جامعه در تب «کودک‌آزاری»
فاطمه شهبازی
«کودک‌آزاری»؛ پدیده جدیدی در جامعه است یا از گذشته وجود داشته؟ این‌روزها بسیاری‌از محافل اجتماعی و رسانه‌ای، جرایم علیه کودک را سوژه و خوراک بحث و جدل قرار داده‌اند. به‌نظر می‌آید این‌روزها تعداد گزارش‌ها از حوادث کودک‌آزاری نسبت‌به گذشته افزایش یافته؛ آیا این وقایع در جامعه رشد صعودی یافته‌اند یا جریانی سعی در القای آن، بر افکار عمومی دارد؟! درگذشته و هرازگاهی که داستان کودک‌آزاری را می‌شنیدیم، تنها منبع، صفحه حوادث روزنامه بود و بس؛ اما این‌روزها منابع خبررسان بیش‌از‌پیش به ما نزدیک شده اند. با اتصال به وب، اخبار، تحلیل و تصاویر کودک‌آزاری مخابره می‌شود؛ ولی برجسته‌سازی کودک‌آزاری، در هجمه مسائل روز اجتماعی این‌روزها را، آیا باید معطوف به رسانه‌ها دانست یا اینکه افکار عمومی دچار هراسی شده است که هرآن تصور می‌کند کودک‌شان، طعمه بعدی خواهد بود؟ برجسته‌سازی کودک‌آزاری و روش‌های مقابله با آن که از هفته‌های گذشته آغاز شده، ممکن است رویکردی احساسی و موقتی به رویدادهای اخیر باشد؛ چر‌اکه تجربه نشان می‌دهد، درگیری‌های ذهنی افکار عمومی اغلب نه‌تنها به دغدغه دائم و مطالبه عمومی تبدیل نمی‌شود؛ بلکه گذر زمان آن‌را به بایگانی می‌سپارد. ازسویی، دیگر ممکن است توجه به کودک‌آزاری و خواسته کنونی جامعه مبنی‌بر برخورد با عاملان کودک‌آزاری، ناشی‌از ترس و دلهره آنی باشد، ترسی که از نشر و بازنشر موضوع کودک‌آزاری و روش‌های کاهش آن، مایه می‌گیرد. دراین‌بین نکته نگران‌کننده، بی‌اعتمادی اجتماعی‌ست؛ نشر و بازنشر این موارد درظاهر، نوعی آگاهی‌دهی‌ست؛ اما با بی‌اعتمادی به همشهریان و اقوام نزدیک چه باید کرد؟ آنجایی‌که گفته می‌شود در بیشتر موارد کودک‌آزاری، پای یک آشنا در‌میان است. تداوم این بی‌اعتمادی و شاید هوشیاری جامعه، آیا منجر به آن نخواهد شد که هرفردی برای دیگری یک کودک‌آزار بالقوه انگاشته شود؟ باز مرور می‌کنیم آیا مصادیق کودک‌آزاری به یکباره در جامعه افزایش یافته یا اطلاع‌رسانی این آسیب، قوت گرفته است ؟ تکنولوژی‌های نوین ارتباطی چون شبکه‌های اجتماعی، فرصتی هستند که در تنویر افکار عمومی مشتاق به پیگیری سریالی کودک‌آزاری، سرعتی عمل می‌کنند و هراس را چنان دامن می‌زنند که اذهان عمومی مضطرب در تله‌ای گرفتار میشوند که ناخواسته، وارد تصمیم‌گیری منطبق با جریان القائی میشوند؛ جریانی که با بزرگ‌نمایی و برجسته‌سازی پدیده کودک‌آزاری که قصد آگاهی بخشی را دارد، بی‌اعتمادی اجتماعی را ورق می‌زند. پدیده کودک آزاری پدیده جدیدی نیست و مبارزه با آن وظیفه هر شهروندی است اما ترسیم و سامان دهی زیرساخت مقابله با آن باید بدور از روش های هیجانی و ناپایدار انجام شود. تغییر نگاه عمومی به این آسیب از سوی رسانه ها و فضای مجازی ،خواهان نگاه تخصصی اصحاب رسانه می باشد. نگاهی فراتر از سبک تاریخی گزارش نویسی صفحه حوادث.