قانون منع به‌کارگیری بازنشستگان

به‌کارگیری مجدد بازنشسته خوب است یا بد؟ این‌روزها سرنوشت مصوبه منع به‌کارگیری مجدد بازنشسته‌ها، مثل بسیاری از مصوبات دیگر، دچار نابسامانی در اجراست و باز‌هم مثل بسیاری از مصوبات مورد اقبال عمومی‌ست، اما این اقدام، چند روز تعریف و تمجید فراوانی را به‌همراه دارد و روزهایی هم درگیر استثناءست. به‌راستی چرا چنین روالی در کشور ما همیشگی‌ست و پایان ندارد؟ وقتی طرحی تقدیم مجلس می‌شود و نمایندگان ساعت‌ها و بعضی اوقات روزهایی برای نظرخواهی در مجلس وقت می‌گذارند تا آن قانون به تصویب برسد، به‌مفهوم ایده‌ای مثبت و عاقبت‌اندیش است. حالا چرا باید ده‌ها تبصره را با صدها تفسیر برای آن بتراشند که در حقیقت مانع اجرای اصل مصوبه می‌شود. از جمله مصوبات نمایندگان مردم که تبدیل به قانون شده است و با صراحت کامل گفته شده افراد بازنشسته حق ندارند در سازمان‌های دولتی و نیمه‌دولتی پس‌از رسیدن به سن بازنشستگی، مجددا به کار اشتغال ورزند. از محاسن این مصوبه، فضای بازتر برای شمار بسیار بیکاران تحصیلکرده حتی با مدرک دکتراست. وقتی در اکثر جوامع بشری و کشورهای پیشرفته با تحقیقات علمی و با تجارب ذی‌قیمت عملی دریافته‌اند که سن انسان با توانایی‌های فیزیولوژیکی و ارگانیسم تشکیل‌دهنده جسم تا یک زمان معین توان کار مثبت دارد و پس‌از گذر از آن، بدن نمی‌تواند کاملا مفید به کار باشد، باید در جامعه ما هم آن‌را جدی گرفت؛ ولی باز‌هم این قانون را در جاهای بسیاری رعایت نمی‌کنند و ملزم به اجرا نمی‌شوند. یکی‌از سازمان‌هایی که به‌نظر می‌رسد در آن قانون‌گریزی صورت می‌گیرد، وزارت ورزش و جوانان است که حتی بالاترین رده تصمیم‌گیری در آن یعنی کمیته ملی المپیک و رئیس آن خود از مرز بازنشستگی گذشته و شاید دوست ندارد مصوبه را به اجرا بگذارد و خود را از مشاغل دولتی جدا کند. روی همین اصل، وقتی خود مشغول به کار می‌شود، در‌مورد زیر‌مجموعه نیز داستان شل‌کن و سفت‌کن جاری و ساری می‌شود. از جمله در فدراسیون فوتبال که بیش‌از هر ورزشی، روی آنتن و در دید افکار عموم است؛ به‌نحوی‌که رئیس آن برای عدم اجرای قانون، به‌جهت دلبستگی‌اش به ریاست، متوسل به تبصره زمان‌های حضور در جبهه و جانبازی می‌شود و مستند به آن در پست خود ادامه کار می‌دهد و اینجاست که رطب‌خورده نمی‌تواند منع رطب کند؛ بنابراین، نزدیک به 10‌نفر از زیرمجموعه این فدراسیون که مرز بازنشستگی را مدت‌های مدیدی‌ست طی کرده‌اند حتی در ورزش که جوانی و سن در آن حرف اول را می‌زند، همچنان مشغول به کار هستند و چنین می‌شود که شبکه‌های مجازی و حتی مطبوعات و رسانه ملی، از این نقیصه‌ها به فراوانی سخن می‌گویند تا‌جایی‌که براساس آمار ارائه‌شده که می‌باید 2000‌نفر از مشاغل دولتی خود کنار گذاشته شوند، بسیاری از آنان، باز‌هم به‌دنبال تبصره و ماده می‌روند و در نتیجه یک مصوبه قانونی به داستان شل‌کن و سفت‌کن دچار می‌شود و باز مجبور خواهند شد متمم قانون تهیه کنند و مصوبه‌ای مفید، دارای ده‌ها بند و تبصره شود.