کرونا و حضور 50‌درصدی کارکنان در ادارات

باز‌هم باید از کرونا بگویم؛ ویروسی که نظم جهانی را مورد هجمه بی‌رحمانه قرار داده است و پنداری تا یکی،دوسال‌دیگر سایه منحوسش از سر مردم جهان کم نمی‌شود. امروز فقط از جولان کرونا در سرزمین مقدس کشورمان می‌گویم؛ اینکه چرا و چگونه وارد ایران شد و به‌چه‌علت اپیدمی شد و در یک‌دوره، همه کشور و حتی بخش‌ها و روستاهای ایران را درگیر ساخت و آن‌قدر فراگیر شد که هم‌اکنون در کشور ما هیچ مسئله یا بلیه‌ای مخرب‌تر از آن عمل نمی‌کند. نه مرز می‌شناسد و نه جنس را؛ هم کودک را آزار می‌دهد و هم کهن‌سال را؛ در یکی،دو‌ماه آغاز فعالیت این ویروس، بسیار شنیدیم که کودک‌آزار نیست، ولی کهنسال‌کُش است و چنین شد که کودکان را رها و از مسن‌تر‌های کشور مراقبت کردیم؛ اما دیری نپائید که کودکان زیادی را به‌خاطر عدم مراقبت مناسب از آنان و به تصور غلط عدم تأثیرگذاری ویروس بر کودکان، به کشتن دادیم و خانواده‌های بسیاری را داغدار دیدیم. بسیاری را عقیده براین‌است‌که دولت و مسئولین کشور ما به‌موقع و درست و سنجیده، با این ویروس مقابله نکردند و آن‌را حقیر شمردند؛ وقتی‌که کار از کار گذشت و موجی از غم و ترس و استرس کشور را دربرگرفت، تازه یادمان آمد که این ویروس، با هیچ‌کس تعارف ندارد و فقیر و غنی نمی‌شناسد و تبعیض قائل نمی‌شود. اگر هم تبعیضی دیدیم که بیشتر جان‌باختگان از طبقه فرودست جامعه بودند، این مردم بودند که موجب تبعیض شدند. بدین‌روی که اغنیا توان بستری‌شدن افراد خانواده خود را در بیمارستان‌های شیک و مدرن خصوصی داشتند و از‌نظر مالی به‌حدی بضاعت داشتند که با رقمی بین 50 تا 100‌میلیون‌تومان خود را از مرگ برهانند؛ درنتیجه جان‌باختگان بیشتر از میان طبقات متوسط و فرودست جامعه بودند؛ اما چرا باید این‌همه تلفات بدهیم و به چه علت باید وسعت عمل این ویروس، سرتاسری شود؟ به‌یقین پاسخ آن بسیارساده و روشن است. در وهله اول دولت و سپس ملت، قصور و کوتاهی کردند؛ به‌نحوی‌که اگر دولت با قدرت از تشکیل تجمعات جلوگیری می‌کرد و کسب‌و‌کارهای غیرضروری را تعطیل می‌کرد و مدارس و دانشگاه‌ها را به‌صورت غیرحضوری وادار به ادامه آموزش می‌کرد تا‌بدین‌حد کشور درگیر نمی‌شد و مهم‌ترازهمه این‌ها اجازه نمی‌داد که دسته‌های عزاداری بی‌پروا و به عشق امام‌حسین(ع) بدون ماسک و حفظ فواصل اجتماعی، درکنارهم، ساعت‌های زیادی را در مساجد و معابر بگذرانند؛ گو‌اینکه امت شیعه با توکل به امامان خود، در مراسم و اعیاد، سر از پا نمی‌شناسند و اعتقاد قبلی دارند که اگر در راه امام‌حسین(ع) و یارانش جان بدهند، باز‌هم افتخار‌آمیز است. بدیهی‌ست؛ درطول این هشت،نه‌‌ماهی که از عمر کرونا در کشور ما می‌گذرد، هر آینه که دولت بسیاری از کسب‌و‌کارها را تعطیل کرده و ادارات دولتی و شرکت‌های خصوصی را تشویق به دورکاری کرده‌ است، از میزان مرگ‌و‌میر به‌نحو بارزی کم شده است. خوشبختانه در هفته جاری، دولت برای کارکنان در محل کار، وجود 50‌درصدی را لازم دانسته است؛ بدین‌روی از میزان تردد و به‌تبعِ آن تجمع در نهادهای مختلف 50‌درصد کاسته می‌شود که به‌جرئت می‌توان گفت میزان ابتلا را در ادارات را به همان نسبت کم می‌کند. اگر این روال در تمام کشور ساری و جاری شود، حتماً ارقام سه‌رقمی جان‌باختگان، دورقمی و حتی کمتر خواهد شد و میزان روزانه ابتلا که به شش‌هزار‌نفر رسیده است نیز تا حد 50‌درصد کم می‌شود؛ بنابراین با تداوم این‌روش، به‌زودی ریشه این ویروس خشکانده می‌شود و این تدبیری بوده است که بسیاری از کشورها از‌جمله کره جنوبی و کشور چین توانسته‌اند با آن، از پیشرفت این ویروس، بکاهند؛ به‌ویژه در کره جنوبی که براساس آمارهای منتشره میزان مرگ‌و‌میر روزانه، از تعداد انگشتان دست‌ها هم کمتر شده است. بااین‌وجود،‌هنوز مدارس و دانشگاه‌ها را به‌صورت صد‌درصدی به‌شکل حضوری به‌کار وا‌نداشته‌اند و قرنطینه را در سراسر کشور هنوز الزامی دانسته‌اند. امیدواریم به‌زودی در کشورمان نیز شاهد ریشه‌کنی این ویروس باشیم.