تلاش برای رساندن دوباره‌ی فرش به عرش

به دلیل سیاست‌های غلط از سوی دولت گذشته، فرش ایران از عرش به زمین کشیده شد و بسیاری از کشورهای دیگر که به دنبال زمین‌خوردن این هنر ایرانیان بودند؛ با کپی کردن طرح‌های ایرانی اقدام به بافت کردند. به گزارش ایلنا، حمید کارگر رییس مرکز ملی فرش دست‌بافت ایران در دیدار با مسئولان و فعالان فرش در آلمان از برخورد خوب و قابل توجه آلمانی‌ها خبر داد. وی سپس به دیدار خود با یکی از مدیران فروشگاه‌های زنجیره‌ای در آلمان اشاره می‌کند و می‌گوید: انگار که لازم باشد با سند و مدرک حرف بزند، لب‌ها را به هم فشرد، از سر میز بلند شد، به سراغ فایل کنار میز کارش رفت و با دسته‌ای اوراق بازگشت. ورق‌های رنگی را روی میز گذاشت و گفت: وقتی این‌گونه چوب حراج به ارزش و اعتبار فرش ایرانی بخورد، آیا حس خوشایندی در مخاطب باقی خواهد ماند؟ آیا مشتری اروپایی به فروشنده‌ی فرش ایرانی اعتماد خواهد کرد؟ آیا می‌توان از برند و نام و نشان شاخص فرش ایرانی سخن گفت؟ یکی‌یکی برگه‌ها را باز کرد و نشان داد؛ ۷۰ درصد، ۷۵ درصد، ۸۰ درصد، ۸۵ درصد تخفیف. مدیر فروشگاه بزرگ و زنجیره‌ای Kibek در هامبورگ که در دفتر کار ساده و خلوتش در طبقه‌ی فوقانی فروشگاه با چشم‌اندازی به درختان سرسبز بیرون نشسته بود، مجذوبانه درباره‌ی فرش ایرانی سخن می‌گفت. وی در صحبت‌هایش به دو نکته‌ی مهم اشاره و تاکید کرد. یکی این‌که فرش ایرانی سرشار از تنوع است و همین داشته‌هایش قابل هماهنگی و همخوانی با سلایق گوناگون و چیدمان‌های مختلف منزل است و دیگر این‌که فرش ایرانی نه یک برند که چندین برند مستقل دارد و دنیا نه‌تنها پرشین کارپت که تبریز و اصفهان و مود و بیجار را به‌تنهایی هم می‌شناسد. او اما از حراج‌هایی که در سالیان گذشته تیشه به ریشهی فرش ایرانی در اروپا زده‌اند، آزرده خاطر بود و برگه‌های تبلیغاتی مربوط به این قیمت‌شکنی‌ها را به‌عنوان مشت نمونه‌ی خروار نشان می‌داد. آخر این چه اثر هنری یا کالای نفیسی است که به‌آسانی ۸۵ درصد از قیمتش مشمول تخفیف شده است؟ آیا به چنین کالایی می‌شود نگاه سرمایه‌ای داشت؟ خریدار چگونه به فرش ایرانی اعتماد کند و بهایی افزون‌تر از بافته‌های هندی و پاکستانی بپردازد؟ خدا را شکر که می‌گفت این حراج‌ها و قیمت‌شکنی‌های تخریب‌کننده‌ی اعتماد خریداران رو به زوال رفته است. متاسفانه به‌دلیل سیاست‌های غلط از سوی دولت گذشته فرش ایرانی از عرش به زمین کشیده شد و بسیاری از کشورهای دیگر که به دنبال زمین خوردن این هنر ایرانیان بودند با کپی کردن طرح‌های ایرانی اقدام به بافت کردند و از هیچ اقدامی برای رسیدن به بازارهای جهانی کوتاهی نکردند. بر اساس آمار در آن مقطع زمانی کشورهای چین، هند، بنگلادش، افغانسان، پاکستان و چند کشور دیگر تولیدات خود را روانه‌ی بازارهایی کردن که پیشتر فرش ایران در آن یکه‌تازی می‌کرد. بر اساس شواهد در کشورهایی از جمله آمریکا که فرش ایران از سوی مسئولان این کشور تحریم شده بود، فرش‌های کشورهای دیگر خودنمایی می‌کردند و با استفاده از منابع مالی و همچنین سوء‌استفاده از جای خالی ایران فرش‌های خود را با نام‌های مطرح ایرانیان به آمریکایی‌ها می‌فروختند. خوشبختانه با توجه به سیاست‌های دولت تدبیر و امید، روابط ایران با کشورهای جهان، بار دیگر از سر گرفته شد و آمریکایی‌ها گفتند که میزبان هنر چندین هزار ساله‌ی ایرانیان خواهند بود. همچنین اروپایی‌ها نیز با دعوت از مسئولان ما در این صنعت تلاش دارند تا باز هم فرش را به عرش برسانند و بگویند جای خالی این هنر و صنعت ایران را کشورهای رغیب نتوانسته‌اند پر کنند و ما خواهان حضور فرش ایران هستیم.