نشست خبری سخنگوی دولت برگزار شد
علی ربیعی در نشست خبری با گرامیداشت روز سیزدهم آبان‌ماه گفت: «این‌روز، از چند جهت برای ما و برای امروز و نسل آینده اهمیتی تاریخی دارد. مناسبت‌های تاریخی درطول‌زمان معنای عمیق‌تری را به‌نمایش می‌گذارند. این، یک رخدادی‌ست که عقبه معین در تاریخ ما دارد». وی بابیان‌اینکه ما یک ۱۳ آبان در تاریخ معاصرمان نداریم توضیح داد: «۱۳ آبان تاریخی ما از سخنرانی استکبارستیزانه امام‌خمینی(ره) علیه کاپیتولاسیون و برای استقلال و غرور ایرانی آغاز می‌شود و در دوران مدرن به دور جدید فشارهای آمریکا بر ملت ایران بازمی‌گردد که این‌بار هم در ۱۳ آبان ۹۶ ما را تحریم کرد و این تحریم‌ها کاپیتولاسیون جدید و مدرن است». به‌گزارشِ ایرنا؛ سخنگوی دولت افزود: «حجت ما برای روز ۱۳ آبان که روز مبارزه با استکبار است، کودتای ۲۸ مرداد است؛ جنبش دانش‌آموزی و جنبش دانشجویی‌ست؛ سال‌ها کمک‌های نظامی به صدام در هشت‌سال جنگ تحمیلی‌ست؛ در ساقط‌کردن هواپیمای مسافربری ما و کشتار مردم بی‌گناه است؛ در کارشکنی و اعمال فشارهای غیرانسانی و غیربشری به ملت ایران است». او تصریح کرد: «۱۳ آبان، نمادی از ده‌هاسال ظلم و جنایت یک دولت زورگو بر ملتی حق‌طلب و باعزت است؛ عزتی که آمریکایی‌ها می‌خواستند با کاپیتولاسیون آن‌را له کنند و همین، سبب شد تا اولین فریادهای استکبارستیزی ازسوی امام‌خمینی(ره) علیه واشینگتن و رژیم وابسته به آن، در ایران بلند شود». وی خاطرنشان کرد: «تصور آمریکایی‌ها درآن‌روز این بود که یک ملت استثنایی هستند و این حق را دارند که هرجا از دنیا دست به ظلم و ستم بزنند و هیچ سیستم قضایی؛ جز کشور خودشان هم حق محاکمه آنها را نداشته باشد». او اضافه کرد: «مشکل اصلی آمریکا هنوزهم همین حس استثناپنداری، خودبرتربینی مستکبرانه و خودستایانه آمریکایی‌ست که تا امروز هم ادامه داشته است». او بابیان‌اینکه امروز شکل دیگری از همان کاپیتولاسیون را شاهد هستیم، اظهار داشت: «عمده اقدامات اخیر واشینگتن در خروج از توافقات بین‌المللی؛ ازجمله برجام و زیرپاگذاشتن حقوق ملت‌ها و دولت‌های جهان، ناشی از همین احساس است که تابه‌امروز ادامه داشته و به‌طرزی حیرت‌انگیز دولت آمریکا به خود اجازه می‌دهد قوانین بین‌الملل را زیرپا بگذارد و بدترین جنایت‌ها را علیه ملت‌ها بدون بیم از پیگرد بین‌المللی، مرتکب شود». او در بخش دیگر از اظهارات خود گفت: «همه اقشار کشور و خصوصاً جنبش دانشجویی ایرانی، زخم‌خورده و رنجور از همین خوی استکباری آمریکا بود که احساسات انقلابی خود را در ۱۳ آبان ۵۸ بروز داد و آنچه درآن‌روزها گذشته، هنوز مورداستناد آنهاست اما هرگز به جامعه و افکار عمومی خود توضیح نداده که علل و ریشه‌های این اقدام در رفتارهای خود آمریکا بوده». او گفت: «کارنامه عملکرد آمریکا در منطقه ما نشان می‌دهد که آمریکا برای هیچ کشوری، دمکراسی نیاورده است. مردم ما دمکراسی در پای صندوق‌های رأی و در جریان یک مبارزه پیگیر علیه یک نظام دیکتاتوری به‌کف آورده‌اند. از ۱۳ آبان برای ما چه‌چیزی مانده؟ ما باید در هر دوران به این پرسش پاسخ جدید بدهیم. ما نباید ۱۳ آبان را تبدیل به یک مناسک کنیم».