روزی رکورد شنا در آب‌های آزاد توسط من شکسته می‌‌شود

آرزوی موفقیت در ورزش شنا از زمانی‌که در رودخانه جاری یکی از روستاهای سقز شنا می‌کرد، همراه صنعان است. زمانی‌که مجبور شد برای شیمی‌درمانی به تهران بیاید، تصور شنیدن دوباره صدای گذر آب از رود، سپری‌شدن روزهای درمان را برای او آسان‌تر می‌کرد. مبارزه او با بیماری سرطان از شش‌سالگی شروع شده بود؛ این مبارزه، یکی از پاهای او و قسمتی از ریه‌اش را در سنین نوجوانی از او گرفت ولی امیدش به سلامتی را نتوانست بگیرد. تا امروز که در سن 26سالگی‌ست و چندسالی از بهبودی او می‌گذرد، آرزوی ثبت رکورد در آب‌های آزاد همچنان در وجودش نفس می‌کشد. صنعان امینی، یکی از کودکان بهبودیافته محک است و موفقیت‌هایی که در رشته شنا در مسابقات مختلف کسب کرده، دلیل گفت‌وگویی‌ست که با او انجام شده.

چندسال است که قطع درمان شده‌ای؟
12سال است که قطع درمان شده‌ام و فقط برای انجام معاینات دوره‌ای به محک می‌آیم.
انجام ورزش شنا چه کمکی به افزایش روحیه برای مبارزه با بیماری سرطان کرد؟
شنا، یک قانون خیلی‌ساده و ابتدایی دارد که برای ماندن روی آب باید دست‌وپا نزنید و فقط با تمرکز سعی کنید با بی‌وزن‌کردن بدن، روی سطح آب شناور بمانید تا امکان اجرای حرکت‌ها را داشته باشید. این قانون، در زندگی و در مسیر مبارزه با بیماری بسیار به من کمک کرد. هرزمان‌که دلم می‌گرفت و می‌گفتم چرا باید این شرایط را تحمل کنم؟ با خود می‌گفتم به‌جای دست‌وپازدن باید برای حرکت‌های بعدی آماده شوم. دست‌وپازدن و ناامیدی نمی‌تواند من را به جایی برساند.
چه آرزویی داری؟
شناکردن در آب‌های آزاد را خیلی دوست دارم و می‌خواهم روزی رکود شنا در این آب‌ها را بشکنم و این رکورد به‌نامِ من ثبت شود.
الگوی تو در ورزش چه شخصی‌ست؟
مایکل فلپس؛ اما راستش نمی‌توان گفت الگو؛ چون نمی‌خواهم حتماً مثل او باشم.
دوست نداری مثل مایکل فلپس باشی؟!
من خودم را با دیگران مقایسه نمی‌کنم. هر فردی، سرنوشت و شرایط زندگی مختص‌به‌خود را دارد که فقط با تلاش می‌تواند آن‌را تغییر دهد و به هرآن‌چیزی‌که آرزوی آن‌را دارد، برسد. فکر می‌کنم برای موفقیت احتیاج ندارم از کسی پیروی کنم. من، آرزوها و خواسته‌های خودم را دارم که فقط با روش خودم می‌توانم به آنها برسم. هیچ‌گاه در زندگی به این فکر نکردم که چون بیمار هستم، باید از زندگی فاصله بگیرم یا شرایط زندگی من باید فرق کند.
یعنی همیشه به آینده امیدوار بودی؟
بله؛ شاید برای‌اینکه در مسیر مبارزه با سرطان، کمتر ناامید بودم؛ چون می‌دانستم فقط باید به سلامتی فکر کنم و نگرانی دیگری نداشتم. محک، هزینه‌های دارو و درمان، عمل‌های جراحی و ... را تأمین می‌کرد و همین باعث می‌شد تا نگرانی‌های کمتری داشته باشم. محک حتی پس از بهبودی هم با تأمین بخشی از هزینه‌های آموزش شنا و امور جانبی مربوط‌به‌آن، باعث شد تا بتوانم با امید بیشتری به آینده فکر کنم و دراین‌مسیر استوارتر باشم.
امیدواریم که آرزوی صنعان؛ کودک بهبودیافته، با همراهی نیکوکاران برآورده شود تا انگیزه‌ای باشد در دل 19هزار کودک مبتلا به سرطان تحت‌درمان در سرتاسر کشورمان که با دلی گرم‌تر و باوری استوارتر در مسیر درمان گام بردارند؛ زیرا آنها هم آرزوهایی دارند که با تحقق سلامتی و بهبودی می‌توانند به آنها برسند.