خودنویس
مهر و محبت
از سرچشمه وجود توست
عشق و فداکاری
جاری در خون توست
بهشت را یافتم
با بوسیدن کف پایت
کفر نباشد عبادتم ذکر نام توست
مادرم تو نشانه‌ی
ایمان به پروردگاری
تو بعد از خداوند
بهترین آموزگاری
شب تاریک
با سبحان‌الله تو
پُر‌نور می‌شود
دشت خشک نا‌امید
با لبخندت پُر‌گل می‌شود
تو دریای بی‌کران لطافتی
منِ قطره را عاشقانه
به بالین مهرت می‌کشی
در چنین روز مبارک
زاده شد مادر تمام آدم‌ها
مژده داد به رسول‌الله
جبرئیل از جانب خدا
زاده شد نگین آل عبا
فاطمه سلام‌الله علیها
نور امین خدا در تاریکی غار حرا
آنکه داد به همه مادران
درس پاکی و نجابت
ایثار و فداکاری و عبادت
آنکه نور چشم محمد است
همدم علی و ساقی کوثر است
دوازده تا گل شقایق
در بوستان شیعه پرورید عاشق
اگر نازد عرب به عزت زهرا(س)
عجم تن و جان می‌دهد
برای خشنودی ام‌ابیها
جلال چراغی (اشک)
مرا ببخش مادر
سال‌هاست
بانگ پرخاشگری‌ام
در تونل زمان
گم شده
اما هنوز
فریاد گریه‌های بی‌صدای تو
گوش فلک را کر می‌کند
و
آتش دل شکسته‌ات
حتی
از دل خاک سیاه
زبانه می‌کشد!
سید ابراهیم میری