وقتی ورزشکارسالاری جواب نمیدهد
شکست مدیریت «رستمیپسندِ» مرادی در آمریکا!
رئیس فدراسیون وزنهبرداری که در تمام اینمدت پشت کیانوش رستمی قرار گرفت و با ریز و درشت درخواستهای او موافقت کرد، اکنون باید مسئولیت شکست قهرمان المپیک را قبول کند. بهگزارش ایسنا، رقابتهای دسته 85کیلوگرم مسابقات وزنهبرداری قهرمانی جهان در آمریکا، پایان تلخی برای ایران داشت که البته تلخی آن بیشتر متوجه رئیس فدراسیون است. شاید در پایان اینمسابقات ذهن همه متوجه مصدومیت لحظه آخری رستمی شود؛ اما این را هم نباید فراموش کرد که رستمی ناآماده راهی میدان رقابت شد. او که همیشه داعیه تنها تمرینکردن و کسب موفقیت را داشت، پساز قهرمانی در المپیک ریو، به پشتگرمی رئیس فدراسیون دوباره تنها برای مسابقات جهانی آماده شد؛ آنهم در شرایطی که ماهها از تمرین دور بود و نظارتی هم بر روی اینورزشکار وجود نداشت. حتی تا این اواخر هم خبری از رکوردهای همیشگی رستمی به گوش نمیرسید. رستمی حتی در رکوردگیری تیم ملی که سرنوشت وزنهبرداران را برای حضور درمسابقات جهانی رقم زد، شرکت نکرد و بازهم فدراسیون پشت اینوزنهبردار قرار گرفت. نکته جالب اینکه رستمی حتی در لحظه آخر از خوب نبودن شرایطش صحبت کرد و حتی عنوان کرد شاید مدال نگیرد؛ اما رئیس فدراسیون که روزی بین خودمختاری یک ورزشکار و کادر فنی تیم ملی، ورزشکارسالاری را انتخاب کرده بود، حاضر نشد واقعبینانه به ماجرا نگاه کند که ورزشکارش آماده نیست. رئیس فدراسیون همه نوع امکانات از موافقت با تنها تمرینکردن ورزشکارش بهقیمت کنار گذاشتن کادرفنی گرفته تا شرکت نکردن در رکوردگیری و حضور برادرش در آمریکا را فراهم کرد تا یک مدال طلا بگیرد؛ اما در نهایت چیزی جز باخت نصیبش نشد. باخت اصلی به گفته خیلی از اهالی وزنهبرداری در انتخاب وزنهها بود. وزنههای 212 و 215 درحالی ازسوی کیانوش یا برادرش انتخاب شدند که با کمتر از آن امکان کسب مدال و امتیاز برای ایران وجود داشت؛ اما مدال دوضرب و مجموع هم دراینمیان قربانی شد؛ چراکه تصمیمگیری بهعهده خود رستمی بود و سرمربی تیم ملی که از سوی رئیس فدراسیون، اقتدار لازم برای هدایت همه ملیپوشان به او داده نشده، اعلام کرد که نقشی در انتخاب وزنه برای رستمی نداشته و او خودش وزنهها را انتخاب میکرد. شکست رستمی در آمریکا نشان داد ورزشکارسالاری در بلندمدت نتیجه نمیدهد و باید یک سیستم مدون برای قهرمانپروری را جایگزین این معضل کرد. در نقطه مقابل رستمی، سهراب مرادی قرار داشت که بدون حاشیه تمرین کرد و مطیع کادر فنی بود که مزد این نظم و بیحاشیه بودن، قهرمانی جهان و شکستن رکورد جهان پساز 17سال بود. اکنون هم تنها کسی که باید جوابگوی اینباخت باشد، رئیس فدراسیون است و درواقع باخت رستمی، باخت او و مدیریتش است.