاتی که خود از جنس مطبوعات است، هشدار می‌دهیم که دربند این‌افکار نیفتند و همه مدیران را همان‌طوری‌که تاکنون بوده با یک چشم بنگرند، سپس نسبت‌به بدعت ناصوابی که مدتی‌ست رایج شده و در محافل و مجالس فقط از عده محدودی از مدیران دعوت می‌شود، با همه توان مقابله کنند؛ چراکه میدان وسیعی که به آنان داده شده، به‌زودی به حذف مطبوعات منجر خواهد شد که پدیده‌ای ناپسندتر از زیرآبزنی خواهد بود و مضار آن تمام مدیران مطبوعات کشور را در‌بر‌می‌گیرد. بدیهی‌ست ازجمله عواملی که این‌عده را سرمست و مغرور کرده است، توجه بیشتر وزارت ارشاد، اختصاص بیشتر و دفعات افزون‌تر پرداخت یارانه به این‌خواص است که خود، ایجاد فاصله بیشتر بین جامعه مطبوعات و این‌عده را باعث شده است.