آنچه از بین می‌رود، هست

نمایشگاه نقاشی و مجسمه «آنچه از بین می‌رود، هست» با ارائه آثار ۱۴ هنرمند عصر جمعه ۲۵ بهمن‌ماه 98 در گالری «آوای هنر» آغاز‌به‌کار کرد. علیرضا آسانلو درباره این نمایشگاه گفت: «این یک نمایشگاه گروهی‌ست که ۱۳‌نفر از هنرجویان آتلیه خانه آفتاب که چند‌سالی‌ست با من کار می‌کنند، در آن شرکت دارند». او درباره عنوان خاص نمایشگاه گفت: «کارها مضمونی دارد که با زندگی امروز که شب می‌خوابیم و صبح بیدار می‌شویم و می‌بینیم همه‌چیز تغییر کرده و هیچ‌چیز توجیه عقلانی یا توجیه اقتصادی و ... ندارد، مرتبط است. جالب است که ما به این وضعیت عادت کرده‌ایم و دیگر نسبت به آن واکنشی نداریم. این نامتعارف‌بودن، چیزی‌ست که در ایران آن‌را زیست می‌کنیم. ما دلمان می‌خواست بیش‌تر در‌این‌فضا کار کنیم. آثار نمایشگاه کم‌کم رنگ‌و‌بوی اجتماعی‌تر به‌خود گرفت و از‌نظر شکل، بیش‌تر شبیه مکاتب سوررئالیستی شد». آسانلو درباره شرکت‌کنندگان این نمایشگاه گفت: «هنرمندانی که در این نمایشگاه حضور دارند، هر‌یک از‌نظر سابقه و تجربه، متفاوت هستند؛ در این رویداد، از حضور کسی که یک‌سال است نقاشی می‌کند، بهره می‌بریم تا کسانی‌که پنج،‌شش یا هفت‌سال است که نزد من کار می‌کنند». این هنرمند درباره فضای آثار نمایشگاه «آنچه از دست می‌رود، هست» گفت: «بیش‌تر آثار نمایشگاه، فیگوراتیو است؛ یعنی انسان، محور اصلی کارهاست. حدود ۲۸ اثر نقاشی و احتمالاً چهار،‌پنج اثر مجسمه در نمایشگاه ارائه می‌شود. خود من دو مجسمه و یک نقاشی در نمایشگاه دارم. چون فضای گالری محدود است، سعی کردم خودم کمرنگ‌تر باشم». پریسا ابراهیمی، حوری باقری، فتانه پیری‌خواه، سامانتا ثابت‌نیا، هایده حسنا، زهرا رحیمی، بهناز رضایی‌فرد، شقایق سعیدی، مهسا شمشیان، صفورا فردوسی، سیما کهکی، لیندا محمدی و امیر نریمانی؛ هنرمندانی هستند که آثارشان در کنار آثار علیرضا آسانلو در نمایشاگاه «آنچه از دست می‌رود، هست» به‌نمایش گذاشته می‌شوند. این نمایشگاه تا چهارم اسفند‌ماه 98 در گالری «آوای هنر» در تهران، خیابان فرشته، خیابان بوسنی و هرزگوین، بن‌بست پناهی، پلاک 1 برپاست.