بی‌استفاده‌ماندن ۷۰درصد ظرفیت صنعت سنگ
به‌گفته دبیر انجمن سنگ ایران؛ واحدهای این صنعت با وجود ظرفیت ۱۸۰میلیونمترمربعی فقط با حدود یک‌سوم ظرفیت اسمی خود مشغول‌به‌کار هستند؛ پس، مهم‌ترین اولویت این صنعت، فعال‌شدن ظرفیت‌های خالی‌مانده است. به‌گزارشِ ایسنا؛ احمد شریفی گفت: «ظرفیت صنعت سنگ ایران تقریباً ۱۸۰میلیونمترمربع در شش‌هزار‌واحد فراوری بوده که میزان تولیدا‌ت‌شان به حدود ۶۰میلیونمترمربع می‌رسد که از‌این‌میزان، ۱۰میلیونمترمربع صادر و ۵۰میلیون آن صرف تأمین نیاز داخل می‌شود». وی تصریح کرد: «امسال به‌دلیل کاهش ساخت‌و‌ساز، تولید نیز محدود شده است. در سال ۱۳۹۱ میزان ساخت‌و‌ساز حدود ۱۴۰میلیونمترمربع زیربنا بود؛ در‌حالی‌که اینک، این رقم بین ۵۰ تا ۶۰میلیونمترمربع در نوسان است. بنابراین، کاهش چشمگیر ساخت‌و‌ساز که امسال ایجاد شده و قطعاً تا سال آینده هم ادامه خواهد داشت، باعث شده رونقی که در مصرف سنگ در داخل وجود داشت، از بین برود». وی افزود: «بخش عمده واحدهای فراوری، تولیدکننده‌هایی هستند که کیفیت صادراتی ندارند و محصولات‌شان در مصارف داخلی قابل‌عرضه است؛ پس باید حرکت اساسی از‌سوی دولت و مجموعه وزارت صمت صورت گیرد. در‌این‌زمینه باید واحدهای فراوری تشویق و امکانات در‌اختیارشان قرار گیرد. نیز لازم است که مشکلاتی همچون مشکلات مدیریتی، نقدینگی در گردش و مشکلات سخت‌افزاری سیستم حل شده و ارتقای کیفی درجهت تولید سنگ استاندارد ایجاد شود». شریفی، مهم‌ترین اقدام ضروری برای احیای دوباره این صنعت را شناسایی بازارهای هدف دانسته و معتقد است که باید تسهیلات ارائه و امکانات فراهم شود تا محصولات در بازارهای هدف عرضه شوند. این حرکت اساسی، مقداری زمان‌بر بوده و عزم جدی دولت و وزارت صمت را می‌طلبد تا پتانسیل موجود برای صادرات که در‌حال‌حاضر در‌حد ۱۰میلیونمترمربع است، به حداقل ۵۰میلیونمترمربع برسد؛ زیرا بازار بین‌المللی ظرفیت پذیرش و جذب این افزایش تولید کمی و کیفی را دارد اما عوامل متعدد باعث شده که ایران در صنعت سنگ، در حجم صادرات ۱۰میلیونمترمربعی باقی بماند». دبیر انجمن سنگ ایران در‌رابطه‌با شناسایی بازارهای هدف و ایجاد امکانات و تسهیلات در آنها بیان کرد که اقداماتی همچون ایجاد نمایشگاه‌های دائمی، انبارهای دائمی، حمایت دولتی درجهت تجمیع واحدهای صنعتی و شرکت‌های مدیریت صادرات و همچنین ارتقای کیفیت و فرهنگ صادرات نیز در این صنعت می‌تواند کمک‌کننده باشد؛ زیرا سرمایه‌گذاری‌ها صورت‌گرفته و پتانسیل‌ها در‌این‌زمینه موجود است و می‌توان از این رکود ایجاد‌شده نجات یافت.