منوچهر نیازی در «بوم»، از بتهوون و قندریز گفت
منوچهر نیازی در 81سالگی می‌گوید که از تماشای حاصل 50سال نقاشی‌ام زیر یک سقف لذت می‌برم... این‌روزها «گالری بوم» نمایشگاهی از بهترین دوره‌های آثار منوچهر نیازی را به‌نمایش گذاشته است؛ این نقاش پیش‌کسوت درباره این رویداد گفت: «به من از‌طرفِ گالری پیشنهاد شد و از‌آنجاکه همه این شش‌سالی که بوم تأسیس شده است؛ علاقه‌مند به رویکرد هنری آن هستم، به‌توافق رسیدیم. رویکردهای موزه‌ای مانند گالری بوم به فرهنگ کمک می‌کند و هنر را در این کشور زنده نگه می‌دارد. خیلی از سرمایه‌داران تمایل دارند در‌زمینه ملک و طلا سرمایه‌گذاری کنند اما افرادی هم هستند که علاقه دارند سرمایه‌شان را در‌زمینه هنر صرف کنند که به اعتلاء و پیشرفت فرهنگ سرزمین مادری می‌انجامد. این اقدامات به‌نظرم بسیار ارزشمند است و این افراد در تاریخ هنر مؤثر هستند و نام‌شان در تاریخ هنر ایران ثبت خواهد شد». او که سالیان دراز در آمریکا اقامت داشت و قریب به دو‌دهه است به ایران بازگشته؛ درباره هنر و نقش آن در زندگی مردم گفت: «ما بدون هنرآفرین، در جهان هستی قادر به زندگی نیستیم؛ همه‌چیز به‌نوعی هنر است. روزانه همه انسان‌ها به‌اشکالِ‌مختلف هنرآفرینی می‌کنند؛ مثلاً دکور خانه همه ما هنر است؛ ترکیبی از فرم‌ها و رنگ‌ها. ای‌کاش همه به‌اندازه‌ای عاشق فرهنگ و هنر باشند که هیچ دیواری خالی از هنر نباشد. من در مصاحبه‌های قبلی‌ام گفته‌ام که از دیدن دیوارهای خالی گریه‌ام می‌گیرد و این، یک واقعیت است». در این نمایشگاه حدود 50 تابلو از دوره‌های معروف نیازی؛ از‌جمله «درخت‌ها»، «ازدحام»، «ماسوله» و کلاژهای او به‌تماشاست. منوچهر نیازی در‌این‌باره می‌گوید: «تمام این‌کارها که در گالری بوم عرضه شده؛ پیش‌از‌این در جایی به‌نمایش در‌نیامده. این آثار را با وسواس جمع‌آوری کردم و قصد داشتم در‌قالبِ یک نمایشگاه ارائه کنم که در‌این‌میان، با مدیر گالری بوم وارد مذاکره شدم و پیشنهادشان را پذیرفتم». قدیمی‌ترین آثاری که در این نمایشگاه به‌نمایش درآمده؛ متعلق به سال 1957 است و جدیدترین کارها مربوط به سال‌های اخیر هنرمند مجموعه درخت‌هاست. نیازی گفت: «راه من فعلاً به همین درخت‌ها ختم شده است و بنا دارم فعلاً روی همین مجموعه متمرکز باشم. برخی معتقدند که نیازی و سهراب سپهری، کارشان را معطوف به تنه درخت‌ها کرده‌اند». تحصیلات دانشگاهی نیازی در‌زمینه موسیقی،اپرا و نقاشی بوده است و از دانشگاه کویین، کالج نیویورک درجه «مسترگرید» در رشته تاریخ هنر و هنرشناسی دارد؛ از‌این‌رو خیلی دور از انتظار نیست که او با الهام از موسیقی آثارش را خلق کند، نیازی می‌گوید: «من با الهام از موسیقی کلاسیک نقاشی می‌کنم. سمفونی شماره پنج بتهوون، موتزارت و سایر آثار موسیقی کلاسیک جهان. وقتی‌که موسیقی گوش می‌کنم؛ تمام فرم‌های اثرم به من الهام می‌شود. البته از‌پیش کارها را اتود می‌زنم و حینِ پرداختن به اتودها و بسط ایده اولیه، بدون شنیدن موسیقی نمی‌توانم کارم را پیش ببرم و به‌اتمام برسانم. همه‌چیز فرم است. وقتی‌که بتهوون می‌خواست سمفونی شماره پنج را بسازد، ابتدای کار مستأصل می‌ماند و وقتی‌که صاحبخانه برای گرفتن اجاره خانه به در می‌کوبد، او از صدای در الهام می‌گیرد و سمفونی را می‌سازد. در‌عینِ‌حال، این نگاه است که هنرمند را می‌سازد. پیکاسو، براک یا ماتیس؛ چرا موفق شدند؟ برایِ‌اینکه فرم‌ها را می‌شناسند. هنرمند در درون آتلیه نمی‌تواند هنرمند شود؛ باید بیرون رفت و زندگی کرد تا بتوان فرم‌ها را دید و شناخت». او از مجموعه «ماسوله» می‌گوید و رنج و مرارتی که برای به‌تصویر‌کشیدن این آثار به‌‌جان خریده است: «درد است که هنرمند را می‌سازد؛ اصلاً بدون رنج‌کشیدن اثری ساخته نمی‌شود. خاطرم هست که در اوایل دهه 60 من و منصور قندریز، به خیابان لاله‌زار می‌رفتیم و تابلوهای‌مان را می‌فروختیم تا بتوانیم رنگ بخریم برای ساختن تابلوهای جدید». او درمورد ادامه کارش در سال‌های آتی گفت: «من پیش‌از‌این روزی 16ساعت کار می‌کردم اما این‌روزها با‌توجه‌به شرایط جسمانی و کهولت سن؛ توان کار بیش‌از دو‌ساعت در روز را ندارم اما مطمئن هستم که تا‌جایی‌که جان در بدن داشته باشم، کار می‌کنم؛ چراکه نقاشی، بخشی از من است». تمام آثار به‌نمایش‌درآمده در «گالرى بوم» در زمره گنجینه این گالرى و در‌جهتِ حمایت از هنر ایران است و جنبه فروش ندارد. نمایشگاه آثار منوچهر نیازی تا 17 اسفندماه در «گالری بوم» ادامه دارد. «گالری بوم» در خیابان ولیعصر، بالاتر از نیایش، خیابان ارمغان غربی، پلاک 11 قرار دارد.