هم عزاداری، هم سلامت

اینکه ویروس کرونا، تاروپود جهان بشریت را درهم‌ریخته و نظم درون خانواده را مختل کرده است؛ همگان بر آن واقف‌اند و بر آن صحه گذاشته‌اند؛ اما ازاین‌جهت‌که همه‌روزه قربانیان زیادی را می‌گیرد، به‌نوعی وحشت و نوید مرگ بر زندگی آحاد بشر، سایه انداخته؛ به‌نحوی‌که این‌روزها، هر شبکه خبری داخلی و هر صدا و تصویری که از دنیای برون‌مرزی می‌رسد، قطعاً بوی مرگ و نیستی می‌دهد و این یکی از بلایای غیرطبیعی‌ست که در قرن 21، جهان هستی را دچار تشویش و نگرانی کرده است و این وضعیت درحال‌حاضر همچنان ادامه‌دار خواهد بود و در آینده‌ای نزدیک، شرش را از سر بشریت کم نمی‌کند و دنیای پیشرفته و جهان صنعتی به‌اصطلاح مدرن و پیشرفته، هنوز نتوانسته راه علاجی برای آن پیدا کند و متأسفانه آمریکا و بسیاری از زورمداران دارای زر جهانی، هنوز و همه‌روزه، میلیاردهادلار هزینه می‌کنند تا به کرات دیگر آسمانی دست پیدا کنند؛ اما همه اینان برای این ویروس که درطول شش‌ماه بیش از 15میلیون انسان را به کام مرگ فرستاده و حدود 150میلیون‌نفر را مبتلا کرده، هنوز نتوانسته‌اند واکسن کشف کنند و در کشور عزیز ما همچون همیشه و به‌جهت تشتت رأی، حتی در دولت، همه‌روزه شاهدیم که جمعی از هم‌وطنان خود را قربانی این ویروس می‌بینیم. کشور ما که به‌عنوان مسلمان و مفتخر به شیعه اثناعشری هستیم، بیش از 1400سال است در محرم، یاد قهرمانی‌ها و گذشت سرور و سالار شهیدان، واقعه کربلا را گرامی می‌شماریم و در این ماه به‌سوگ می‌نشینیم. متأسفانه باحضور همه‌گیر این ویروس نوعی تردید و دودلی به دل‌های همیشه پاک مؤمنان این امام بزرگوار و فرزندان و یارانش در واقعه کربلا، انداخته که چه باید کنند؛ چراکه به‌یقین نمی‌توان چون گذشته، مساجد، تکایا و امامزادگان را مملو از عاشقان امام‌حسین(ع) دید؛ زیرا کرونا، با هیچ‌کس شوخی ندارد. برای این ویروس منحوس، همه انسان‌ها، یکسان هستند، جنس، رنگ، مذهب، باور و سن نمی‌شناسد. وقتی به جان آدمی بیفتد، یا او را به کام مرگ می‌کشاند یا اینکه تاروپود او را ضعیف و بی‌پیله می‌کند؛ پس چه باید کرد، برای شیفتگانی که سالی یک‌بار، به‌مدت 10روز با تعزیت‌داری و به‌سوگ‌نشستن، از مقتدای خودشان، به‌پاس آن‌همه شجاعت و بردباری، قدردانی می‌کنند و در سال جاری، نخواهند توانست در تجمعات میلیونی گرد هم بیایند و با هم عزاداری کنند. شاید تعبیر رئیس دولت، جالب‌توجه باشد که توصیه می‌کند مراقبت جدی، عزاداری جدی و با همه وجود؛ اما هنوز راه تلفیق این دو وجه را بیان نکرده‌اند؛ یعنی خطوط اجرایی آن هنوز نامشخص است. اگر امسال مراسم عزاداری، از بلندگوهای مساجد و تکایا حتی فراگیرتر از سال‌های پیش، با قوت بیشتری پخش شود، ولی مردم در منازل خود و به‌صورت خانوادگی به سینه‌زنی، زنجیرزنی و تعزیت‌داری مشغول شوند، بسیار نیکوتر از تجمع زیاد مردم است که به‌هنگام عزاداری از خود بی‌خود می‌شوند و نه ماسک را به‌خاطر می‌آورند و نه فاصله اجتماعی را رعایت می‌کنند که خدای ناکرده حاصل یک اوضاع و احوال این‌چنینی، سیل مردگان و مبتلایان است که کشور ما را درهم خواهد پیچید و به‌یقین اولیای دین ما و امام‌حسین(ع) و یاران باوفایش چنین چیزی را نخواهند پذیرفت؛ زیرا وقتی پیشوایان ما به دفاع از حق و حقیقت از جان خود گذشتند تا دنیا و دین ما همچنان پابرجا بماند، اصلاً و ابداً مرگ غیرعادی پیروان خود را نمی‌خواهند. اینک و دراین‌برهه حساس، نیکو خواهد بود که دولت، روحانیون و علمای پزشکی کشور ما، به‌دوراز احساسات، برای رضای خالق، به تفکر بنشینند و راه میانه‌ای را برای تحقق سخن رئیس دولت مبنی‌بر «عزا بلی، مراقبت بلی»، یا به‌تعبیر دیگر «هم عزاداری، هم سلامت» بیابند. اینک امیدواریم که در ایام عزاداری، ان‌شاءالله واکسن یا دوای این درد به‌ظاهر کشنده و بی‌درمان، کشف شده و به نجات بشریت از این ویروس منتهی شود.