اولین مربی ایرانی لیگ هلند:
فکر نمی‌کردم که مربیگری این‌قدر سخت باشد
«عقیل اعتمادی» را از دوران «تراکتور» و ایستادن درون دروازه پرشورها به‌یاد داریم؛ دروازه‌بانی که از هلند به لیگ ایران منتقل شد و درهمان‌مقطع کوتاه هم نشان داد اصول حرفه‌ای گلری را خوب بلد است. «اعتمادی» البته در یک مقطع دیگر پیراهن «صنعت نفت آبادان» را هم پوشید و باز برای مدت کوتاهی در لیگ ایران حضور داشت. او دو فصل قبل همراه با «آلمره‌سیتی» و به‌عنوان دروازه‌بان اول به لیگ برتر هلند صعود کرد اما بلافاصله کفش‌هایش را آویخت و از فوتبال کناره گرفت. بعد از خداحافظی از فوتبال به‌عنوان مربی دروازه‌بان‌های «آلمره‌سیتی» در سطح اول فوتبال باشگاهی در هلند موسوم به «اردی‌ویزه» انتخاب شد و اولین تجربه خود را دراین‌بخش پشت‌سر گذاشت. «آلمره‌سیتی» برخلاف پیش‌بینی‌ها؛ در میانه‌های جدول قرار گرفت تا اعتمادی فصل بعد را هم در لیگ برتر هلند سپری کند. به‌گزارش امیر اسدی (ایرنا)؛ با او بعد از پایان فصلی سخت و پرفشار گفت‌وگو کردیم. او به‌عنوان اولین مربی ایرانی، حضور در بالاترین سطح فوتبال باشگاهی هلند را تجربه کرده و هرچند مربی دروازه‌بان‌ها بود، از تجربه‌ا‌ش گفت: تجربه بسیارخوبی بود؛ فکر نمی‌کردم که مربیگری این‌قدر سخت باشد. وقتی بازی شروع می‌شود خیلی‌چیزها دست مربی نیست. بازیکنان داخل زمین هستند و ما بیرون. زمان بازی خودت می‌توانستی سرنوشت را درون زمین عوض کنی اما در مربیگری این امکان مهیا نیست؛ به‌همین‌خاطر معتقدم مربیگری دشوارتر از دوران بازی‌ست. او دراین‌باره‌که «آلمره‌سیتی» فصل قبل در لیگ برتر هلند حضور داشت؛ اما چه شد پیش‌بینی‌ها را بر هم زدید و سقوط نکردید؟ گفت: ما فصل قبل برای اولین‌بار در تاریخ باشگاه «آلمره‌سیتی» در لیگ برتر هلند حضور داشتیم. تاکتیک ما شبیه «اتلتیکومادرید» بود؛ دفاع و ضدحمله با جنگندگی بالا. خیلی محکم بازی می‌کردیم و همه تیم‌ها از ما می‌ترسیدند. نُه کلین‌شیت ثبت کردیم و فکر می‌کنم بعد از «پی‌اس‌وی آیندهوون» و یکی،دو تیم دیگر بهترین خط دفاع لیگ بودیم. او دراین‌باره‌که آیا به‌عنوان مربی دروازه‌بان‌ها در ثبت این آمار نقش داشت، گفت: من به‌جز دروازه‌بان‌ها با مدافعان هم کار می‌کردم بخصوص روی کرنرها و ضربات ایستگاهی. به‌جزاینکه خط دفاع ما خوب بود، توانستیم گل‌های زیادی هم بزنیم. خب در همه‌جای دنیا بخشی از آمار خوب خط دفاع و دروازه هم متعلق به مربی دروازه‌بان‌هاست. هدف ما این‌بودکه کم گل بخوریم و بیشتر گل بزنیم که خوشبختانه این اتفاق هم رخ داد. او بااشاره‌به‌اینکه بودجه تیم آن‌ها کمتر از بقیه بود، گفت: باتوجه‌به همین‌مسئله هیچ‌کس فکر نمی‌کرد در لیگ بمانیم. البته ابتدای فصل و بعد از پنج بازی تنها 1 امتیاز داشتیم. تصور همه این‌بودکه سقوط می‌کنیم اما هرچه از مسابقات گذشت بهتر شدیم و به هماهنگی رسیدیم. جالب است بدانید پنج‌هفته‌مانده به پایان رقابت‌ها توانستیم بقای خود را قطعی کنیم. او درپاسخ‌به‌اینکه برنامه‌اش برای ادامه مربیگری چیست؟ گفت: دو،سه‌سال‌دیگر در «آلمره‌سیتی» می‌مانم و بعد هم تلاش می‌کنم به یک باشگاه بزرگ‌تر در هلند بروم. چندسال‌بعد هم هدفم حضور در یک باشگاه بزرگ اروپایی‌ست و البته علاقه‌مند‌به‌کار به‌عنوان مربی دروازه‌بان‌ها در تیم‌های ملی ایران و هلند هم هستم. این آخری، از آرزوهای من است. او دراین‌باره‌که «آلمره‌سیتی» شبیه کدام تیم ایرانی‌ست؟ گفت: «هوادار»؛ درواقع، «آلمره‌سیتی» ۱۵سال است با تیم حرفه‌ای در مسابقات شرکت می‌کند اما فصل قبل برای اولین‌بار در اردی‌ویزه حضور داشت. مسئولان باشگاه الآن درتلاش برای بزرگ‌کردن ورزشگاه هستند و بلیت مسابقات فصل بعد را هم فروخته‌اند. «آلمره‌سیتی» در هلند خیلی معروف شده و خوشحالم عضوی از این باشگاه هستم. او که در «تراکتور» و «صنعت نفت آبادان» تجربه بازی دارد؛ درپاسخ‌به‌اینکه آیا لیگ ایران را دنبال می‌کند؟ گفت: آن‌طورکه بایدوشاید نه. اگر بتوانم برخی از مسابقات را می‌بینم. البته زمان تمرین ما با زمان برگزاری لیگ ایران یکی‌ست و به‌همین‌دلیل شرایط تماشای مسابقات را خیلی ندارم. اگر بشود بازی‌های «تراکتور» را می‌بینم.