شمس لنگرودی؛ سرآغاز ناهونته
مجتبا حدیدی
اینکه در قرن بیست‌و‌یکم نام «ناهونته» را بشنویم، شاید کمی‌عجیب به‌نظر برسد اما این‌بار جلسه ادبی با‌این‌نام در پایتخت گشایش یافت که مزین به‌این‌نامِ باستانی‌ست. پنج‌شنبه‌ای که گذشت؛ «گالری آ» واقع در خیابان کریم‌خان، شاهد حضور شاعران زیادی از انجمن‌های ادبی مختلف بود که برای آئین گشایش این‌کانون آمده بودند. دو استاد بی‌بدیل از ادبیات معاصر؛ شمس لنگرودی و کریم رجب‌زاده مانند نگینی در‌این‌جمع خودنمایی می‌کردند. جلسه، با شعرخوانی تعدادی‌از‌شاعران آغاز و سپس، سوالاتی مطرح شد که اساتید، با خاکساری و شاگردنوازی به‌پاسخ برخاستند. هرچند جلسات ادبی، در پایتخت فراوان است و به‌قول بعضی‌دوستان مانند «قارچ سمی!» از گوشه‌و‌‌کنار این‌شهر می‌روید اما مراسم افتتاحیه این‌کانون و سخنان کارشناسی‌شده میهمانان، نشان می‌داد که «ناهونته» از مسمومیت‌ها مبراست. کمبود فضا، پرسش کارشناسی‌نشده یکی‌از‌حضار برای جلبِ‌توجه و کمبود وقت برای شعرخوانی تمام اعضاء؛ در سایه حضور دلنشین این‌دو بزرگوار مرتفع شد. قیاس سطح اندیشه ناصرخسرو و لورکا، نگاه ساختارگرایانه به شعر معاصر و اندوه در‌مواجهه‌با ناملایمتی‌ها برای مخاطبین، ره‌آورد شمس بود که می‌توان گفت؛ نوعی آموزش برای من و ادامه راه سخت ادبیات بود. مجریان جلسه؛ امیر‌حسین رجب‌زاده و رضا شابافان و عکاس مراسم نیز ملیکا معصومی بودند.