اوج دوباره دلار و سکه

این‌قدر در سال‌های اخیر از دلار و سکه گفته‌ام که به‌نوعی پنداری صراف شده‌ام! پاره‌ای‌از‌اوقات وقتی تلفن همراه به‌دست می‌گیرم، به‌محض روشن شدن آن با اطلاعات روزانه ارز و سکه و صعود قیمت آن مواجه می‌شوم. شاید هم گرفتن اطلاعات از قیمت ارزها برایم عادت‌ شده است؛ تا‌جایی‌که در‌طول سال به‌مناسبت صعود قیمت‌های ارز و طلا، حداقل سه یا چهار سرمقاله، به تحولات قیمتی این دورقم دهه اختصاص داده می‌شود و لذا به‌نظر می‌رسد که اطلاعات ارزی، حتی به درون مدارس هم سرک کشیده است که اطلاعاتی از‌این‌دست و شیوع فراوان آن، اقتصاد لرزان ما را بیشتر می‌لرزاند. اینک اگر در‌نظر بگیریم که بسیاری از رویدادهای داخلی و خارجی و به‌ویژه منطقه‌ای، باعث تشتت و هرج‌ومرج ارزی شده، سخن به گزاف نگفته‌ام که صد‌البته در‌این‌میان قشر کارمند و کارگر که درآمدی ثابت دارند و پاره‌ای‌از‌اوقات جهش قیمت ارز و دلار را از‌طریق رسانه‌ها متوجه می‌شوند که آینده سخت‌تر برای آنان مسجل می‌شود با خود چگونه جنگ کند که بازهم قرار است سفره کوچک‌تر شود و باز به‌یاد می‌آورد که در برابر خواسته خانواده قرار است به جهت گران شدن طلا و ارز، به پاره‌ای از احتیاجات روزمره دست پیدا نکند، از درون چگونه باید با خود و عدم توان برآوردن خواسته خانواده، مقابله کند و این داستانی ناخوانده است که به آن مهمان ناخوانده می‌گوییم. به‌هر‌روی، جنگ اسرائیل در غزه ناامنی کشتیرانی در دریای سرخ، حملات مکرر سربازان اسرائیلی به اهالی ساکن در غزه و بمباران‌های مداوم آن و عدم کارایی سازمان ملل متحد که نظاره‌گر بی‌اراده جنگ است، چه تکلیفی برای مردم کشور ما تعیین می‌شود؟ مجموعه این بحران‌ها و زیاده‌خواهی غربی‌ها که به‌خصوص آمریکا و اروپا، باعث شده که ملّت ایران تحریم شود و حاصل تحریم‌های ناصواب و به‌دور‌از عقل و انصاف، فشار شدیدی را بر مردم کشور ما وارد کرده است که در طی این سال‌ها، هر دولتی بر روی کار آمده است، شعار اصلی و عمده انتخاباتی او ثبات نرخ ارز، پایین آوردن نرخ تورم، اینجا در معیشت آبرومند برای مردم نجیب ایران‌زمین بوده است که با همه زحماتی که روسای دولت‌ها درطول‌این‌سال‌ها کشیده‌اند، باز‌هم در‌مورد معیشت و خرج و دخل مردم، نتوانسته‌اند توازن را برقرار کنند؛ اما با تمام این گرفتاری‌هایی که بسیاری از آن، توسط دولت و مردم ما صورت نگرفته است و ناخواسته بر ما تحمیل شده، مردم ما چه باید کنند، آیا اگر ارز نرخ بالا گرفته است، تولیدکننده داخلی باید به مردم جفا کند؟ آیا مغازه‌دار که فروشنده جنس داخلی‌ست، او هم باید سر مردم جفا کند؟ اجناس را گران کند؟ پس وجدان را چه می‌شود؟ آیا حقوق‌بگیر می‌تواند ادامه حیات بدهد؟ و هزاران سؤال از‌این‌دست که ما را وادار می‌کند، از دولت انتظار معجزه داشته باشیم توقعی عادی‌ست؟ به‌هر‌روی ظاهراً بر‌طبق شعری از شاعر نو پرداز ایرانی شفیعی کدکنی که می‌گوید: «به کجا چنین شتابان؟»، آیا قرار است، نرخ ارز و طلا همچنان روند صعودی خود را طی کند و دولت هم کاری از دستش برنیاید؟ پس مردم چه باید بکنند؟ امیدوارم خداوند رحمان و رحیم، دریای رحمتش را در این روزهای سخت بی‌آبی، به‌سوی ما روان بدارد. ان‌شاءالله.