خودنویس
نکند دلتنگی‌ات نگذارد
که بدانی امروز پنجشنبه است
یا که جمعه!
بهار،
نام هیچکدام از فصل‌ها نیست!
بلکه بهار اسم کسی‌ست،
که من دوستش دارم.
من که گفتم: دوستت دارم!
تمام شهر خبردار شد،
راست گفته‌اند:
حرف که بر زبان بیاید،
به گوش تمام شهر خواهد رسید!
دلتنگی،
کمترین
عذاب تنهایی‌ست!
صدا زدنت،
لذتی عجیب دارد!
همین‌که نامت را بر زبان می‌آورم،
کامم مزه‌ی نارنگی می‌گیرد!
چون که لبخند می‌زنی،
احساس می‌کنم
در یک عصر دلنشین جمعه هستم.
تنهایی،
هفت حرف است،
اما به صد سال شناخته می‌شود!
ابراهیم اورامانی
برگردان: زانا کوردستانی
اصلاحیه:
در شماره‌های گذشته، تعدادی از این اشعار که از سروده‌های «ابراهیم اورامانی» هستند؛ به‌اشتباه به‌‌عنوان سروده‌هایِ «زانا کوردستانی» (مترجم این آثار) انتشار یافته بود؛ ضمن انتشار مجدد آن‌ها، از هردو عزیز پوزش می‌طلبم.