وقتی منطق بمیرد، زور‌گویی متولد می‌شود

شاید بیش از یک‌میلیارد‌نفر در اقصی‌نقاط دور ‌و ‌نزدیک جهان ازطریق جعبه جادویی تلویزیون یا ازطریق انواع بی‌شمار تلفن‌های همراه، ناظر بر صحنه مجادله ترامپ و جدی‌دی‌ونس؛ رئیس و معاون رئیس‌جمهوری آمریکا با زلنسکی؛ رئیس‌جمهوری اکرائین بودند که رئیس کشور مورد تجاوز قرار گرفته، به‌زعم خود برای استیفای حقوق ازدست‌رفته مردم کشورش رنج سفر را بر خود همواره کرده بود و به بزرگ‌ترین ابرقدرت جهان روی آورده تا شاید بتواند در کوتاه‌ترین ‌مدت‌زمان، مرهمی بر دردهای خود و ملت اکرائین بگذارد و در درازمدت، ده‌ها‌میلیون آواره و پناهنده در جای‌جای جهان، پس از سه‌سال دوری از ملک آبا و اجدادی به وطن مراجعه کنند و غبار در‌به‌دری را از تن بیرون کنند؛ اما بسی خیال باطل! زلنسکی رو به امام‌زاده‌ای کرده بود که به‌جای شفا چشم کور می‌کند! او تصور می‌کرد که پس از گذشت 60‌سال که روسیه و آمریکا دشمنی دیرینه دارند، حتماً ترامپ او را دستگیری می‌کند و به روسیه پوتین برای پایان جنگ، فشار آورده یا رایزنی کرده و روسیه از 20‌درصد زمین‌های اکرائین که در اشغال روسیه است، خارج می‌شود؛ اما نمی‌دانست که این رؤیایی تحقق‌ناپذیر است و او برای نجات خود و ملتش فردی را انتخاب کرده است که قبل از اینکه او را رئیس‌جمهوری بنامند، یک بازرگان کاسب‌پیشه است که در هر کاری نیت و مراد او افزایش سرمایه است و حتی تعداد بسیار زیادی از کارمندان شاغل در دولت را از مشاغلشان اخراج کرده است؛ درحالی‌که ترامپ برای پایان جنگ، شرط گذاشته که تا 50‌سال از معادن بسیار غنی اکراین بهره‌برداری کند و کمک‌های مالی دولت بایدن را که حدود 500‌میلیون‌دلار بوده است، باز‌پس بگیرد که این تصمیم برای کشور آمریکا مایه سرافکندگی‌ست که با تعویض رئیس‌جمهوری، رئیس‌جمهوری جدید بتواند سر تمام تعهدات قبلی خط بطلان بکشد که چقدر خوش‌خیال هستند که این ابرقدرت جهانی، کاری را برای رضای خدا و خدمت به محرومان جوامع کند و این است عاقبت سرمایه‌داری. به‌هر‌روی سه‌سال ملت ستمدیده اکرائین جنگ می‌کند تا به‌زعم خود، به سرزمین‌های ازدست‌رفته خود، دست یابد و در سه‌سالی که بیش از 100‌هزارنفر کشته‌شده‌اند، هزاران ساختمان مخروبه شده‌اند، ابرقدرت آمریکا، با خلق‌وخوی استعماری، حتی برای سازش و مصالحه بین ذو کشور که سه‌سال است، میلیاردهادلار صدمه مالی داشته‌اند نیز در فکر افزایش و بهره‌وری از این دو کشور است؛ لذا با اتخاذ این روش، چندین کشور اروپایی را متأثر کرده که بلافاصله عکس‌العمل مناسب را از خود بروز داده و اعلام پشتیبانی بی‌چون‌وچرا و صددرصدی از اکراین کرده‌اند؛ اما ای‌کاش زلنسکی، فیلش یاد هندوستان نمی‌کرد و اتحادیه اروپا را کعبه آمال خود نمی‌دید و درخواست عضویت در این اتحادیه نمی‌کرد تا بهانه به‌دست روس‌ها بدهد که عوارض آن‌یک جنگ سه‌ساله را موجب شده باشد و باز ای‌کاش، زلنسکی، به کاخ سفید نمی‌رفت و با حالت خواهش‌گونه درخواست نمی‌کرد تا به او، کشور و مردم اکرائین ‌چنین توهینی نمی‌شد. به‌هر‌روی آرزو می‌کنم که ااازاین‌پس در تمام جهان، ابرقدرتان و زورگویان بین‌المللی به حفظ تمامیت ارضی کشورها با رعایت همزیستی مسالمت‌آمیز، پایبند باشند.