ناکامی ادامه‌دار هدف‌گذاری کاهش نرخ بیکاری
در برنامه‌های توسعه‌ای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور برای پنج‌سال کشور هدف‌گذاری و تکالیفی نیز برای تحقق اهداف بر دوش دولت گذاشته می‌شود. یکی از شاخص‌هایی که در برنامه‌های توسعه‌ای پیش‌بینی می‌شود، نرخ بیکاری‌ست که در برنامه ششم توسعه نیز هدف‌گذاری شده تا نرخ بیکاری طی سال‌های اجرا یعنی از سال ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ سالانه ۰.۸درصد کاهش یابد. بررسی نرخ بیکاری در سال ۹۶ به‌عنوان نخستین سال اجرای برنامه ششم توسعه نشان می‌دهد که این نرخ بیکاری در پایان سال ۹۶ فقط ۰.۳درصد کاهش پیدا کرد و از ۱۲.۴درصد در پایان سال ۹۵ به ۱۲.۱درصد رسید. همچنین در بهار امسال، نرخ بیکاری ۱۲.۱درصد، در تابستان ۱۲.۲درصد و در پائیز ۱۱.۷درصد اعلام شد؛ با‌این‌حال، به‌نظر نمی‌رسد که در پایان سال ۹۷ نیز هدف‌گذاری برنامه ششم توسعه مبنی‌بر کاهش سالانه ۰.۸درصدی تحقق یابد. در‌صورتی می‌توان ادعا کرد که هدف‌گذاری برنامه ششم توسعه در‌حوزه نرخ بیکاری در سال اول اجرا محقق شده که نرخ بیکاری تا پایان سال به ۱۱.۶درصد برسد. علاوه‌بر‌‌این؛ در برنامه پنجم هم که مربوط به سال‌های ۹۰ تا ۹۴ بود و به‌دلیل تأخیر در تصویب برنامه ششم توسعه، برای سال ۹۵ نیز تمدید شد؛ هدف‌گذاری شد تا با انجام اقدامات ضروری و لازم نرخ بیکاری در پایان سال برنامه (۱۳۹۴) تک‌رقمی شود و به هفت‌درصد برسد. پیش‌بینی کاهش نرخ بیکاری به هفت‌درصد در سال ۹۴ در‌حالی صورت گرفت که این نرخ در سال ۸۹ و در زمان تصویب برنامه پنجم توسعه ۱۳.۵درصد بود. بر‌اساس این هدف‌گذاری؛ از سال‌های ۹۰ تا ۹۴ باید سالانه ۱.۳درصد نرخ بیکاری کاهش پیدا می‌کرد تا در سال پایانی برنامه به هفت‌درصد برسد و تک‌رقمی شود. بررسی نرخ بیکاری در برنامه‌های توسعه پنجم و ششم حاکی‌از‌آن‌است‌که به‌رغم هدف‌گذاری‌ها، نرخ بیکاری طبق برنامه پیش‌بینی‌شده کاهش نیافته است. همان‌طور‌که در نمودار مشاهده می‌کنید؛ نرخ بیکاری باید در سال ۹۴ به‌عنوان سال پایانی برنامه پنجم توسعه به هفت‌درصد می‌رسید؛ درحالیکه این نرخ در سال ۹۴، رقم 11درصد بود. نیز پارسال که نخستین سال از اجرای برنامه ششم توسعه پشت‌سر گذاشته شد؛ نرخ بیکاری در پایان سال باید با کاهش ۰.۸درصدی از ۱۲.۴درصد در سال ۹۵ به ۱۱.۶درصد کاهش پیدا می‌کرد؛ درحالیکه در‌این‌سال نرخ بیکاری ۱۲.۳درصدی اعلام شد.