سخن مدیرمسئول
چرا نخبگان جذب نمی‌شوند؟
کشور بزرگ و سرفراز ایران، همیشه و همه‌وقت، چهره‌های ارزشمندی را در زمینه‌های علوم مختلف؛ به‌ویژه هنر و اندیشه و در سال‌های اخیر در عرصه ورزش، به‌خود دیده که در زمینه‌های مختلفی از مفاخر ایران و جهان بوده‌اند. در زمینه علوم سیاسی نیز ایرانیان عزیز هم‌اکنون در آمریکا، کانادا، اروپا و حتی آسیا نقش عمده‌ای را در امور سیاسی بین‌المللی عهده‌دار هستند. اکنون وقت آن رسیده است که از جلای بسیار از جوانان نخبه از وطن جلوگیری به‌عمل آید؛ چرا‌که کشور به وجود اینان نیاز مبرم داشته و باید با چنین سرمایه‌های ارزشمندی، در بسیاری از زمینه‌ها، سرآمد دنیا شویم. در امور فضایی نیز هم‌اینک عده زیادی از ایرانیان در رده‌های بالای سازمان فضایی ناسا در آمریکا، که در امر فضا سرآمد دنیا‌ست، مشغول به کار بوده و حرف اول را می‌زنند. در مسابقات ورزشی در قاره آسیا و در میادین جهانی، افتخارات زیادی نصیب جوانان کشورمان شده و می‌شود. همچنین در المپیادهای دانش‌آموزی، در زمینه‌های مختلف علوم، همواره مطرح بوده و صاحب عناوین برجسته بسیاری شده‌ایم. بدیهی‌ست، وقتی در المپیادهای دانش‌آموزی این همه موفق بوده‌ایم، به نکات مهمی برمی‌خوریم که نیاز به تفکر و تأمل بسیار دارد. بسیاری از این موفقیت‌ها و حضور موفق در کنکور، اغلب به شهرستان‌ها و از جمله نقاط محروم کشور تعلق دارد که نشان‌دهنده هوش و ذکاوت بالای فرزندان ایران‌زمین است که می‌توان به آن وراثتی و ژنتیکی گفت که نشان از فطرت پاک و ژن قوی مردمان ما دارد. اما وقتی چنین است، چرا باید این همه نخبه از کشور مهاجرت کنند؟ و چرا ما در جذب آنان موفق نبوده‌ایم؟ برای مثال، آماری که سال گذشته از‌طریق رسانه‌ها به اطلاع مردم رسید، بیش از 90درصد مقام‌های اول کنکور در همه رشته‌ها، پس از طی دوره کارشناسی، ایران را ترک کرده‌اند! در اینجا باید دولت‌های گذشته و دولت حاضر را مخاطب قرار دهیم که چرا زمینه‌های اشتغال این نخبگان در کشور فراهم نشده است؟ ممکن است سؤال شود چگونه عده‌ای نخبه می‌شوند و دیگران نمی‌شوند؟ اولاً به عقیده علما و کارشناسان فنون مختلف؛ به‌ویژه فیزیولوژیست‌ها، آغاز نخبگی و سرآمد‌شدن از دوران جنینی شکل می‌گیرد. دورانی حساس که بسیاری از خانواده‌ها در آن دوران از آرامش کافی به دور هستند و سپس در دوره‌های پیش از دبستان و دبستان، هوش و حافظه و نخبگی شکل گرفته و پرورش می‌یابد. اگر در این دوران‌های ذکر‌شده، زمینه‌های خوب فراهم باشد، ما در همه علوم نه‌تنها نخبه؛ بلکه در هر شاخه‌ای از علم، ده‌ها نخبه خواهیم داشت؛ چرا‌که فطرت و سرشت پاک ایرانیان باعث شده که فرزندان ما کمتر دچار لغزش شوند و اکثریت قریب به اتفاق فرزندان وطن، رؤیا و آرزوی ورود به دانشگاه و طی مدارج عالی را در سر داشته باشند. اما چه‌بسا زمینه تشویق و ترغیب این نسل، آن‌گونه که باید فراهم نیست و دولت‌های مختلف، اهرم‌های قوی برای پرورش یا نخبه‌پروری نداشته‌اند. به‌گفته رئیس‌جمهوری؛ میزان شکوفایی استعداد در انسان‌ها، همواره یکسان نیست و باید فرایند مجوز دیده و مدیریت شود. یعنی اولاً استعدادها باید حفظ شده و ماندگار شوند و با برنامه‌ریزی دقیق و منسجم برای شکوفایی آنها اقدام کرد. در‌این‌صورت با حفظ و نگهداری و پرورش این همه استعداد و جذب آنان، هزینه اداره کشور نیز پائین آمده و در‌راستای توسعه کشور گام مهمی برداشته‌ایم و حتی نیاز به ورود بیگانگان برای راه‌اندازی بسیاری از پروژه‌های علمی و فنی کشور نخواهیم داشت. در‌این‌صورت، پس از یک دوره 10 تا 15ساله ما در تمام زمینه‌های علوم، خودکفا شده و در‌پی آن، در سطح کشورهای پیشرفته حرف‌های بسیاری خواهیم زد.