نتایج حسادت افسارگسیخته

محرک‌های بسیار و متفاوتی وجود دارد که باعث می‌شود یک فرد در زندگی شخصی و اجتماعی خود به‌سمتِ جلو پیش رفته، هرروز را متفاوت از گذشته تجربه و درنهایت، به موفقیت دست پیدا کند. ثروت، زندگی راحت، تغییر شیوه حیات و استحکام پایه‌های زندگی؛ تنها بخشی از انگیزه‌هایی هستند که با آن‌ها روبه‌رو بوده‌ایم؛ اما شاید مهم‌ترین و قوی‌ترین محرکی که در وجود همه ما کم‌وبیش وجود داشته و دربرخی‌موارد تمام سعی‌وتلاش خود را به‌کار می‌بریم تا انکارش کنیم، عنصری به‌نامِ «حسادت» است. «حسادت» درواقع، شمشیری دولبه است که در کنار فواید و نکات مثبت، درصورتِ بهره‌گیری نادرست و در راه اشتباه، بی‌شک به نابودی و فروپاشی شخصیتی منجر خواهد شد. در انیمیشن کوتاه Desire، با چنین رویکردی مواجه هستیم. در کارخانه‌ای، یک روبات قرمزرنگ با مدادی‌دردست ساخته و به‌کار گرفته می‌شود. روبات برمبنایِ دستورات تعیین‌شده به‌سمتِ دیواره‌ای حرکت و شروع به کشیدن الگو بر روی دیواره می‌کند. کار روبات، بی‌نقص و به‌کامل‌ترین شکل ممکن است و نمی‌توان در آن اشکالی پیدا کرد. پس‌ازمدتی و سروصداهایی، یک روبات دیگر با رنگ‌وشکلی متفاوت نسبت به روبات قرمز، وارد محیط کار می‌شود. تفاوت‌های این روبات جدید، به ظاهر آن ختم نشده و او همان‌کارِ کشیدن الگو را با سرعتی چندبرابر انجام می‌دهد. از این‌مرحله است که حس «حسادت» در وجود روبات قرمز فوران کرده و اشتباه‌های متعدد او آغاز می‌شوند. تمام این اتفاقات و تکمیل کار ناتمام او توسط روبات جدید، باعث می‌شوند که حس «حسادت» و «گرایش به بهترشدن» در وجود روبات قرمز بیدار شده و درصددِ تغییر خودش برآید؛ اما این تصمیم او نهایتاً به اتفاقاتی ختم می‌شود که روبات قرمز را چنان دگرگون می‌کند که هیچ شباهتی به روزهای اول زندگی‌اش ندارد. استودیو Red Echo Post و «اسکات تیراف» در انیمیشن کوتاه Desire، داستانی انسانی را درقالبِ ربات‌های کوچک و بزرگ روایت کرده و به لایه‌های زیرین شخصیتی انسان‌ها می‌پردازند. میل به بهترشدن، در بنیان همه ما وجود دارد و هیچ‌گاه نمی‌توان حقیقتاً این حس را ارضاء کرد؛ زیرا انسان عمدتاً به‌مانند روبات قرمز، به افراد موفق‌تر از خودش نگاه و سعی می‌کند شبیه به آن‌ها عمل کند؛ اما این تصمیم باعث می‌شود که در درجه اول، شخصیت منحصربه‌فرد وی محو شده و در پایان، خود را فراموش کند. در بدترین سناریو، اگر در عملی‌کردن تصمیمش شکست خورد، سعی در نابودی شخص می‌کند. «رد اکو پست» در ساخت انیمیشن کوتاه Desire، از تکنیک‌های سه‌بعدی بهره برده است که نتیجه آن، یک اثر زیبا ازلحاظِ جلوه‌های بصری‌ست. نورپردازی، رنگ‌آمیزی، بازتاب نور بر روی سطح فلزی روبات‌ها و کف و جای‌گیری‌های متفاوت دوربین؛ همگی از ویژگی‌های این انیمیشن هستند که در همان دقایق اولیه عیناً مشاهده خواهید کرد؛ اما برگ برنده Desire مطمئناً طراحی روبات‌های پرتعداد انیمیشن است که درعینِ شباهت‌هایی، کاملاً با یکدیگر متفاوت هستند. نوع طراحی چهره روبات‌ها به‌شکلی نیست که بتوانند حس را به مخاطب انتقال دهند؛ اما استودیو سازنده برای جبران این کمبود، از اکشن‌ها و حالت‌های قرارگیری اجزای روبات‌ها بهره برده است که نمود آن، در سکانس کری‌خوانی روبات قرمز به‌خوبی مشهود است. انیمیشن کوتاه Desire درواقع، یک موزیکال است و انتخاب آهنگی که نامی مشابه انیمیشن داشته و «راب فترز» خوانندگی آن‌را برعهده دارد، بهترین انتخابی‌ست که سازندگان می‌توانستند داشته باشند. این انیمیشن حتی پتانسیل انتشار به‌عنوانِ یک موزیک‌ویدئو و انتخاب به‌عنوانِ یکی از برترین موزیک‌ویدئوهای چندسالِ‌اخیر را دارد. از موسیقی که بگذریم، به جلوه‌های صوتی خواهیم رسید که حقیقتاً استودیو «رد اکو پست» در آن بی‌نقص عمل کرده است. افکت‌های صوتی انیمیشن؛ ازجمله صدای روبات‌ها، ابزارآلات و کارخانه را می‌توان از نقاط قوت انیمیشن دانست. انیمیشن کوتاه Desire، ازهرحیث زیباست؛ چه ازلحاظِ جلوه‌های بصری و صوتی و چه ازنظرِ روایت داستانی پندآموز و انسانی در پوسته فانتزی و روباتیک. اگر بخواهیم فارغ از تمام زیبایی‌های بصریِ انیمیشن کوتاه Desire، یک هدف و مقصود برای آن تعیین کنیم، این غایت، نشان‌دادن نتیجه «حسادت» افسارگسیخته و «میل به بهترشدن» به‌هرقیمتی‌ست.
محمدصادق شجاعی