روایتی نو از روزمرگی‌های زندگی

دغدغه مالی همواره به‌عنوانِ یکی از مهم‌ترین مسائل پیش‌روی خانواده‌ها؛ به‌ویژه خانواده‌های ایرانی مدنظر بوده و این موضوع، به‌گونه‌ای در جامعه رواج یافته است که می‌توان نشانه‌های آن‌را در هنر شکوهمندی همچون تئاتر نظاره‌گر بود. نمایش «سه‌کیلو و 250گرم»، روایتی نو از روزمرگی‌های خانواده‌ای‌ست که همین «250گرمش» نیز می‌تواند زندگی آنان را زیرورو کند.
محسن نجارحسینی؛ کارگردان نمایش «سه‌کیلو و 250گرم»، بااشاره‌به‌اینکه این اثر، قصه زندگی یک خانواده را روایت می‌کند، گفت: «این خانواده، درگیر مشکلاتی می‌شوند و هریک از اعضاء، رویکرد متفاوتی نسبت به آن مشکل دارند». او که تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی ارشد در رشته کارگردانی در دانشگاه آزاد به‌پایان رسانده؛ ضمن برشمردن ویژگی‌های شاخص این نمایشنامه، افزود: «رودررویی‌ها و تقابل‌های دوطرفه موجود میان برادرها و اختلاف آنها با پدر خانواده در این نمایش، نقاط قابلِ‌تأمل برای مخاطبان است». این کارگردان جوان عرصه تئاتر که پیش‌تر در جشنواره‌های مختلف دانشجویی؛ ازجمله سوره، ماه و ... آثار خویش را ارائه کرده است، وجود این‌دست از ویژگی‌ها در یک اثر نمایشی را از جمله نقاط مهم درجهتِ شاخص‌کردن آن برشمرده و براین‌اساس ادامه داد: «تأمل در داستان‌هایی ازاین‌دست می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد نگاهی متفاوت میان مخاطبان این آثار نسبت به زندگی باشد». نجارحسینی بحث نبود بودجه کافی و سرمایه‌گذار در حوزه هنرهای نمایشی را یکی از مهم‌ترین مواردی برشمرده که امروز در تولید آثار نمایشی و مهم‌تر از هرچیز در بحث تئاتر خصوصی به‌چشم می‌خورد و ادامه داد: «متأسفانه گروه‌های اجرایی به‌دلیلِ نبود بودجه، سرمایه‌گذار، اسپانسر و تهیه‌کننده و همچنین نبود سرمایه جهت تولید آثار نمایشی، مجبور هستند که از بخش بسیار بزرگی از نیازهایی که منجر به تولید هزینه می‌شود، چشم‌پوشی کنند». او باتأکیدبراینکه همین امر موجب می‌شود تا بخش‌های مختلف یک اثر نمایشی به ایده‌آل‌های خاص گروه‌ها برسند، ادامه داد: «وجود ممیزی‌های بسیار زیاد هیئت‌های بازبینی نیز می‌تواند از مواردی باشد که برای یک گروه نمایشی در تولید یک اثر، ایجاد مشکل کند».
مهدی زندیه؛ نویسنده نمایش «سه‌کیلو و 250گرم» ضمن ابراز خرسندی از اینکه با نگارش این اثر توانسته است تجربه نویسندگی متفاوتی را در کارنامه هنری خود به‌ثبت برساند، گفت: «۲۵۰گرم نمایشنامه‌ای‌ست که فرازونشیب زیادی دارد و درواقع، حادثه محرک این اثر نمایشی با نقطه‌عطف نمایش، نزدیکی زیادی نسبت به اصول کلاسیک دارد. ویژگی اثر نمایشی برای نویسنده و تیم تولیدکننده اثر دانشگاه و با تأکید بر این است که اگر لحظه مخاطب در این دست از آثار نمایشی، اثر را رها کند، دیگر به‌سختی می‌توان او را جذب کرد، افزود: «به‌گفته این نوع نگارش یک نقطه مهم دارد و آن تحریک عاطفی یا درگیری مخاطب با موقعیت‌های کمدی که خوشبختانه این مهم با ضریب خطای کمی در این اثر نمایشی صورت پذیرفت». این نویسنده جوان تئاتر، ضمن ابراز تأسف از این امر که امروز مسائل مالی، از جمله مسائل مهمی‌ست که پروژه‌های نمایشی را در بسیاری از موارد دچار مشکل می‌کند، ادامه داد: «در کنار این امر نمی‌تواند نبودم تا در حوزه تئاتر اشاره نکرد؛ چرا متأسفانه امروز کمتر شاهد درگیری متن ایرانی منطبق با فضای درون جامعه هستیم». زندیه با تأکید بر این امر که عدم وجود متون نمایشی فاخر موجب می‌شود بیشتر کارگردانان جوان به سراغ متون فاخر ادبیات جهان بروند و از آن اقتباس می‌کنند، اظهار داشت: «می‌توان از این روش به‌عنوان روش رفتن به‌سمت قدرت‌گرفتن از کمپانی‌های بزرگ تئاتر یاد کرد و این کمپانی به‌معنای واقعی در تئاتر ایران وجود ندارد. این امر تبدیل به یک روند ثابت نمی‌شود و تنها گاه‌گاهی شاهد این‌دست از آثار خواهیم بود».