عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی فارس مطرح کرد؛
نظام ارز شناور؛ بهترین راهبرد توسعه صادرات
قاسم توانایی
عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی فارس اعتقاد دارد که به‌کارگیری نظام ارز شناور مدیریت‌شده همراه با اعمال سیاست‌های اقتصادی و پولی راهی منطقی برای جلوگیری از هدررفت منابع ارزی و توسعه صادرات در شرایط تحریم‌های بین‌المللی‌ست. یلدا راهدار به نوسانات این‌روزهای بازار ارز اشاره و بیان کرد: «نرخ ارز به‌عنوان یکی از مهم‌ترین متغیرهای اقتصاد کلان و اصلی‌ترین مفصل ارتباطی اقتصادی بین دولت‌ها، ضمن تبیین ظرفیت‌های اقتصادی جوامع، بیانگر میزان رقابت‌پذیری هر کشور در عرصه بین‌المللی و تجارت خارجی‌ست». او ادامه داد: «نوسانات نرخ ارز تأثیرات گسترده‌ای را بر بخش داخلی و خارجی اقتصادها اعمال می‌کند، چون از‌یک‌سو بر تراز تجاری به‌واسطه تأثیر بر صادرات و واردات و ازسوی‌دیگر بر تولید و اشتغال به سبب اثرگذاری وسیع بر قدرت رقابت‌پذیری داخلی و همچنین تورم داخلی نقش‌آفرین است. ازاین‌رو، مدیریت بازار ارز یکی از الزامات کلیدی هر اقتصادی به‌شمار می‌رود». راهدار خاطرنشان کرد: «در سال ۹۷ شوک ارزی در کشور اتفاق افتاد و از آن تاریخ تاکنون نرخ ارز رشد بیش از ۶۰۰درصدی را به‌ثبت رسانده است. در روزهای اخیر نیز قیمت دلار به کانال ۳۰هزارتومانی نیز نزدیک شده است. آنچه مسلم است تأثیر افزایش افسارگسیخته نرخ ارز بر تولید ناخالص داخلی‌ست». راهدار که اعتقاد دارد با کاهش پی‌درپی ارزش پول ملی فشار تورمی بسیارشدید و لجام‌گسیخته‌ای از جانب افزایش قیمت واردات به کشور و به‌تبع‌ِآن افزایش هزینه‌های تولید و قیمت نهایی محصولات تحمیل می‌شود، خاطرنشان کرد: «تورم نیز در جای خود می‌تواند بافت‌های تولیدی و سرمایه‌گذاری، همچنین وضعیت بازارهای داخلی و خارجی و بخش تجارت خارجی را متأثر سازد». او همچنین بابیان‌اینکه افزایش افسارگسیخته نرخ ارز قدرت برنامه‌ریزی و پیش‌بینی را از تولیدکنندگان سلب و نااطمینانی را در تعیین قیمت فروش برای سفارش‌های آتی القا می‌کند، گفت: «ازاین‌رو، بنگاه‌های تولیدی در تلاش‌اند که با حفظ مواد اولیه و عدم تزریق آن‌ها به چرخه تولید، در انتظار ایجاد شرایط بهتر بمانند». به‌گفته او، افزایش نرخ ارز، رشد ناپایدار و مقطعی برخی از شرکت‌های صادرکننده را درپی دارد، لیکن در میان‌مدت به‌این‌دلیل‌که محصولات تولیدی از افزایش قیمت‌های نسبی ناشی از بالا رفتن نرخ ارز متأثر می‌شوند، مزیت رقابتی خود را از دست داده و بنگاه‌های اقتصادی قادر به تولید محصول مشابه با مقدار، کیفیت و هزینه قبل از صادرات نخواهند بود.