حرف درست را بدون نگاه جناحی می‌پذیریم

مسعود پزشکیان در مراسم آغاز سال تحصیلی دانشگاه‌ها در جمع دانشجویان دانشگاه تهران افزود: اگر امیدی به آینده کشور داریم به دانشگاه و دانشگاهیان است؛ البته صنعتگران و تولیدکنندگان هم بال بزرگی برای این‌کارند. انتظار از دانشگاه این‌است‌که کشور ما را در قله علم و تکنولوژی قرار دهد. رئیس‌جمهوری اظهار داشت: آنچه ما به‌دنبال‌آن هستیم و از دانشجویان و اساتید انتظار داریم، حل مشکلات و گره‌هایی‌ست که در جامعه داریم؛ کسی‌که ذهن خلاق دارد، توانمند است و انگیزه دارد و دلش می‌خواهد ایران را به عزت برساند، چشم‌انداز موردتأکید رهبری مبنی‌بر اول‌شدن ایران در منطقه را می‌تواند با تلاش و کوشش امکان‌پذیر کند. به‌گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری؛ وی افزود: به‌عنوان ایرانی وقتی پیشرفت کشورهای خارجی را می‌بینم، برایم اُفت دارد و نمی‌توانم تحمل کنم ما دراین‌سطح باشیم و آن‌ها درآن‌سطح. رئیس‌جمهوری این بیت شعر را قرائت کرد: مرد را دردی اگر باشد خوش است/ درد بی‌دردی علاجش آتش است. من اگر توان، علم یا مهارتی دارم، برای مردم و جامعه‌ای‌ست که در آن زندگی می‌کنم. وی تصریح کرد: باید تلاش کنیم مردم ما به ‌جایی برسند که از کسی کمتر نباشیم؛ ما از کسی کمتر نیستیم. اینکه می‌گوییم وفاق داشته باشیم و دعوا نکنیم، مبنای فکری و باور من از کتاب و قرآن است که با آن رشد کردیم. وی گفت: جهنم جای کسانی‌ست که حرف درست را نمی‌پذیرند. هر گروه و جناحی اگر بتواند حرف درست را بیاورد، ما موظف به پذیرش آن هستیم. دنیا مسیرهایی را رفته و راهی برای حل مشکلات پیدا کرده است؛ ما نیز باید درست‌ترین مسیر را پیدا کنیم. رئیس‌جمهوری تأکید کرد: همان‌طورکه وزیر بهداشت‌ودرمان درارتباط‌با کلمه طیبه و خبیثه گفت، کلمه طیبه ریشه‌دار است اما در کلمه خبیثه قراری وجود ندارد و با هر بادی می‌افتد. ما باید حرف محکم بزنیم؛ حرف محکم براساس مستندات علمی‌ست. این‌گونه نیست که امروز یک حرف بزنیم دوماه‌بعد تغییرش دهیم. حرف درست، حرفی‌ست که از مبانی علمی درمی‌آید. اگر ما براساس شواهد صحبت کنیم چرا باید دعوا کنیم. چپ، راست، مذهبی و غیرمذهبی، هرکس حرف درست بیاورد ما می‌پذیریم. رئیس‌جمهوری گفت: یکی از عزیزان گفتند دانشگاه منابع کم دارد؛ در خارج منابع دانشگاه‌ها را دولت می‌دهد یا دانشگاه خودش درآمد دارد؛ هردو؛ ولی بیشتر خودش درآمد دارد. اگر بخواهیم مشکلاتمان را حل کنیم، باید استادان دانشگاه به ما کمک کنند تا مشکلات جامعه حل شود؛ قرارداد ببندند و کاری کنند که گره باز شود. وی افزود: هر استاد دانشگاهی می‌تواند گره‌ای را باز کند؛ اعم از اقتصاد، کشاورزی، صنعت، فرهنگ، جامعه‌شناسی و .... ما در جامعه مشکل داریم؛ ببینیم اگر استادی داریم که می‌تواند مشکل ما را دراین‌سیستم اداری حل کند خب با او قرارداد ببندیم تا مشکل ما را حل کند. وی ادامه داد: در شهرستان‌ها مگر دانشگاه نداریم؟ من در دانشگاه بودم به دانشکده کشاورزی گفتم این‌وضعیت کشاورزی برازنده جامعه ما نیست؛ شما تئوری بلدید ولی در جامعه کار دیگر می‌کنند؛ بیایید ما زمین و مزرعه و آب بدهیم؛ دانشجو را به مزرعه ببریم تا تئوری را درعمل پیاده کند. همان‌کاری‌که الآن دانشگاه‌های نسل سوم و چهارم می‌کنند. وی افزود: پول هم اگر درمی‌آورید، برای خودتان؛ آخر در کلاس درس چگونه درخت بکارند؟ چگونه خودرو را تعمیر کنند؟ چگونه برق را وصل کنند؟ آیا در کلاس درس امکان اجرای این تئوری‌ها هست؟ برای حضور در دوره‌ای به آمریکا رفته بودم؛ اکثر دانشجویان و اساتید پروژه برداشته بودند و آن‌را ارائه می‌دادند نه‌اینکه در کلاس درس دهند. وی خطاب به دانشجویان گفت: شما می‌توانید مشکل اقتصاد و صنعت و کشاورزی و سیاسی و فرهنگی را حل کنید. اینکه بگویید برای کشور برنامه داریم، فعلاً کنار بگذارید؛ یک منطقه‌ای را بردارید ما با شما قرارداد می‌بندیم و بروید مشکلاتش را حل کنید؛ پول هم به شما می‌دهیم؛ به‌جای‌اینکه در کلاس بنشینید، طبق جامعه آموزش دریافت کنید. وی تأکید کرد: ما می‌خواهیم مملکتمان به ‌جایی برسد که رهبر معظم انقلاب در چشم‌انداز مشخص کردند، متأسفانه به‌اسم رهبری کارهایی می‌کنند که ضد آن سیاست‌ها و چشم‌انداز است و همه را به‌اسم رهبری تمام می‌کنند. رهبری عزت و سربلندی مملکت را می‌خواهند. وی افزود: نخبگان و اساتید ما سرمایه‌های گران‌مایه این کشورند. ما قدر شما را خواهیم دانست و به شما احترام می‌گذاریم. وی خطاب به دانشجویان ادامه داد: شما به ما کمک کنید مملکت را بسازیم. با شما می‌توانیم تمام مشکلات موجود در مملکت را حل کنیم. وی خطاب به دانشجویان گفت: به‌جای‌اینکه تئوری بخوانید، درعمل؛ هم روش را در جامعه گسترش دهید و اصلاح کنید و هم درآمد کسب کنید. دانشجو هم یاد می‌گیرد و مهارت پیدا می‌کند. اکنون درارتباط‌با مدیریت به‌دنبال اساتیدی هستیم که به ما روش مدیریت در سیستم را بگویند. من زمانی‌که وزیر بودم اساتید مدیریت دانشگاه تهران، دانشگاه شریف و دانشگاه خودمان (دانشگاه علوم‌پزشکی ایران) را فراخواندم و به آن‌ها گفتم بیمارستان را با شما قرارداد می‌بندم. به اساتید گفتم شما عملکرد نیروی انسانی، برنامه‌نویسی و کارایی و کیفیت را اجرا کنید و به دانشجویان هم یاد بدهید؛ فوق‌العاده مدیریت هم به شما می‌دهم. آن‌ها هم پذیرفتند. سه‌ماه گذشت اما اساتید نیامدند. آن‌ها را صدا کردم و پرسیدم چه شد؟ گفتند ما فقط می‌توانیم کلاس بگذاریم. مدیریت می‌خوانند دکتر می‌شوند اما وقتی می‌خواهند با نیروی انسانی برخورد کنند دعوایشان می‌شود. مدیریت یعنی چگونه‌رفتارکردن با نیروی انسانی، مدیریت یعنی کار تیمی یادگرفتن و توانستن اجرای ارتباطات و ساختارها. ما دلمان می‌خواهد بهترین کلاس و بهترین روش آموزشی و ارزیابی را داشته باشیم؛ این‌کار را خواهیم کرد و شما می‌توانید دراین‌کار به ما کمک کنید. اگر بتوانیم عدالت، روابط بین‌بخشی، مشارکت و تکنولوژی مناسب را به‌هم وصل کنیم، می‌توانیم هرکاری دلمان خواست دراین‌مملکت انجام دهیم و آن‌را حل کنیم. دارند «من‌ها» را حذف می‌کنند؛ درصورتی‌که هرکدام از این «من‌ها» می‌تواند در کشور انقلابی به‌پا کند. در قدم اول باید هوای کسانی را داشته باشیم که دراین‌مملکت زحمت می‌کشند. باید هوای این‌ها را داشته باشیم؛ این‌افراد نباید مشکل داشته باشند.