تیم‌ملی فوتبال نبود؛ تیم سرمربی بود

در هفته‌ای که گذشت تیم‌ملی فوتبال کشورمان در بازی برگشت در ازبکستان در یک استادیوم مملو از تماشاگر، در برابر تیم‌ملی آن‌کشور به میدان رفت؛ مسابقه‌ای که به‌خاطر کج‌سلیقگی سرمربی تیم‌ملی کشورمان، ازقبل از بازی، قافیه را باخته بودیم؛ چراکه تیمی که به‌عنوان تیم‌ملی کشورمان در زمین مسابقه حاضر بود، منتخب سرمربی تیم‌ملی بود که بسیاری از منتقدان آن‌را قبول نداشتند زیرا عده‌ای از این تیم، شایسته نام‌ونشان ‌کشور سرفراز ما نبود. تیمی که چندنفر از افراد با‌نام‌ونشان که در هیچ تیمی عضویت ندارند، آن‌را ارنج کرده بودند؛ تیمی که دو بازیکن آن «قدوس» و «جهانبخش» درحال‌حاضر در هیچ تیمی در اروپا عضویت ندارند؛ که معنی و مفهوم آن می‌گویند «اگر در فُرم بازی بودند»، در یکی از تیم‌های اروپایی عضویت می‌داشتند که متأسفانه این دو بازیکن از فُرم معمولی هم بی‌بهره بودند یا بهتر بگویم دوران بازیگری آنان گذشته است. دو بازیکن دیگر تیم‌ملی یعنی «طارمی» و «آزمون» عملاً نشانی از گذشته نداشتند. «آزمون» اگر در فُرم ایدئال می‌بود، به کشورهای حاشیه خلیج‌فارس و به‌عضویت باشگاه‌های پولی آن‌ها نمی‌آمد؛ زیرا بازیکنان وقتی فوتبالشان تمام می‌شود، برای دریافت دلارهای نفتی به این تیم‌ها می‌پیوندند. «طارمی» هم عملاً به‌فکر حفظ ساق‌های خود، در زمین مسابقه راه می‌رفت؛ یعنی عملاً از 11‌نفر بازیکن حاضر در زمین مسابقه چهارنفر برای تضرع و وقت‌گذرانی پا به مسابقات نهاده بودند و سرمربی هم با دعوت از این چهارنفر مصلحت‌اندیشی کرد. حال‌آنکه بهترین بازیکنان به‌ویژه جوانانی شایسته‌ دراین‌تیم عضویت داشتند؛ اما به‌بازی گرفته نشدند؛ چون این چهارنفر ‌اصطلاحاً ستون اصلی تیم بودند و همه‌کاره تیم و سرمربی محترم، نمی‌توانست آنان را در زمین نگذارد چراکه بزرگان اسم‌ورسم‌دار تیم‌ملی هستند که اگرچه روی فُرم مطلوب نیستند اما همه‌کاره‌اند! «عزت‌اللهی»، «حردانی» و «نعمتی» هم بازیکنانی در رده دوم بوده؛ و ذخیره‌های تیم، بسیار از اینان بهتر می‌بودند. «حردانی» وقتی نتوانست بازی قابل‌قبولی بکند، دست به خشونت زد و از بازی اخراج شد و فشار وارده بر تیم بیشتر و بیشتر شد. ازدیگرسو، از تیم قهرمان هفت‌ساله کشور یعنی پرسپولیس فقط یک‌نفر در عضویت تیم بود. به‌هیچ‌وجه به این تیم منتخب نمی‌توان اعتبار ملی داد. ازسویی، سرمربی تیم قول داد در تیم‌ملی جوان‌گرایی کند تا در مسابقات جهانی بتوانند عناصر شایسته و جوان تیم باشند که عملاً شاهد جوان‌گرایی نبودیم. حتی «جهانبخش» و «قدوس» که مسن بوده و صدالبته امسال در هیچ تیمی عضویت ندارند، متأسفانه در تیم‌ملی ما سند انتخاب به‌نام آنان زده‌ شد و در تمام طول مسابقه در زمین حضور داشتند؛ تاوقتی‌که فشار تیم ازبکستان بر تیم ما فزونی گرفت، اواخر مسابقه این دو نفر تعویض شدند. «آزمون» هم تعویض شد و چون به وضعیت جدید رسیدیم، فشار وارده بر تیم ما ازسوی ازبکستان کمتر شد؛ تاجایی‌که تیم 10‌نفره ما حاکم بر زمین شد که اگر شانس با ما یار بود، با وجود انتخاب نادرست ازسوی سرمربی تیم؛ ما می‌توانستیم پیروز میدان هم باشیم. به‌هر‌روی ما قبلاً با ازبکستان 12‌بار مسابقه داده‌ایم که در هفت‌بار آن پیروز شده‌ایم و در دوبار مساوی و دوبار هم در زمان این سرمربی یعنی در رفت‌و‌برگشت با ازبکستان مساوی کرده‌ایم؛ تاجایی‌که هردو تیم ایران و ازبکستان در گروه خود 7‌امتیازی هستند. امیدواریم تا دیر نشده برای‌اینکه در جام‌جهانی باسرفرازی حضور داشته باشیم، تا وقت باقی‌ست، مربی خارجی در سطح عالی را به‌خدمت بگیریم تا بتوانیم حضوری موفق در جام‌جهانی داشته باشیم.