سخن مدیرمسئول
درآمدی به‌نام طرح ترافیک
20سال است به‌نام محدوده طرح ترافیک ده‌ها کنفرانس، فراخوان، جلسه و نشست برپا کردند تا باز شهرداری به درآمدی همیشگی و البته مکفی دست یابد. گویا از روز اول به شهرداران تهران چنین القاء شده که این کلان‌شهر، ملک طلق آنان است و بر سر مردم آن، انجام هر کاری رواست. به‌هرروی، سال‌های متمادی‌ست که شهرداری تهران به‌جای اهتمام‌ورزیدن به رفع انبوه نابسامانی‌های آن، ساخت و توسعه برج‌های سر‌به‌فلک‌کشیده، فروش هوای تهران با نام مشارکت در ساخت، اصلاح هندسی معابر و حذف میادین کوچک و بزرگ خیابان‌های تهران به‌بهانه روان‌سازی ترافیک با گسترش شبکه‌های ریلی زمینی و زیرزمینی با نام‌های خط ویژه، وی‌آی‌پی و ده‌ها نام و القاب دهان‌پرکن به چشم یک منبع کسب درآمد بیشتر اندیشیده‌اند. با وضع و تصویب محدوده طرح ترافیک به‌بهانه حفظ محیط زیست و جلوگیری از آلودگی هوا، تجارت پرسودی نصیب شهرداری شده و همچنان می‌شود. در‌این‌میان، حقوق شهروندی چگونه تفسیر می‌شود؛ سئوالی‌ست که شورای اسلامی شهر و شهروندان این سال‌های متمادی باید پاسخگو باشند. درنهایت تعجب باید به این آقایان گفت این محدوده در دو‌دهه‌قبل به‌علت تراکم شدید جمعیت، وجود بازار بزرگ و منحصر‌به‌فرد مرکز شهر، حضور تمامی وزارتخانه‌ها در مرکز شهر، وجود مهمان‌پذیرهای متعدد در میدان امام‌خمینی، لزوم ایجاد چنین محدوده‌ای ضروری بود؛ ولی در‌این‌روزها که تقریبا 95درصد از وزارتخانه‌ها از مرکز شهر تهران دور شده و دادگستری در سراسر تهران ایجاد شده، فروشگاه‌های بزرگ و تولیدی در بیرون محدوده گسترش پیدا کرده؛ آیا در‌این‌حالت اصولاً وجود محدوده طرح ترافیک ضرورت دارد؟ و اگر ضرورت دارد و هدف کسب درآمد برای شهرداری نیست؛ چرا شهروندان تهرانی باید ده‌ها نوع عوارض آن‌هم برای خودرو بپردازند؟ عوارض خرید، فروش، سالیانه، خرید پارکینگ در ملک شخصی و پرداخت ده‌ها عوارض بسته‌شده به شهروندان تهرانی چه توجیه منطقی دارد؟ از اینها گذشته به‌چه‌علت چندین ده‌هزار مجوز روزانه و هفتگی مدخل محدوده به فروش می‌رسد؟ پنداری با خرید این مجوزها توسط مالکین خودرو و ریختن پول به جیب شهرداری، محیط محدوده آلوده نمی‌شود؟ شاید هم باید پذیرفت که اگر پول به جیب شهرداری ریخته شود معجزه رخ می‌دهد و اگزوز ماشین‌ها به‌جای احتراق ناقص و تصاعد گاز اکسیدکربن و فسفر، تنها اکسیژن متصاعد می‌کند و هوا با این پرداخت آلوده نمی‌شود؛ جلل‌الخالق! ما که هر چقدر فکر کردیم، کمتر یافتیم؛ شاید هم ما نبوغ کامل نداریم و عقل‌مان برای فهمیدن طرح ترافیک قد نمی‌دهد. آنچه که یقین می‌نماید افزایش سالیانه مجوز به‌خصوص چند‌صد‌برابر آن در سال جاری، هیچ هدفی را به‌جز کسب درآمد بیشتر توجیه نمی‌کند. در‌این‌میان، حقوق شهروندانی که قدرت خرید مجوزهای 30هزار‌تومانی برای ورود را ندارند چه می‌شود؟ آیا با‌این‌کار عملاً خدمت بیشتری را برای شهروندان پول‌دارتر در‌نظر نگرفته‌اند؟ آیا ورود به خیابان‌ها هم طبقه‌بندی شده؟ این‌را نمی‌توان گفت نوعی آپارتاید؛ چراکه در دوران برده‌داری و تبعیض نژادی جداسازی انسان‌ها رایج بوده و پس‌از سال‌ها که از مرگ برده‌داری و تبعیض نژادی می‌گذرد باید در کشور ما خیابان‌ها تقسیم‌بندی شود. در اینجا باید از حقوق خبرنگاران هم سخن گفت که در تمام دنیا حضور این قشر بدون هیچ مزاحمتی جریان دارد؛ اما با وجود وضع محدوده، امسال خبرنگاران اجازه نخواهند داشت با وسیله نقلیه خود به درون محدوده وارد شوند؛ مگر اینکه به‌جای عوارض سالیانه 800هزار‌تومانی سال گذشته، 10برابر آن‌را بپردازند تا بتوانند رسالت خود را که همانا انعکاس رویدادها و حوادث است به سمع و نظر مردم برسانند.